Categorie: Tuin

 

Deze heksenmelk (euphorbia esula) is een van de meest voorkomende wolfsmelken. Inheems in Europa en grote delen van Azie. In de VS is het een plaag geworden. Van nature groeit de plant in lagere gebieden, langs rivieren. De zaden kunnen meeliften op kleding of aan banden, waardoor de plant steeds verder verspreid.

Bloei: mei-eind augustus
Hoogte: 50-60 cm
Blad: smal, langwerpig, blauw groen
Herfstkleur: bijna lichtgevend geel

Rond 12 november een paar graden vorst gehad ’s nachts en daarbij mist. Een mooi recept voor poedersuiker. Een rijprandje langs bladeren, alsof ze in de poedersuiker gedoopt zijn.

In 2016 is de herfst laat. Nog warm in september en oktober. Nog heel veel blad, in de fraaiste kleuren aan de bomen, begin november. We hebben een persicaria in de tuin die tot aan de vorst doorgroeit en doorbloeit: met trosjes van kleine babyroze bloemetjes: persicaria campanulata. Nog iets donkerder roze voor de bloemetjes open gaan. De foto’s zijn van 6 november.

 

Op mijn mobiele telefoon heb ik in het fotoprogramma een ‘panorama optie’. Super simpel om een panoramafoto te maken. Van de achtertuin bijvoorbeeld.

Zaterdagochtend.
Novembertuin na nachtvorst
Zonlicht aait de kleurende grashalmen.
De bladtinten zijn intens.

Klik op de link om de foto in het groot te bekijken, gewoon een beetje uitvergroten op je tablet of nog beter computerscherm. Dan kun je rondkijken in onze achtertuin en genieten van het moois dat deze tijd van het jaar te bieden heeft.

 

Als de winters warmer worden
Als er minder sneeuw valt

Als de sneeuw steeds natter is
Als de sneeuw niet liggen blijft

Als je toch een sneeuwpop wilt
Plant dan een wintergroene.

Ra, ra , welke plant zie je hier op de foto?

Bijdrage voor een Engelstalige site, van bomen-volgers. Het idee erachter is om 12 maanden lang 1 boom te volgen. Wij hebben de grote wilg in de achtertuin gekozen.

Autumn is wel on its way.
Or so the calendar says.
The willow tree is standing strong.
Autumn storms have not arrived yet.

But the leaves start to fall.
The greyish green into green-yellow.
Under the willow: a carpet
of slender sheets of leaves.

Soon the storms will come
The wind will roar.
The willows winter shape appears.
In a silhouet of branches.

tree following 1
tree following 2
tree following 3
tree following 4
tree following 5
tree following 6
tree following 7
tree following 8

In het lokale krantje las ik de jaarlijkse oproep van het waterschap, om voor 1 november de greppels en slootkanten ‘winterklaar’ te maken. Aan de achterkant van onze tuin ligt een greppel, ’s zomers droog, ’s winters een laagje water. Jarenlang wachtte ik tot na de bladval, ergens in november, maar dat betekende dat ik de sloot moest schonen met laarzen aan en wadend door het water. Ook het blad in de greppel was zwaar van het water.
De laatste jaren doe ik dat anders: nog voor de najaarsregens komen, de sloot schoonmaken. Gevallen takken eruit, de halfvergane bladerlaag van vorig jaar op de oever.
Bundelzwammetjes kwam ik tegen, en ook deze frivole koraal(?)zwammetjes. Gezelschap had ik ook. Een roodborstje zat te zingen op een boomstompje, en vloog steeds even naar een vers stukje schoongemaakte greppelbodem, om een wormpje mee te pikken.

Dit jaar heb ik ook de klimop die vanuit onze tuin in grote slingers sierlijk de greppel inbuigt forms teruggesnoeid. De meterslange slierten gooide ik in grote bulten op de greppel-oever aan de overkant. Van de flat achter ons. Die kant van de sloot wordt onderhouden door de gemeente, en die kwamen vandaag langs om al het spul dat ik uit de greppel gevist had, netjes mee te nemen. Dat is mooi op tijd, en nog net voor 1 november.

 

Plantenlijst van planten die ik in 2015 had meegenomen van de najaarsplantenruil. Hoe staan ze er voor eind oktober 2016?

– voor de gekkigheid toch een paar knalrode dahlia knollen meegenomen (binnen overwinteren, in voorjaar in grote pot zetten) –> in grote potten gezet, wel gebloeid, maar niet uitbundig. Stonden dan ook niet in de zon, dat maakt natuurlijk uit. Twee van de drie in de ruil van 2016 weer meegenomen.

– een paar plukken goudveil, langs de vijverrand gezet–> prima aangeslagen, ook prima plekje vonden de groene kikkers

– een moederkruid zaailing, onder de appelboom gezet in bloemenwei –> leuk gebloeid

– een pot erigeron (binnen overwinteren?)–> gesneuveld

– een stuk wortelstok met een mooie ronde knop van wit hoefblad (eerst maar in pot) –> goed gegroeid, in 2016 in volle grond gezet

– een anemone rivulare (ziet er zielig uit, maar even in potje laten staan).
–> heeft met een bloem gebloeid, inpot.

Van onder gefotografeerd ziet een bloem er net weer anders uit.
In dit geval de cosmea, licht schijnt door de roze rokjes van de bloemen.
Tegen de blauwe hemel een zoet plaatje. Heel lenteachtig, of zomer.
Het zachte roze is net wat aan de zoete kant voor mijn smaak, ik had een kleurmengsel waar ook wat harder en donkerder roze in zat. Die vind ik nog mooier.

Ik had nog niet eerder cosmea in de tuin. Best een gedoe om eenjarigen te zaaien. Vooral omdat eerder bleek dat de in een potje opgekweekte planten, ook al had ik ze netjes afgehard, meestal in 1 nacht ten prooi vielen aan de slakken. Dit jaar zijn er een paar ‘door de slakkenaanval’ heen gegroeid. Een paar waren wat slungelig en zijn laag bij de grond gebleven. Een exemplaar is echter mooi stevig overeind blijven staan en bloeit nog volop. De foto is van 16 oktober.

Hmm. Het zakje zaadjes is nog niet leeg. Misschien volgend jaar weer…