Alles in en om onze tuin
Nog een paar vogels van de week, in tuin en in huis. De merels zijn bolrond, zwartkop-politieagent nog steeds actief in zijn boom. Veel vinken, iets minder mezen lijkt het. De mussen zijn even elders wonen. Binnen ook twee nieuwe vogels: een gele kwikstaart en een groene specht. Met dank aan Margriet en familie.
Sneeuw in de tuin. Droge sneeuw, mijn plan om een sneeuwpop te maken is mislukt. Ik had natuurlijk water er over heen kunnen spuiten, niet gedaan. Wel een paar keer met blote voeten door de zacht sneeuw. Lekker!!! Een van de paden had ik om die reden niet schoongeveegd, dan bleef er nog wat te stappen over. Voorzichtig ook even op de vijver gestaan.
De ijsvryjhouders van piepschuim deden behoorlijk goed hun werk, maar de laatste drie ochtenden heb ik aan de binnenkant van de houders een vlies ijs moeten wegbreken. Op de foto van de grote vijver zie je een stuk pikzwart ijs, dat is de plek waar ik vorige week een groot plakkaat ‘bruinig sneeuwijs’ heb weggehaald. Natuurlijk daarna weer stijd bevroren, met veel mooier zwart ijs. Zie je de krabbescheer er onder?
In de ijsvrijhouder in de kleine vijver zitten de laatste drie ochtenden een aantal bruine kikkers in het kunstmatige zakje binnen de houder. Vanmorgen zat er ook een kleine bruine bij, en een kleine salamander. De kikkers doken traag onder, de salamander bleef op de rand zitten. Daar liet ik hem maar, niet zeker of hij niet een beetje vastgevroren zit. Straks als het richting nul graden gaat nog even kijken.
De sneeuwschuiver staat al klaar, maar blijkt vooralsnog niet nodig. Niet heel veel sneeuw gevallen hier in het noorden. Een paar centimeter, maar op wat meer open plekken is het gewoon weggewaaid.
Onze straat loopt oost west en krijgt de wind in de lengte van de straat. Geen sneeuwschuiver nodig hier, de sneeuw waait weg, de straat is droog. Ziet er wel koud uit. En dat is het ook met een gevoelstemperatuur van min 14 graden. Brr….
Extra vetblok aan de achterkant van huisje Moldau geplaatst.
Even later komt de grote bonte langs.
Gister las ik in een oud nummer van Groei en Bloei (april 2020, nog geen coronawoord in dit nummer), dat je clematis goed kunt stekken, en dat je ze de eerste winter vorstvrij moet laten overwinteren!
Ah, dat wist ik niet.
Ik heb al verschillende jaren clematissen gestekt en ze bleven nooit in leven.
Tussen de tientallen planten in potten ging ik op zoek naar potentiele clematissen. Lastig, omdat allerlei plantjes bovengronds helemaal afgestorven zijn.
Op goed geluk nam ik een paar planten mee naar binnen, naar de serre ook. Of het gaat lukken? Ik weet niet hoe gevoelig de eerstejaars clematissen zijn voor vorst. De afgelopen weken hebben we al verschillende nachten gehad met tot 8 graden vorst. Het voorjaar zal het leren.
Afgelopen zomer heb ik -weer een keer- twee clematissen gekocht. Die staan in de volle grond. Ze hebben het overigens niet erg goed gedaan. Geen bloemen gezien. Ik maak mezelf maar wijs dat ze dit eerste groeiseizoen nodig hadden om hun wortels te laten groeien. Ook hier is het spannend in in komend groeiseizoen : zullen ze het gaan doen?
De ene is een clematis tangutica: standplaats zon of halfschaduw, is na 3 jaar volgroeid (en dan tot 3 m hoog), bloeitijd juli-aug, snoeitijd einde winter/begin lente. Volgens het kaartje bij de plant: bemesten in voor- en najaar. De clematis staat in de achtertuin, aan de voet van een donkerbladige struik. De bedoeling is dat ie daar in gaat klimmen. De hangende gele bloemen zouden dan mooi moeten gaan afsteken tegen de roodbladige struik.
De ander is een donkerroodbloeiende clematis, die heb ik onder de klimrozen gezet die over onze schuur heen beginnen te groeien. Het kaartje hangt nog aan het struikje, zodat ik de plant niet kwijt raak. Als er niet te veel sneeuw ligt ga ik morgen even op het kaartje kijken naar de naam. Ook deze heeft niet gebloeid. Waarom niet?
Ik kan meerdere redenen bedenken: te laat geplant, het was al vrij heet en droog in zomer 2020. Te droog omdat de enorme klimrozen te veel water slurpen. Onvoldoende voeding?
Flinke vorst, mooie plaatjes. Natuurlijk even de tuin in vanmorgen met de camera. Maar niet voordat ik de vogelvoedersilo gevuld had, en een nieuwe pindakaaspot had opgehangen. Het ijs op de vijvers was behoorlijk dik, en ik haalde er voorzichtig een paar ‘scherven’ ijs uit. Begin van de middag was er al weer een klein vliesje op de kleine vijver in de schaduw ontstaan.
Koud, zonnig, droog. Gister nog aardig koiude wind, vandaag bijna windstil bij ons. Mooi weekend om mee te doen met de tuinvogeltelling. Vanuit de warme voorkamer. Ons lijstje van dit jaar
De klimop is een heel laat bloeiende plant. In de herfst, als vrijwel alles uitgebloeid is, zijn de bolvormige bloeihoofden van de klimop een zeer welkome voedingsbron voor insecten: bijen, zweefvliegen, wespen.
Late bloei betekent ook late bes. Zelfs nu, tweede helft januari zijn de bessen nog niet rijp. Ze zijn nu nog groen, en kleuren binnenkort naar glanzend zwart. Dan zijn ze lekker en eetbaar voor vogels. De merels zijn er dol op.
Het eerste exemplaar staat weer in bloei in onze tuin. Langzame groeiers die zich soms uitzaaien. Houdt van humusrijke grond, aan de rand van het bos/ onder loofbomen. En ook liefst grond met voldoende kalk. Dat krijgt ie bij ons niet, we hebben zure veengrond. Misschien in dat de reden dat hij zich niet zoveel uitzaait als van mij zou mogen. Of misschien doordat het in de winter nogal nat kan zijn in de tuin?
Het exemplaar op de foto is een zaailing van de helleborus niger. We hebben een hele mooie donkerpaarse helleborus, erfenis van Ome Job. En af en toe zijn er zaailingen, waar dit er een van was. Ik heb de zaailing jaren gelden een paar meter verder op geplant om tzt een nieuwe pol helleborus te krijgen. Het duurt een paar jaar voor zo’n zaailing bloeit, en dan zie je pas welke kleur de bloem gaat krijgen. De zaailingen zijn niet kleurecht, en meestal is het resultaat een bleek roze.
De bloeitijd van deze gewone helleborus niger is van eind januari tot maart. Er zijn ook wat varieteiten gekweekt die vroeger bloeien, al in december, en zo de bijnaam kerstroos hebben gekregen.
Komend weekend is het weer de nationale tuinvogeltelling. wij doen elk jaar mee, en de winnar is bij ons steevast de mus. Het gaat om het aantal vogels van een soort die je tegelijk ziet. Bij de mussen is dat lastig want -bij ons- zitten ze altijd massaal in de beukenhaag. Die heeft nog flink wat bruin blad, en je ziet de mussen dus nauwelijks. Ze zijn wel heel goed te horen.
Het aantal schat ik dan in op het moment dat de mussen in een groepje weer weg vliegen.
Vandaag was het een aantal uren flink zonnig, en halverwege de middag zaten de mussen in een grote groep in de rozenstruik. Een mussenrozenstruik. Zonnetje erop. Kwetteren en tsjilpen maar. De struik galmde van de vogeltjes. Zien bleek ook nu lastig: heb wel een foto, maar ja. Bruine vogeltjes isn een warrige bruine struik.
Daarom heb ik maar even een korte geluidsopname gemaakt. Dan kun je ze horen.