Categorie: Tuin

Ons overdekte terras was in de loop der jaren een beetje verzakt op sommige plekken. En de paadjes rondom het terras stonden bijnat weer (zoals nu) blank, als kleine kanaaltjes. Tijd om een en andere recht te laten leggen en op te hogen. Via Werkspot kwamen we uit bij William.

Busje met gereedschap, aanhangwagen met zand, eigen senseo-apparaat mee. Hij schepte en klopte en veegde. Met laser apparaat om de tegels mooi op afschot te leggen en een trilplaat om era aan te stampen. Dat gaat toch een stuk makkelijker dan als je het zelf doet. Wij hebben nooit een cursus stratenmaken gevolgd. Er waren twee stoeptegels te weinig (hoe dat kan?), dus ik ging op strooptocht door de tuin. Nog twee gevonden: een achter de verre schuur, een uit een (verzopen) stapstenen-paadje richting de vijver.

Er ligt nu allemaal zand op de paden om in de kieren te vegen. Maar ja, dat moet eigenlijk als het zand droog is. Dat kan nog wel een week duren…

In oktober kreeg ik een met bollen gevulde mand van de buurvrouw. Vorige week heb ik die van de beschutting op het overdekte terras verplaatst naar naast de deur. Elke keer als we naar binnen of buiten gaan lopen we er dan langs. Eerder deze week, op een hele zonnige ochtend, stonden de krokussen in de mand wagenwijd open, heerlijk zonnebaden.

Gister kwam de buurvrouw langs en verbaasde zich over de uitbundige bloei in het verder lage groen. Haar eigen mand, dezelfde week met dezelfde bollen gevuld gaf weinig bloei op dit moment, wel al heel veel groen, loof van de grotere bollen. Dat noet door de net verschillende plek komen. Of misschien omdat zij de toplaag van viooltjes al verwijderd heeft.
Vandaag , grijze dag, de krokussen bleven dicht.

Paraplus komen in allerlei kleuren, effe, met patroontjes, maar ook vaak met afwisselend een gekleurde strook en een witte strook. Daar moest ik aan denken toen ik onderstaande krokus bij ons in de tuin zag. De helft van de bladeren (bijna) effen wit, de andere helft (bijna) effen lila. WAs me nog niet eerder opgevallen. De andere krokus-foto’s in dit blog laten geaderde patroontjes zien, dus twee kleuren op 1 blad.

Vorige week in de sneeuw, nu uitbundig in de zon. Wat kan er veel veranderen in een paar dagen. Temperatuur bijna 20 graden hoger (het werd hier vandaag 16 graden), de sneeuwklokjes van witte puntjes naar wijd open bloempjes.

Kijk, dit zijn nou sneeuwklokjes, zoals sneeuwklokjes bedoeld zijn. Kleine doorzetters zijn het, vorst en kou, sneeuw. Niks mee te maken. Onverstoorbaar gaan ze verder, piepen met hun knoppen door de sneeuw heen, en gaan binnenkort bloeien. Dit is galanthus nivalis, het gewone sneeuwklokje. Daar hebben we er steeds meer van in de tuin, door consequent delen. Over een tijdje zijn sommige stukken van de tuin weer wit. Niet van de sneeuw, wel van de klokjes.

Als het echt heeeeel koud is
en het waait nauwelijks….
… dan kun je ijsbellen blazen.

Eerst als een zeepbel,
met wonder-mooie kleuren.
bevriest als ijsbel

Of niet.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Ijsbellen-sop recent van internet. Suikerwater met afwasmiddel. We hadden geen bellenplaaspotje. Gewoon een bakje voor het sop. En met een ijzerdraadje een rondje buigen met een steel om vast te pakken. Of de schuurdeursleutel. Of het borsteltje van het koffieapparaat met een gat aan het einde van het schoonmaakborsteltje. Gaat allemaal prima.
Belangrijk is dat het echt koud is: zaterdag ochtend vroeg bij min 10 ging het het best. En een van de eerst bellen, een heel kleintje, zat vier uur later nog steeds mooi bevroren op de rand van de kliko. Zie de bovenste twee foto’s. Andere bellen zakten in elkaar door het gewicht van het ijs.

PS . Zondagochtend was het ‘maar’ min 8 graden, met wat wind.
Geen ijsbellen deze ochtend.