Categorie: Tuin

Afgelopen week geen dakdekkers. Als de gevoelstemperatuur onder de min 6 is dan wordt er geen buitenwerk gedaan. Gelukkig was het dak al helemaal met folie belegd en een flink deel ook al van nieuwe pannen voorzien. De resterende stapeltjes dakpannen liggen nog steeds keurig opgestapeld tegen het dak. Afgelopen nachten was dat nog wel even spannend, met de harde oostenwind. Af en toe hoorden we gebonk op het dak waar de stapeltjes pannen wiebelden. Binnen inmiddels geisoleerd, dat scheelt. Warm is het nog niet. De verwarmingsradiatoren staan buiten in de tuin.

 

 

Achterin de tuin en onder de heg zijn  de sneeuwklokjes nog niet open. Wel volop witte bloempjes, de meest nog rechtop, een enkeling al omlaag geknikt. Nu de vorst weer bijna over is zal het niet lang meer duren voor ze open gaan. Feest, op een zonnige winterdag.

Dit drietal staat in de voortuin, op het zuiden, tegen een bakstenen muurtje. Het zal niet lang meer duren

In Pisa wordt al eeuwen nauwlettend in de gaten gehouden of de scheve toren van Pisa nog steeds even scheef staat, of langzaam verder schuin zakt met risico van instorten of omvallen.

Zo’n gevoel heb ik nu ook in onze tuin. De vuurdoorn naast de voordeur is ooit door schilders een beetje naar voren getrokken om daar achter te kunnen schilderen. In de jaren daarna groeiden er nieuwe takken aan de achterkant, de lege ruimte tussen vuurdoorn en muur werd langzaam weer opgevuld.

Maar sinds de mannen van Verkley, die bezig zijn met nieuwe gasleidingen en stroomkabels in onze straat, zijn langs geweest staat ie een stuk schever. De aansluiting naar het huis werd ook vervangen en er lag een paar maanden terug een greppel van 50-60 cm en een meter diep vlak voor de vuurdoorn langs. In de tijd dat het -net als nu- erg nat was, de grond verzadigd met water. Mijn stellige overtuiging is dat de vuurdoorn daardoor zo scheef is gaan hangen. Maar of de struik nu steeds verder zakt? Moeilijk te zeggen.

Wel noodzakelijk om niet te lang te wachten om de struik stevig aan de muur te verankeren. Als er een keer een flinke lading sneeuw valt, kan ie zomaar om gaan. Dat heb je in Pisa nu niet zo gauw.

Deze foto heb ik genomen vanuit het zijraam, direct naast het buro op mijn thuiswerkplek. Wat zie je als je naar de foto kijkt?

Je kunt kijken naar de verschillende planten. Santolina linksonder, lavendel rechtsonder, de gel halmen van het prachtriet links of de bonte liguster midden boven..

IK zie ook een tuinklus, die ik vorig jaar vergeten ben: het afknippen van de uitgebloeide lavendelbloemen….

Omdat het al weer een paar dagen droog was….

….is de regen vandaag weer begonnen.
Regenpak weer goed in gebruik.

Zo zag ons terras eruit nadat Ties en Mark drie dagen hadden rondgebanjerd in de tuin. En binnen -in de keuken- ook allemaal mini modderpoten: poezenvoetafdrukjes.

Zaterdagochtend eerst maar eens de dikste modder van het pad gespoten met de tuinslang. Ziet er nu iets beter uit dan op de foto, maar nog wel een flinke schrobbeurt nodig. Voor een rustige winterdag.

Binnen zijn de poezenpootafdrukken in de dweil verdwenen, en ruikt het naar citroen.

Afgelopen maandag was de eerste werkdag aan ons tuinpad. De eerste ochtend was ik erbij en heb zelf ook nog wat in de tuin rondgelopen in het licht. Maandag avond was het donker, toen ik thuis kwam van het werk, en dinsdagochtend ook. Bijna de kortste dag, en ook de meest grijze december sinds 30 jaar. Dus geen foto’s. Dinsdag middag was ik vroeg genoeg thuis om een stukje voortgang te zien: veel steentjes lagen erin. Ik was wat ongelukkig met de hobbeligheid. Tussen de rij stoepstenen en de rijen klinkertjes zaten behoorlijke hoogteverschillen tot wel een centimeter, struikelgevaar!

Mmaar dat kwam goed, de trilplaat ging er nog overheen. Wel duurde het tot zaterdag totdat er voldoende licht was dat ik het pad in vol ornaat kon zien. Nou ja, nog niet helemaal, ligt nog zand op. Dat moet eigenlijk tussen de kiertjes in geveegd worden. Probeer dat maar eens, vochtig zand in kiertjes vegen. Niet dus.

Afgelopen week kwamen Ties en Mark het tuinpad verbreden en herleggen. Met hergebruik van de oude klinkers, aangevuld met stoeptegels van Gerd en een paar 50×50 tegels van Reint. Maandag ochtend kwamen ze, het was nog bijna donker en twee graden. Fris, maar droog. Geen regen, af en toe een spettertje motregen, wel erg grijs. De grond was nog wel doorweekt, dus een waar modderballet.

Het pad is nu iets hoger gelegd op een bedje van zand, tussen twee opsluitbanden. In de loop der jaren was het pad gezakt (of de borders hoger geworden, door alle compost e.d.).