Categorie: Tuin

Vandaag de miscanthus sinensis Maupertuus afgeknipt. Een ‘whopper’ van een siergras, dit prachtriet. Staat bij ons in de voortuin en ook nu nog, eind maart stonden de halmen fier overeind. De restanten van de bladeren begonnen wel steeds meer af te vallen, rondom de halmen een tapijt van strogeel blad. Dit is de meest forse miscanthus die we hebben, sommige stengels zeker een halve centimeter dik. Volgend jaar weer eens delen.

Een andere miscanthus is er dit jaar aan toe. De ” kleine fontäne’. Nog even wachten totdat ie echt goed aan de groei is, april is de beste tijd voor de meeste siergrassen om te delen. Ik las ergens de volgende tip: deel de kluit van miscanthus met een stevige spa door tweeën terwijl hij nog in de grond zit. Graaf vervolgens de gedeelde stukken op en til ze uit de grond. Ga ik proberen. Eerder probeerde ik de hele pol uit te graven, op te tillen, en als ie naast zijn kuil stond in stukken te hakken. Na het planten de gedeelde stukken op de nieuwe plek (of in pot) zetten en ruim water geven.

NB. Als je net langs de tuin loopt en me op en neer ziet springen bovenop de spade dan weet je wat ik probeer te doen. Een siergraspol delen….

Als je in de verfwinkel gaat kijken, kun je daar alle kleuren witte verf kopen. Want wit is niet zomaar wit. Er kunnen allerlei nuances inzitten. En de inspiratie komt meestal uit de natuur.
Een mooi voorbeeld is het wit van de witte bosanemoon. Zeker als de bloemen net uitkomen is het wit met een subtiele roze gloed. Van veraf valt het niet zo op, maar als je dichterbij komt….

Aan alle kanten begint de kleur te komen. Voorjaar! En vanaf vandaag, 21 maart, ook echt lente. Volgens de kalender dan. De weergoden hebben even niet opgelet en er een grijze natte winderige dag van gemaakt.

Het zijn niet de meest boeiende foto’s.
Wat is de reden, denk je, dat ik ze genomen heb.
Wat is het verhaal erachter?

Langs het huis
de wolfsmelk
in een brede zoom.
Steeds breder.

In de winter dor
en in het voorjaar kaal.
Nu zie je pas het grind
dat verdwenen is, er niet meer is.

Nog even en het is weer groen.
Knalgroen met dan geel.
Overweldigende honinggeur.
Weer een nieuw seizoen.

 

In het voorjaar is het bezig zijn in de tuin van het soort ‘grote halen, snel thuis’. Bij het opruimen van siergrassen en afgestorven vaste planten resten, zie je al na korte tijd resultaat. Heel bevredigend. Wat wel lastig is, met al die grassen…. waar laat je het spul?
De composthoop puilt uit.

Het spul ligt er voor even.
Voor nu uit de weg.
Maar er moet nog wel wat mee.
In deze vorm verteert het niet makkelijk, te droog. En er is altijd het risico in de ze tijd van het jaar dan een hommelkoningin of wespenmoer een nest besluit te maken in de enorme hoop.

Zaterdag al lekker een paar uur in de tuin bezig geweest, en zondag begon ook weer mooi. Wel nog fris. Ik had een plan, twee eigenlijk.  Namelijk de budleija snoeien, hoewel Monty Don zei dat ie dat ook nog wel in april deed, en nog een keer blad uit de vijver halen. In de middag, als het wat warmer is, en zondag, omdat misschien volgende week de bruine kikkers er al weer in zitten.
Geen van beide gedaan. Maar wel een heleboel andere dingen.

Paar armen vol met omgevallen grasstengels verwijderd: de molinia staat aan het begin van de winter nog mooi overeind, maar zakt na een flinke sneeuwbui in als een plumpudding. Alle halmen liggen dan plat op de grond, een soort twee meter groot mikado spel.
Tijdelijk parkeerde ik de halmen op het tuinpad. Baassie kwam ze onderzoeken en even door elkaar gooien.

Toen hij uitgespeeld was, gingen de halmen richting composthoop.

Eerste dag dat ik een paar uur in de tuin bezig ben geweest. Heerlijk. Af en toe een beetje zon, tien graden.

1. De plantjes die in potjes bij de schuur zijn overwinterd allemaal even bekeken, aangewaaide grasjes en onkruidjes eruit gehaald. De meeste plantjes hebben het overleefd, een paar potjes zijn leeg. Wat ik daar vorig jaar ingezet hebt is niet meer te achterhalen.
2. Een paar pollen geranium die dicht langs het tuinpad naar de verre schuur staan eruitgeschept. Zie detail foto bij de gele pijl. Dat ging met een slurpend geluid, zo nat is de tuin nu. Voordat de pollen op de composthoop gingen, heb ik een paar mooie verse stukjes achtergehouden en in potjes gezet. De eerste 7 potten van 2017 zijn nu gevuld. Er zullen er nog vele volgen.

   

   

In de tuin een geel-witte vlakte vroeg in het voorjaar. Met duizenden sneeuwklokjes en winterakonietjes. Dat is mijn droom van een voorjaarstuin. Dat is er nog niet bij ons in de tuin. Geeft niks, mooi om dromen te hebben. En er steeds een stukje naar toe te groeien. Elk jaar sneeuwklokjes delen en ietsje verder uit elkaar houden. De winterakonietjes zijn nog zo klein in getal, die wil ik niet uit de grond halen. Wel maak ik de grond rondom de akonietjes elk jaar vrij van oprukkende andere planten, maar na de bloei de grond rondom wat los, met laagje compost, en zaai de zaadjes ter plekke, vers uit de zaaddoos. En met succes. Kijk maar eens naar de zaailing rechtsonder op de eerste foto.