Categorie: Tuin

Spekzwoerdzwam?

We hebben een groot blok hout in de tuin als bijenhotel. Ooit via een crowdfunding actie gekocht, waarbij omgezaagde Amsterdamse bomen werden verwerkt tot bijenhotels (soort diamant vorm). Het bijenhotel staat op het schelpenterrasje in de achtertuin, waar we een aantal jaar honingbijenkasten hadden staan.

Het terrasje ligt inmiddels behoorlijk in de schaduw, de hazelaar ernaast hangt er grotendeels overheen. Uit verschillende van de geboorde gaatjes en barsten in het hout komt een soort witte slijm naar buiten. Welke? Tja. Toen ik bij Vroege Vogels op de radio iemand hoorde praten over ‘spekzwoerdzwam’ die uit scheuren uit oud hout kwam, dacht ik. Dat is ‘m. Maar even plaatjes opzoeken op internet hielp mij al snel uit de droom: lijkt er niet op.

Voorlopig gaat ie de boeken dan in als ‘witte slijmzwam’. Ik houd mij aanbevolen voor de echte naam. Wie weet het?

Een zo beschaduwde plek voor het hotel is niet ideaal, want daar heb je liefst volle zon op. Voor komend voorjaar wil ik het hotel naar de voortuin verplaatsen. Daar heb ik dan wel de kruiwagen voor nodig, het blok is niet te tillen. De kruiwagen is nu nog in gebruik voor de laatste appels uit de voorraad. Elke dag/paar dagen gaan er een paar de tuin in voor de merels.

–> zie aanvulling 22 januari 2023

Mahonie

Midden in de winter komen de bloemen van de mahoniestruik langzaam in bloei. Dicht tegen elkaar voor de beschutting. Heel langzaam aan gaat steeds een extra blempje open. Vandaag was het te koud om iets te ruiken. Iets later in het jaar, late winter, vroege lente, als er een zonnetje op staat…. neur erbij en opsnuiven maar. Heerlijke geur.

Crocus angustifolius

Een goudgele krokus met roodbruine strepen aan de buitenkant, in een gevlamd patroon. In het Engels Gold of Cloth, in het Nederlands de goudlakense krokus. Dat in de crocus angustifolius, letterlijk vertaald smalbladige krokus. Goudlaken is een met gouddraad en zijde doorweven stof, die al in de Middeleeuwen gebruikt werd voor bijzondere gewaden. Deze krokus komt van oorsprong voor in berggebieden in de Krim, en groeit daar in lichte bossen en bergweiden boven 1500 meter. Sinds het einde van de 16e eeuw komt de krokus voor in Nederlandse tuinen. De eerste krokussen bolletjes zijn rond 1560 uit Constantinopel (nu Istanboel) mee naar Europa gebracht en een paar zijn toen bij Clusius, van de botanische tuinen in Leiden terechtgekomen. Clusius gaf ze in 1601 de naam crocus vernus latifolius flavo-vario flore, letterlijk vertaald wordt dat dan de breedbladige lentekrokus met bloemen in geelvariatie. Opvallend dat Clusius de term latifolius gebruikte (breedbladig), terwijl de blaadjes juist heel smal zijn.

De tekening dateert van ongeveer 1920 en is van Ambrosius Bosschaert, de eerste in een familie van bloemenschilders. Voor een schilderij van een grote vaas met bloemen schijnt hij destijds 1000 gulden gevraagd te hebben (en gekregen), terwijl een flink kunstwerk van Rembrandt destijds 500 gulden deed. Goede business dus.

De krokus bloeit nog niet in onze tuin, zal ergens eind februari/begin maart zijn. Dit blogje is geïnspireerd op een column in tijdschrift Onze Eigen Tuin – Lente 2020. Ik ben achterstallige tijdschriften uit de krantenbak aan het bijlezen…

In de column lees ik dat de krokus zich makkelijk vermeerdert en op een zonnige plaats moet staan. Mmm, bij ons staat ie achter een schapenhek, onder de pergola. Daar komt nooit direct zonlicht. Zou dat de reden zijn dat het nog steeds zo’n klein polletje is?

Terrasborder

Op de hoek van het overdekte terras staand kijken we over dit bordertje uit.

LInksboven nog net een stukje van stapelmuurtje, afgedekt met oranje rij dakpannen. van linksboven naar midden boven smal grasveldje. Daarvoor diverse grasjes en sedum, mooi voor de vorm.

De bovenste foto van begin januari, de onderste van vandaag 17 januari. Er was sneeuw voorspeld, gister middag begonnen in het westen. Hier begon het pas gisteravond te sneeuwen, het was al donker. Een soort motsneeuuw, geen dikke dwarrelende vlokken. bij het naar bed gaan een laagje wit, ook op de straat. Vol verwachting vanmorgen het gordijn open schuiven. Helaas, motregenachtig, de straat was nat, niet wit. In de tuin op de planten lag nog wel het een en ander. Bestens meteen even naar buiten gaan en over genieten van beetje wit. In de loop van de dag verdijnt alle sneeuw. Wij kijken schaatsen op TV.

Tuinmonoloog 2: rozen

De opname had ik al op 14 juni 2020 gemaakt, en ik was vast van plan er snel een filmpje van te maken. Is er niet van gekomen.
Toen er gisteravond een winteraflevering van Gardeners World was (met allemaal zomeropnamen) dacht ik er opeens weer aan. Met een half jaar vertraging is hier mijn tweede tuinmonoloog. Duurt ruim vijf minuten en bestens op een labtop/groot beeldscherm te bekijken.

Je kunt het filmpje zien en beluisteren door op de onderstaande link te klikken. Er wordt dan een passwoord gevraagd; dat is simpel: rozen

link
(of type in: https://vimeo.com/498718413)

De eerste tuinmonoloog nog even terug zien? Kan hier.

Harrie in de bocht

Nabuurpoes Harrie vind de vogeltjes erg interessant. Regelmatig springt ie in de amberboom, waar een spiraalsilo met vetbolletjes hangt. Op dit moment moet ik zeggen: hing.
Harrie miste de pimpelmeesjes op een haar na en ging toen maar aan de silo met vetbolletje hangen.

  1. twee pimpels aan de vetbol. op de grond, net links van de stam een oranje vlek: Harrie!
  2. Als een katapult schiet Harrie omhoog
  3. pimpel 1 zie je nog net helemaal links op de fotonet links van het meest linkse raam. Pimpel 2 of een haar na gemist door klauw Harry. Je ziet de pimpel vaag, ter hoogte buik Harrie, net rechts van de stam. Grappig hoe de achterpootjes van Haarie nog in de sprong in de lucht hangen.
  4. Pimpel twee zie je nog als vaag vlekje, ongeveer een derde van links en een vierde van onder op deze foto. Voor de grashalme. Inmiddels hebben de achterpootjes van Harrie de stam bereikt.
  5. De spiraalvormige silo veert nog na. Daar kun je best in happen en aan trekken.
  6. Oeps, bij loslaten silo spring te veer terug en stuitert de silo helemaal uit de boom, inclusief vetbollen.
  7. Harrie er meteen achteraan. Staat een beetje beteuterd te kijken omdat de vetbol niet meer ‘beweegt’ nu ie op het grindpad ligt. Harrie druipt af.
Klik op de foto’s om de details te zien

Mansbloed

Hypericum androsaemum of mansbloed. Een laagblijvend struikje, met helgroen, beetje geelgroen blad, in de winter bladverliezend. HOutige stengels met daareen steeds kruislings twee ovaal ronde bladjes (of vertakkingen). Gele bloempjes met -zoals alle hypericums- veel en mooie meeldraden met veel stuifmeel. Hommels zijn er gek op. En daarna komen er mooi rode bessen. De bessen verdrogen en worden zwart, maar blijven aan de struik zitten. Mooi in de winter met een toefje rijp of sneeuw.

25 december 2020 – het meeste blad van dit struikje is al afgevallen, maar een takje denkt dat het nog (al) lente is. Dit struikje staat beschut heel dicht tegen het huis aan.

De normale bloeitijd is de vroege zomer. Bij het uitlopen van het blad in het voorjaar hebben de verse stengels en het nieuwe blad een mooi roodachtig tintje door het helder groen heen. Heel fotogeniek als je de plant van dichtbij bekijkt (of als solitair). Met de afwijkende kleur groen geeft dat in het lenteseizoen niet altijd een harmonie met de naburige planten. Ik ben nog op zoek naar een echt mooie combi in die tijd van het jaar, en heb de hypericums al herhaaldelijk verplant. De mooiste combi nog net gevonden.
Jij wel?

Kerststorm Bella

De kerststorm Bella is nog flink bezig. Hier in Groningen vooral windvlagen. De bomen zijn kaal, dat scheelt en bewegen soepel mee met de wind. Zondagmorgen een voorzichtige blik naar buiten om te kijken of er stormschade was. Dat viel mee. Geen ongewaaide bomen of afgebroken rakken. Wel een uit de boom gewaaide pindasilo en een omgevallen paal van de zadensilo. Even zoeken, want er is ook nog een plastic schaal, die tussen de paal en de silo zit. Die was losgeraakt en weggewaaid. IN een windluwstukje bij de deur, kwam ik de plastic schaal weer tegen. Pindasilo inmiddels weer stevig in de book gehangen. De vogelsilopaal nog wat verder in de natte grond geslagen, zadensilo er weer op.

De vinken vinden het wel prettig dat er nu ook wat zaad op de grond ligt. Lekker makkelijk.

De vogels kunnen weer verder, tussen de windvlagen door.