Voortuin, twee Azalea’s, nog erfenis van Ome JobZijtuin, oranje azalea, nog erfenis van Mevrouw Arling
In deze tijd van het jaar, wolken van kleuren, van de azalea’s en rodondenrons. Zure grond, maar niet uitdrogen. Deze azalea’s in onze tuin zijn iets hoger dan een meter en al zeker 30 jaar oud. In Japanse parktuinen kun je een overweldigend landschap van kleuren zien. Nu even niet, zonder openbaar vervoer lastig te bereiken. Aan de overkant van de straat, bij Hermien staat een reusachtige rodo, met witte bloemen. Vanmorgen zag ik dat ie in bloei stond.
Oproep: is er iemand die fraaie azalea’s in de tuin in bloei heeft staan deze week, en die binnen 10 km van Haren woont. Stuur een email/berichtje, dan kom ik graag kijken. Vanaf de staat als het te zien is, of met vooraankondiging op 1,5 meter afstand. Voor anderen: stuur een foto 😉
NOg steeds nieuwe verrassingen in de bollenlasagna pot. Een laag fraai tulpje en een hele zachtgele gevulde narcis. Afgelopen weken de pot wel een paar keer water moeten geven. Zo droog. De bloemen en hun bladeren hingen slap over de rand naar beneden. Gelukkig valt de pot goed op, hij staat naast onze voordeur. Op tijd erbij.
Uitgebloeide narcissen
Loop je langs een border waar de tulpen of narcissen zijn uitgebloeid. Breek de knoppen er dam even uit. Hier zie je dat de narcissen al flinke zaaddozen aan het maken waren. Kost alleen maar kracht, weg ermee.
Is het je opgevallen dat Turkse tortels bijna altij in tweetallen te zien zijn. Tegenover ons huis staat een lantaarnpaal, daar zitten ze met zijn tweeen. Toen we de voedersilo nog in de tuin hadden staan: met zijn tweeen op de pergola. Meestal voorbijgangers, passanten in onze tuin. Maar dit jaar hebben ze besloten om hun intrek in onze tuin te nemen.
In ieder geval voor het eerst dat we ze zo uitgebreid bekijken. Vanwege corona-thuiswerken én het mooie weer zitten we elke dag buiten, bij de koffie, om te lunchen, bij het avondeten. Vanaf het terras kunnen we dan rustig bekijken wat het vogelvolk zoal uitvoert. Nu de bomen nog niet allemaal/ helemaal in het blad zitten is het nog makkelijker te zien, dan wat later in de zomer.
Vanaf het vogelhuisje nog ongeveer 1 meter naar boven, in die vork. Nestpoging nummer 1
Twee weken terug zagen we een paartje Turkse Tortels, laat ik ze Ayla en Umut noemen enorm druk bezig. Ayla zat in een an de drie wilde pruimen en Umut vloog naar de hazelaar. Hij draaide daar wat rond, brak een takje af en bracht die naar Ayla. Dat herhaalde hij de hele middag. Op een vrij onmogelijke plek, een hele steile , open vork in de pruimenboom drapeerde Umut de takjes, niet meer dan een open mikado-stapeltje. Geen enkel verband of versteviging. Geen enkele beschutting voor de gaaien of eksters. Dat lukt toch niet, dachten we. Ayla dacht van wel en ging er vol goede moed op zitten. Een dag of twee. Onder de pruimenboom lag een stapeltje takjes. En na nog een dag was Ayla weg. Toch niet geschikt.
We vermoeden dat het paar wel in de buurt bleef, regelmatig zagen we een tortel vliegen. Gistermiddag, eigenlijk op zoek naar een nestje van staartmezen die rondkwetterden in de bonte hulst, zag ik Ayla weer zitten. Precies boven het dwarspaadje achter in onze tuin. Een stuk meer beschut, dat wel. Ze moet ergens op onderstaande foto zitten. Over de kwaliteit van het nest heb ik wederom twijfels. Toen ik vanmiddag nog eens voorzichtig ging kijken, zag ik vrijwel de hele onderkant van Ayla. En heel weinig nest: ook nu weer een zielig hoopje takjes. Daar kan toch geen ei in blijven liggen zou ik zo denken.
Zie je het, midden in de foto, nest nummer 2 met Ayla. OK, bijna niet te zien, maar ze zat er wel toen ik de foto nam.
Dit weekend was nationaal bijentelweekend. Veel mensen konden mee doen, mooi weer en thuisblijfadvies. Hommels zijn niet zo moeilijk, groter en langzamer, en je hoort ze vaak al zoemen voor je ze ziet. De kleinere wilde bijen en zweefvliegen zijn lastiger. Ze vliegen zo heen en weer. Tegen 4 uur ’s middags staat de zon volop te schijnen op een van onze bijenhotels, daar wiebelt het dan van de bijtjes. Vooral de rosse metselbij, maar gister zag ik volgens mij ook 1 maal de veel zeldzamere blauwe metselbij.
In het tuinseizoen begint het weekend voor mij op vrijdagavond met het kijken naar Gardeners World op BBC2. Steevast eindigt dat met een rijtje klussen die je in eigen tuin kunt doen. Soms doe ik ze na, en soms gewoon wat anders. Monty Don is vaak bezig met zaaien of verplanten. Of snoeien, aanbinden, en later in het seizoen oogsten.
Cosmea (links) en Afrikaan
Mijn klusjes dit weekend o.a.
gezaaid in kweekkasje: geranium en oranje cosmea (als weer derde jaar)
muurbloem (beste tijd is wrs rond juli) maar ik kwam de zaadjes tegen in de schuur en heb ze gewoon al gezaaid in potter49.
deel van pitrussen langs straatkant uitgespit (nog 2/3 te gaan)
het nieuwe compartiment van de composthoop is vol. Het vrijgekomen stuk in gebruik genomen (beginnen met een laag halmen en takjes ondereen. Weer 1 kuub ruimte!
watersgeven plantjes in potten en vijver bijgevuld (meestal begin mei, nu al 3e week april)
heleboel stekken van kleine anjertjes genomen en in kweekkasje in vensterbank. Losse takjes, ook een paar ’trosjes’, waar 5-6 takjes aan elkaar zitten. Benieuwd welke beste aanslaan.
twee cirtoengeraniums samen in grote pot en buiten op terras gezet. het kamerplant exemplaar gesnoeid. Een van de planten is al in bloei.
1 exemplaar van de pepermunt-geranium flink gesnoeid en ook in een pot buiten. De kamerplant-exemplaren zijn vreemde gedrochten met lange sliertige stengels. Jitske, die jaren geleden een stek van me kreeg, zei dat ze de plant elk jaar heel kort terug snoeide voor ze hem weer buiten op het terras zetten. Wordt dan een mooie bossige plant. Gewoon de schaar erin. Ik heb nu een heleboel topstekken over 🙂
De grote tulpen hebben weinig natuurlijks. Ze staan te knallen met hun felle kleuren en wat stijve stengel en statige kelk. Toch ben ik blij dat ik ook afgelopen najaar gewoon wat bollen in de grond gestopt heb. Erg vrolijk, zeker met de uitbundige zonneschijn afgelopen (en komende) weken.
Klik voor grotere afbeeldingen
Veel van de vaste planten in de tuin beginnen nu op te komen, en zijn nog grotendeels groen. De tulpen steken daar mooi bij af. Als de tulpen uitgebloeid zijn en het blad begint te verwelken, dan nemen de vaste planten het over. Eigenlijk moet ik nu al bedenken waar volgend jaar eventueel een extra tulp kan staan. En er een stokje neerzetten of een foto maken.
Afgelopen najaar ben ik af en toe op een ‘lege’ plek in de najaarstuin graan graven om de bollen te planten…. om er achter te komen dat ik daar al in een eerder jaar bollen in had gezet. Doorkliefd!
Deze hebben we al heel lang in de tuin, ze stonden er al toen we hier in 1992 kwamen wonen en bloeien nog elk jaar.
Overal tinten geel, van narcissen in soorten en maten. Toen we ruim 25 jaar geleden hier kwamen wonen hadden we ‘gewone’ narcissen in de tuin. Groot , geel, de trompet iets donkerder dan de bloembladeren. Vooral in de zijborder langs de oprit. Ze staan er nog steeds. Dit is het archetype van zoals ik me een narcis voorstel.
Ik had nooit zo gelet op de verschillen, in grootte, in vorm, in kleur. Toen ik een tijdje geleden langs de kant van de weg wat oude bollen zag liggen (linkje), nam ik die mee en zette ze tegen het huis aan. En nu bloeien ze, bijna allemaal een verschillende soort. Ook in de bollenlasagna blijken verschillende soorten te zitten. Dus ineens een hele variatie in de tuin.
Er zijn mensen die helemaal gespecialiseerd zijn in het herkennen en kweken van narcissen. Er zijn speciale clubs, The daffodil society in Engeland of de narcissenpagina op de website van Nijssentuin. Mooi plaatjes kijken. Hier staan ook namen bij. Voor een regenachtige middag.
Dit vrolijke liedje zingen we op ons koor vaak als inzing liedje. We begonnen er mee midden in de winter, toen het nog grijs en donker was. Helaas kunnen we nu even niet samen zingen, laatste keer was 10 maart. De oefenruimte is gesloten, afstand houden. Wie weet weer in juni. Dan is het volop zomer. Voor nu: met het mooie lenteweer van dit weekend en volgende week, zoemt het liedje lekker rond in mijn hoofd. Bijpassend plaatje: de primula’s aan de rand van de vijver, en op de achtergrond de enorme massa kikkerdril met bruine kikker.
Appje van Margriet afgelopen vrijdag: “Mogen we morgenmiddag even langskomen en op een afstandje naar jullie zwaaien en een emmertje met (vijver)water meenemen?” Arjen en Margriet brachten dochter Annechien, studerend in Groningen, terug naar haar kamer. En op de terugweg kwamen ze even bij ons langs. Met een emmertje, deze keer niet om een blob kikkerdril mee te nemen, maar wel een aantal waterslakken. Poelslakken en posthoornslakken.
Poele, poele, poele, kom maar slakjes…Emmertje gaat mee naar Odijk.
Terwijl zij gingen vissen zette ik de thee klaar. De stoelen op het terras (mooi weer !) een flink end uit elkaar. En nu ze er toch waren…. meteen weer een lading plantjes meegegeven. – hosta kroon – blauwe knoop – calamagrostis ‘Overdam’ – stipa tenuissima – stukje witte bosanemoon – zakje met stekjes: roomse kamille – potje descampsia – potje stipa tenuissima – NIET: wortelstok darmera peltata, die wordt te groot.
