Alles in en om onze tuin
Bij ons zondagmiddagommetje door het dorp vanmiddag, viel op hoe de buxusrups dit jaar heeft huisgehouden. Zomaar een paar tuinen waar we langs liepen. Die bollen zien er nog best sculptureel uit, is nog steeds ooi als er sneeuw op ligt.
Het groene haagje is in onze eigen tuin, en lijkt best nog wel aardig. Maar dat is schijn,; als je iets dichter bij gaat kijken is ie al helemaal hol van binnen.
Als je van de kant van het hoofdstation van Groningen komt en de Herestraat in loopt, kijk je een beetje omhoog. De straat loopt een tikkie omhoog de hondsrug op. Als het heel druk is zie je dan de straat vol met hoofdjes.
Dat gevoel had ik een beetje toen ik eerder deze week een zijpaadje in onze tuin inkeek. Beetje regen de dagen ervoor, en uit de houtsnippers op het paadje was een enorm aantal paddestoeltjes opgekomen. Het hele pad stond er vol mee. Je kon ‘over de koppen lopen’ , zoals in een drukke winkelstraat. Toch maar niet gedaan, even paardagen wachten tot de paddestoeltjes een beetje over zijn.
Nog niet klaar met de paddestoelen in de snipperpaadjes. Hierboven de paddestoeltjes in het dwarspaadje achter in de tuin. Maar bij het paadje langs de coniferen en de meidoornhaag naar voren toe: een tapijt aan oranje paddestoelen. Hoedjes met diameters tot 6 cm, plaatjes zwammen. Ik zag ze ook staan langs de ligusterhaag, parallel aan de straat. Ook daar in het voorjaar de snippers van de gesnoeide wilg gestrooid.
Afgelopen weekend met vrienden op pad geweest. Zaterdag naar de Gasterense Duinen en Balloerveld. Een mooie wandelroute door een heel wisselend landschap. Langs beken, door bossen, mooie wolkenluchten, een dikke stortbui, pannenkoeken eten voor lunch, heel veel paddestoelen, heide velden. Het allerpaarste van de hei is net voorbij, blijft mooi.
Vandaag was ook vrij wisselvallig weer voorspeld, we besloten naar een plek te gaan waar we relatief makkelijk ergens onderdak zouden kunnen vinden; niet op de grote stille hei dus. Dat werd landgoed Nienoord in Leek. Eerst een stukje naar het kerkje van Midwolde, toen een blauwe paaltjes-route over het landgoed. Wel grappig, om zigzaggend over het hele terrein te lopen. Bij een van de bochtjes in het oude landhuis op het terras koffie gedronken. En ruim twee uur en een mooie wandeling later kwamen we er weer terug. Om te lunchen: Groninger mosterdsoep. Buiten op het terras, onder grote parasollen; prima om de eerste regen tegen te houden die inmiddels begon te vallen,
Na de wandelingen bij ons in de achtertuin. Ingrid, Pieter en Mirjam gaan hier op expeditie in de jungle van de tuin.
Achter in de tuin staat het stene schuurtje, bakstenen, onderste halve meter gewoon oranje, daarboven de bakstenen witgeschilderd. Dakpannendakje, leuk knus ‘huisje’.
Aan de voet van de schuur heb ik jaren geleden een paar kleinbladige bonte klimopjes neer gezet, die voorzichtig tegen de schuur begonnen aan te klimmen. Jaar na jaar een beetje hoger. Inmiddels hebben ze de dakrand bereikt, en sinds een jaar of 2 bloemen en later in het jaar bessen.
Ik knip ieder jaar de klimopslierten rond de ramen weg, maar als ik het zo bekijk, dan mag er wel wat meer gesnoeid worden. De schuur verdwijnt langzaam uit beeld.
Langzaam maar zeker verdwijnen de buxussen uit onze tuin. Ze worden steeds verder aangeknabbeld door de buxusrupsen. En dan komt Eddy met de grote snoeischaar. Een paar struikjes per keer, dan is de kliko weer vol.
In de tuin verschijnen kleine stukjes kale grond. Daar kan ik dan weer een paar plantjes in neerzetten.
Meestal maak ik foto’s van bloeiende bloemen, van voren, van boven, recht in het hart kijkend. Een ander perscpectief, van achter, van onder is eens wat anders.
Niet ondertiteld, deze film.
Bedoeld voor zo groot mogelijk scherm.
Liefst niet voor telefoon of ipad.
Goed kijken.
Klik hier.
Ik stond bij de verre schuur. Hoorde wat en keek omhoog. Had telefoon in mijn jaszak. Heel voorzichtig, filmpje maken.
Halverwege de achtertuin is een perkje waar nu volop bloemen groeien waar allerlei beestjes dol op zijn. Verbena bonariensis, en een leuk bolvormige lila scabiosa bolletje. Alles door elkaar.
Als de zon er op schijnt,
is het een feest van zoemertjes.
Ik ga er vaak naast staan,
genieten van het leven.
Soms met ogen dicht,
luisteren alleen,
gezicht in de zon.
Hoe het er ongeveer uitziet als het beweegt: klik hier.
Doeke, de imker, kwam langs. Hij kwam met een potje honing en ging weg met een heleboel plantjes, plantjes voor bijen en vlinders, om in de tuin bij zijn bijenkasten te zetten. Ook deze scabiosa bolletjes.
De room witte puimen van de persicaria zijn verkleurd naar oudroze. Een warrige wolk met kleinen bloempjes die langzaam uitdunt als er steeds meer kleinen bloempjes afvallen. Aan de zijkant komen nog een paar late stengels omhoog, met een verse wittige bloempluim.
Echt een eyecatcher deze grote plant, nu bijna twee meter hoog. En in de winter stort ie weer in. Alle bovengrondse groei sterft af. Maar onder de grond wachten de knoppen dan weer op een nieuw seizoen.
Als ik het weer zie bloeien in deze tijd van het jaar, dan droom ik steeds weer van een tuin vol met floxen. Meer floxen in de tuin, in grote groepen. Vooral wat meer kleuren. We hebben nu deze fraaie licht roze met donker roze hart en een spierwitte.
Paar weken terug wandelden we door naburig dorp Onnen en liepen langs de achterkant van het terrein van een hovenier. Vol met floxen in potten, mooi in bloei. Ze verkopen officieel geen planten , maar gebruiken de bloeiende planten wel bij het tuinonderhoud waar ze sterk in zijn. Toch geprobeerd, via mail op hun website: zou ik er wat van kunnen overnemen? Helaas tot nu toe geen reactie.
Heb je floxen over, wil je in het najaar je grote groepen wat uitdunnen, en woon je in de buurt van Haren, stuur dan een mailtje met foto van de bloem. Ik help je er graag vanaf en wil ze ook wel komen uitspitten.
Aanvulling 30 augustus:
We waren een stukje wandelen op zondagmiddag en toen we terugkwame stonden er een paar zakken met plantjes op het terras: met paarsblauwe flox. Van Ina, dank je wel!
