Categorie: Tuin

Vrijdagmiddag.
Zonnetje.
Tuinkleren aan.
Met hulp van de buurman enorme takkenbult gesnipperd.
Van de twee omgevallen bomen, met de storm vorige week.

Een paar jaar geleden een kleine stukje van een persicaria met rood blad meegekregen van Eef. Het is de Persicaria microcephala ‘Red Dragon’ of vurige duizendknoop.
Ik las ergens dat hoewel het geslacht van de persicaria’s strikt genomen niet meer bij de polygonums=duizendknopen hoort.

 

Zeer makkelijk te vermeerderen als de plant goed aan de groei is. Knip een paar stengels af, net onder een knoop. Zet ze in een glas water (of vaas; de red dragon is ook decoratief in een bos gemengde bloemen). Al na korte tijd groeit er een massa worteltjes uit de stek en kun je die zo oppotten.

De bloeiwijze van de deze persicaria is een trosje hele kleine witte bloempjes, vanaf half juni tot in september.  Toch vind ik het blad de meeste sierwaarde hebben, heel donkerrood  met een fraaie tekening in de volle zon, iets meer donker groene tinten in een beetje schaduw of wat dieper in de plant. Het is een enthousiaste groeier, wordt 70-80 cm hoog. De plantenstengels groeien steeds een knoopje verder en worden steeds langer, gaan daarbij over omringende planten heen hangen. Dus niet naast tere plantjes zetten en gewoon deel van overtollige stengels afknippen.Na de eerste vorst stort de rode draak in.

Lage middagzon, nog net niet achter de bomen een paar tuinen verderop. Telefoon in de hand, dus snel een plaatje, vanaf het terras.

Nieuwe aanwinst met bloei in de nazomer. Een rudbeckia triloba. De onderste bladeren zijn drielobbig, triloba, ach so. Gekocht op haar uiterlijk.
Een vrolijke plant met gele bloemen en een donker hart. Hoger dan de rudbeckia nitida, 90 cm tot 1,5 meter en flink vertakt. Bloeitijd van juli tot september.

Toen ik nog wat meer informatie opzocht zag ik pas dat de plant tweejarig is of een kortlevende vaste plant. En matig winterhard is, maar dat heeft vooral met natte wintervoetjes te maken. Ik laat het kaartje er in ieder geval bijstaan.

Deze rudbeckia zaait zich prima uit, lees ik. En ergens anders staat: uitgebloeide bloemhoofden verwijderen als je niet wilt dat de plant zich uitzaait. Niet afknippen dus. De uitgebloeide bloemhoofdjes hebben veel sierwaarde, zeker met een beetje rijp in de winter.

Om risico te spreiden zal ik wel een beetje zaad verzamelen. Zaaien in september-februari in potten of in koude bak. Verspenen, verpotten en koel opkweken. In het najaar, als de plant voldoende ontwikkeld is, uitplanten. Kiemt langzaam en onregelmatig, als temperatuur lager dan 5 graden is, soms pas in het voorjaar na zaaien in najaar. Dus bakje niet weggooien. Geduld.

Zaaien ter plaatse kan ook, vanaf augustus. Geef zaad dan een koudebehandeling in de koelkast.

Toen ik deze foto van een late kamperfoelie bloem zag, was het ineens alsof ik de bloem Tadaa! hoorde roepen.

In ieder geval een luidkeels gezongen lied, of uitroep.
Zou ook wel iets van The Muppets kunnen zijn.

’s Morgens was het nog rustig, maar flinke storm aangekondigd voor later op de dag. Ik zat op mijn werk en kreeg een mailtje van het thuisfront, rond 11 uur ’s morgens. Stormschade. Een van de twee stammen van de fluweelboom in de zijborder was omgevallen. De boomkruin hing half schuin in de heg, richting buurman Reint.

Om een uur of 4 kwam een tweede bericht: stormschade 2. De kleinbladige wilg tussen ons en buurman Jan – aan de andere kant- kon de wind niet aan. Een van de twee stammen was afgebroken en de boom was tegen ons huis aangezakt met de fluffy kruin. Hing op het hoekje van de dakgoot te balanceren. Geen schade aan huis of dakgoot, wel aan de boom. Toen ik later ging kijken bleek op ongeveer een meter hoog de zijstam te zijn afgescheurd, ingescheurd. Altijd een zwak punt, een gespleten stam. Een ‘plakoksel’ zoals onze imker Doeke het noemde.

Zaterdag ochtend hebben we met hulp van de buren de twee omgevallen dellen in stukjes gehakt. De dikke takken en stammen op de takkenwal, het dunne spul op een enorme berg. Om later een keer te verhakselen.

Na de zeer natte dagen afgelopen week, was het vandaag, zondag prima weer. Vanmorgen heerlijk op terras gezeten en met Eddy de scrypto puzzel uit de NRC opgelost. Kopje cappuccino erbij, lekker ontspannen.

Na de lunch, de tuin in gedoken. Ik ben begonnen om buxussen weg te halen. Stukje bij beetje. Vorige week een klein stukje heg (was aangetast), vandaag een grote bolvormige buxus in stukjes geknipt. Op zich een prima gezonde struik, maar het wordt allemaal zo groot (en veel werk wat betreft snoeien). Het uitspitten van de stronken is even lastig, maar ook die zijn er uit.
In het vrijgekomen stuk flink wat compost toegevoegd en toen twee bijzondere struikjes geplant. Het zijn de mooi aangeslagen stekken van twee hortensia’s uit de tuin van mijn moeder, een rode en een witte.
Ze staan vlak naast ons terras, en dat ze mooi mogen groeien!

Bij bezoekje aan open dag in de Jakobstuin stond ook Brian Kabbes daar met een plantenkraampje. Heb er twee gekocht.

De eerste is een kleine herfstaster. Vrij laag 40-50 cm, grote bloem en bijna verstopt hartje, zo gevuld is de bloem.  Ik dacht: ik onthoud de naam wel: iets met ‘Ballard’.
Maar als je even gaat zoeken op internet kom je een meerdere asters nova belgii “xxx Ballard” tegen. Gelukkig heb ik er een kaartje met de naam bijgekregen. In eerste instantie dacht ik dat er ‘Hillary Ballard’ op stond (nou eigenlijk ‘ illary Ballard’). Die soort is niet te vinden op internet. In tweede instantie las ik ‘Mary Ballard’. Ook die komt niet voor. Maar aster nova belgii ‘Marie Ballard’ wel. Die is op heel veel plekken te vinden. Zal dus wel een Marietje zijn.

Nog niet gevonden wie ‘Ballard’ eigenlijk is. Tips welkom.

 

Afgelopen week zijn de werkertjes begonnen in ons stuk van de straat een grote geul te graven. Leidingen worden vervangen. Voor het begon te regenen was de geul ruim een meter diep.
En nu is ie voor de helft volgelopen met water en vallen er grote brokken zand en aarde van de steile zijkanten in.
De vrijgelegde leidingen zijn weer onder een flinke laag water (en modder) verdwenen. Benieuwd of ze er nu een pomp bij gaan zetten, want wachten op mooi droog weer…. kan erg lang duren.

In een vorige blog liet ik een foto zien van een vreemd ding: inktvisachtig in een grote emmer water. Het is (inderdaad) de wortelknol van een eremurus of Naald van Cleopatra, zoals een paar lezers aangaven. Wel was er de verbazing te lezen uit de antwoorden: in het water? De knol heeft er juist last van als ie (’s winters) te nat staat. Rot dan weg.
Maar in dit geval was het een tijdelijke verblijfplaats. Ik had een eremurus in pot staan, die vorig jaar prachtig gebloeid heeft met twee stengels, en dit jaar alleen blad heeft gemaakt. Omdat het blad inmiddels was afgestorven was mijn plan om de knol uit de pot te halen en opnieuw van verse aarde te voorzien. Toen bleken er inmiddels 4 van de spinachtige wortelknollen in elkaar verstrengeld in de pot te zitten. Het was war m en droog en de knollen drogen makkelijk uit. VAndaar de emmer.
Om vier grote potten te maken, en die ’s winters bij strenge vorst en nattigheid binnen te halen, dat vond ik te veel van het goede. Ik ga een gok wagen door de knollen in de gemetselde bloembak voor het huis te zetten. Pal op het zuiden, dicht bij de muur, enigszins overhangende dakgoot, bergje grit onder elke bloeikroon.

Als ik er aan denk zal ik een paar varenbladeren of taxus takken bewaren om er bij strenge vorst over te leggen….
En dan kijken wat het volgend jaar wordt. Naast vorst zijn ook slakken een risico, dus niet te veel schaduwgevende plantjes in de bloembak zetten. Ik overweeg nog wel verbena’s er bij te zetten, die zijn lekker ijl van bloeiwijze en bloeien nog lang nadat de eremurus gestopt is.