Alles in en om onze tuin
Geel is een echte lentekleur. Forsitia, narcissen en speenkruid. Naast het ontluikende groen van de nieuwe lentegroei extra stralend. Afgelopen weekend stralende zon en blauwe lucht, sprankelende kleuren.
Ook blauw is al te zien, de blauwe druifjes, maar ook de grotere bolhyacint.
Staat mooi bij groen, maar ook bij oranje baksteen.
Klik op de foto voor een groter exemplaar
In het najaar verzamel ik altijd de appels van de Groninger rode kroon in de verre schuur. In een emmer deze keur, zodat de inwonende muis ze niet allemaal opknabbelt. Met het idee om ze in kleine hoeveelheden aan te bieden aan de vogels: als het vriest en de vijver is dichtgevroren en er geen drinkwater voor de vogels is. Mooi niet, deze winter. Dus de resterende voorraad nu maar in een keer buiten neergegooid. Voor de liefhebbers. Fleurig zo, dat rood en geel.
Rechts een grote stapel oude teunisbloemstengels, nu pas weggehaald, zodat de vogel er de hele winter nog zaadjes uit konden halen.
Een kilometer of tien ten oosten van Faro ligt Estoi, een klein plaatsje met ongeveer 3000 inwoners. Estoi is bekend vanwege het Palacio de Estoi, een roze gepleisterd paleis, in Roccoco stijl. Gebouwd in de 19e eeuw en gerestauteerd begin 20ste eeuw. Inmiddels in eigendom van de gemeente Faro en toeristentrekpleister. Wij waren er twee jaar geleden, begin april, in Zuid Portugal op fietsvakantie.
Het was een aardig klimmetje om er te komen, naast de foto’s van de tuin heb ik er ook nog een van mezelf met een nogal rood aangelopen hoofd. Warm herinner ik me, en heerlijk afkoelen in een beschaduwd plekje, uitkijkend over de geometrische tuinen, met de rug tegen de koele blauwwittetegeltjes. Die tegeltjes worden als iets heel bijzonders beschreven, wij dachten: da’s toch gewoon Delfts blauw.
Stinzenplanten zijn genoemd naar de plaatsen waar ze vaak in enorme aantallen zijn aangeplant (en later verwilderd) : een Stins is een stenen huis, een landhuis. In Groningen noemen we zo’n landhuis of kasteeltje vaak een borg, Stinzenplanten heten hier dan ook borgbloumkes.
Zo mooi, vroeg in het voorjaar en dan liefts velden vol van dezelfde: de sneeuwklokken in Amelisweerd, de aconieten in Wedde, of zoals hier de holwortel.
Bij ons is het veldje sneeuwklokjes uitgebloeid, onder de wilde roos staat de daslook. Zal niet lang duren voordat die in bloei staan. Inmiddels ook een respectabel oppervlak. Met uiengeur.
In grote plakkaten komen ze op. Mooi onder bomen en struiken die in de winter zonder blad zijn. Bloeien, bloeien , bloeien. En dan weer onder de grond voor volgend jaar.
Veel van de siergraspollen in de tuin heb ik al eerder afgeknipt. NOg niet deze miscanthus. De hele voortuin is bedekt met een laagje afgevallen grasblad. De halmen staan nog stevig overeind en hebben zelfs nog een restant van de pluimen. Deze pol staat een beetje in de (westen)windschaduw van de taxussen.
Binennkort aan de slag met de snoeischaar. Als het niet te hard waait tenminste, dan waaien alle halmen weg. Achter in de tuin, naast de verre schuur ligt al een imposante stapel halmen.
Zondag wat grijs en deels regen. Eind van de middag nog even een frisse neus gehaald, klein rondje vanuit huis. OP een van die rondjes kom ik langs een huis met een hele mooie stapemuur. Voor jullie even op de foto gezet. Ongeveer een meter hoog, de begrenzing van een aarden wal. 1 meter hoog en zo’n anderhalve meter breed. Rode bakstenen zijn tegen de schuine rand van de wal gestapeld, en ertussen groeien allerlei plantjes, en vooral in dit seizoen, aan het eind van de winter: heel veel mos. Op de wal zelf ook een aantal grote struiken die in de zomer het huis aan het zicht van de langslopende wandelaars onttrekt. De muur kunnen we dan nog wel zien.
Wat is het verhaal achter deze foto? Je ziet een stuk van de omgevallen appelboom achter in onze tuin. Ligt er al heel lang en is nu echt bijna uit elkaar gevallen. Niet alleen door de kleine kriebelbeestjes die het hout langzaam verteren, samen met schimmels. Er is ook iets groots bezig geweest, we vermoeden een steenmarter, die op zoek naar inzekten hele brokken van de stam af heeft getrokken (de losse stukken zijn een centimeter of 10 groot. Moet heel recent gebeurd zijn want de verse snippers liggen er pas een paar weken. Zou een volwassen egel het ook gedaan kunnen hebben? Week of twee geleden liep er gewoon een door de tuin te banjeren, geen winter genoeg te eten. Of een sterke vogel zoals een gaai?
Iets meer inzoomen en je ziet dat er -mooie schutkleur- nog her en der appels van vorig seizoen liggen. Vrijwel zwart (en hol) ondertussen. Van diezelfde (ongevallen) appelboom, die weer uitgelopen is. De eerste bloemen van het longkruid komen uit. Volop blad van speenkruid, nog even en de bloempjes zijn er. Op de onderste foto komt ook al weer een bosandoorn op. En meteen links er van ligt een eikeblad.
Dat is vreemd, want we hebben geen eiken in de tuin. Moet met de wind van afgelopen weken ergens vandaan zijn komen waaien.