Alles in en om onze tuin
De meeste foto’s in mijn fotoverzameling zijn van de tuin.
Ik ben wel bij de foto, maar aan de andere kant van het fototoestel.
Op deze foto sta ik wel, in een houding die ik veel aanneem in de tuin.
Met de billen de lucht in.
En met mijn favoriete trui!
Zaterdag was het hier al aardig (vrijwel geen regen), maar vandaag -zondag- verdient een lintje. Groot deel van de dag stralend blauw, net genoeg wind om de was droog te wapperen, hele dag zonder jas, en eind van de middag zelfs even alleen in T-shirt.
Even nagenieten van de zomer.
De kleuren laten de echte tijd van het jaar zien: half oktober. Binnenkort gaat de wintertijd weer in. Heb net een nieuwe winterjas gekocht, een mooie blauwe, dus de winter kan wat dat betreft komen.
6 oktober was de dag dat de bomensnoeiers weer langs kwamen.
Vader en zoon.
Een heleboel klussen stonden op mijn lijstje.
Asters
Asterren
Asterretjes
Sterretjes
Sterren
Sneeuwsterren
Sneeuwster aster
Voor veel meer asters, kijk hier.
Een rode bloem mooi op foto krijgen is geen sinecure. Vaak loop ik door de tuin en zie het mooiste rood dat je je kunt voorstellen. Als ik dat dan op de foto probeer vast te leggen, blijkt het foto-rood een stuk minder mooi dan in mijn herinnering. Minder diepte, minder warmte, vlakker.
Paar jaar geleden tijdens een fotocursus aan de beroepsfotograaf om tips gevraagd. Echt rood op de foto is lastig, zegt ie. Probeer eens vroeg of laat op de dag. Of net na een regenbui. Dat hielp iets, maar toch nog niet zoals ik het me voorstelde.
En nu deze foto, in een opwelling gemaakt. Half september, zacht licht, eind van de middag. De bloem in het midden…. jaaaaah
….daar is het rood warm.
Dat is rood met diepte.
Dat word ik blij van.
Ongeveer 5 uur hard werken en twee propvolle vuilniszakken later was er een stukje van anderhalf bij anderhalf meter grond vrij in de voortuin. Dat was vorig weekend. Ontdaan van meters kweekgraswortels. De afgelopen jaren heb ik steeds 2-3 x per jaar het bovengrondse deel van kweekgras uitgetrokken, maar dat is niet genoeg. De wortels blijven zitten. Nu besloten om -te beginnen met een deel- rigoureus aan de slag te gaan. Bezigheidstherapie? Gewoon alles eruit.
Onderweg kwam ik een heleboel bolletjes tegen, Spaanse boshyacinthen (groot , wit), en krokussen (klein, bruin).
In een deel van de vrijgekomen grond heb ik een deel van de krokussen gepland, en daar over heen wat bodembedekkers. Had nog een flinke partij bolletjes over. Die heb ik dit weekend deels verwerkt.
Door het omvallen van de fluweelboom, zijn de hoge pimpernelbloeiwijzen helemaal scheefgezakt. Vandaag heb ik ze afgeknipt.
Maandenlang bloeit de tweejarige teunisbloem, elke dag een of een paar bloemen, die tegen de avond opengaan. terwijl de van onder af aan steeds hoger wordt en afgezet met de zaaddozen van de uitgebloeide bloemen, komt bovenin steeds weer een nieuwe bloem tot loei. Als het licht langzaam wegtrekt uit de tuin, staan de teunisbloemen bijna als lantarentjes die licht geven in het groene donker.
Bovenin zie je aan de nog dichte bloemknoppen hoeveel dagen er nog ongeveer bloei te verwachten is. Nog eventjes en de laatste knoppen komen in zicht. Dan houdt de bloei op, wordt de bloemstengel houtig en bruin. Vooral laten staan tot na de winter. Een feest voor de vogeltjes met alle zaden, en nog architectonisch ook. Wij laten de stengel soms zelfs langer dan een jaar staan.
Er is een rozet van een teunisbloem die pas een paar weken geleden is begonnen uit te groeien, niet alleen de hoofdstengel maar 5 of 6 zijstengels tegelijk. Honderden knoppen zitten er aan, maar of die nog tot ontwikkeling komen is de vraag… hoewel er nog een paar hele warme dagen voorspeld zijn komende week.