Zullen we het nog eens meemaken, dat we weer een keer een winter hebben met flink wat sneeuw? Vandaag tegen etenstijd wel een korte felle hagelbui, mara sneeuw? NOg niet gezien deze winter.
De foto is van 2013, begin maart. Dit jaar, 2020, loopt de natuur sowieso een flink stuk voor door de aanhoudend zachte temperaturen. 3-4 weken eerder dan gemiddeld. Nu het steeds warmer wordt zal het gemiddelde ook wel naar voren schuiven.
Bijzonder kunstwerk in het park bij Huize Overcingel. Organische vormen van hout, midden in het gras, uit de grond komend. De hoogste punten zo’n 60 centimeter hoog. Huh?
Het blijken luchtwortels te zijn van de moerascipres die ruim 10 meter verderop in het park staat. Je moet het maar weten!
Van nature groeit de moerascipres in moerassige vlaktes, die delen van het jaar onder water staan. De boom is daaraan aangepast door het vormen van knievormige luchtwortels die boven de grond en het water uitsteken waardoor de wortels zuurstof kunnen krijgen. De moerascipres is een ‘blad’-verliezende naaldboom, net als de metasequoia (watercipres) en larix.
De deur naar de gang meteen sluiten. Hoeft niet meer. De kaasschaaf in de koelkast leggen in plaats van op het aanrecht. Hoeft niet meer. Een onderzetter boven op het glas water zetten. Hoeft niet meer. Kattebak verschonen. Hoeft niet meer.
Gedachteloos aaien. Kan niet meer. Op schoot of naast me op de bank. Kan niet meer. Goedemorgen mauw. Kan niet meer. Mee de tuin in lopen. Kan niet meer.
Poes Sprot, na bijna 18 jaar bij ons. Is niet meer.
Vorig weekend met vrienden een stormachtig weekend doorgebracht in huisje de Peppelboom, tussen Garderen en Putten. Aan de rand van de Veluwe. Zondag was binnenspeeldag, vanwege de aangekondigde storm. Zaterdag lekker gewandeld en o.a. deze keutel tegengekomen.
Dat bleek niet zo moeilijk. Keutel van een wild zwijn. Er moeten heel wat wilde zwijnen zijn, overal op en vooral in de bermen van de wandelpaden zagen we grote omgewoelde plekken waar de zwijnen op zoek naar lekkere hapjes de grond omgewoeld hadden. Duidelijk verse sporen..
Een wild zwijn is -net als de mens- een alleseter. Meestal bestaan de uitwerpselen klonten van aan elkaar gekleefde bolvormige keutels, zo’n 7-8 cm breed. Als je de keutel open zou peuteren kun je allerlei restjes van planten en dieren in terugvinden. De geur zou onaangenaam en zuur. Niet zelf getest.
Geen zwijnen in het wild gezien, wel de sporen dus. Het dichtste bij kwam deze foto van de hele grote foto die in ons huisje aan de muur hing.
Als een familielid er niet meer is, ga je vaak met elkaar herinneringen ophalen. Weet je nog toen …, Die ene keer dat … Foto’s kijken, ook. Als je een dagboek, of blog bijhoudt, dan kunnen de ontmoetingen heel dicht bij komen.
Poes Sprot is een van de hoofdpersonen (hoofddieren?) in mijn tuin avonturen. In totaal 57 blogjes waar hij vaak de hoofdrol, soms een bijrol speelt. Een waar boekwerk! Trouwe lezers van ’t Groentje zijn hem de afgelopen jaren vaak tegen gekomen. In ons -idioot grote- digitale fotoarchief zijn nog veel meer foto’s van Sprotje te vinden. Hierboven de allereerste, hieronder de allerlaatste.
Wil je de avonturen van Sprot nog eens nalezen, dan kun je de lijst hieronder gebruiken met titels en data van de eerdere blogjes. In de balk rechts van de blogjes vind je de ingangen voor de archieven, ook om op datum (maand) te zoeken.
Wat doet ie? 27-07-2015 Tuindag 24 juli 25-07-2015 Sprot is Nigel 11-04-2015 Turen over de velden 22-06-2014 Stevigheid testen 14-12-2013 Verzamelaar 17-03-2013 Op t Nippertje 26-01-2013 Jagers 24-05-2012 Geen kattepies 31-03-2012 Snoeien van Otto 14-01-2012 Pindapothouder 16-11-2011 Tuinpaadje 24-10-2011 Uitsluiper 10-07-2011 Spechten piep 13-06-2011 Bodemloos 28-01-2011 Waar is mijn drinkvijver? 26-11-2010 Sneeuwspoor 31-01-2010 Praatplaatje: zomerdag september 19-09-2009 Krokus 10-03-2009 Zwart met witte stippen , 14-2-2009 Recept van Bram’s moeder 01-11-2008 Eigenzinnige tulp 28-04-2008 Waar kijkt ie naar? 09-02-2008 Pergola-Poes 15-12-2007 Poes op pad 28-08-2007 Onweder 10-07-2007 Proefpanel: smakelijk gras 29-03-2007 Joost de tuinkabouter 18-02-2007 De tulp en het monster 21-01-2007 Kat in ’t bakkie 23-12-2006 Binnenpoes en buitenpoes 17-12-2006 Het fietsenschuurtje 11-11-2006 Grasmaaipoes 05-11-2016 Toneelstuk voor 3 poezen 23-06-2006 Bezet! 13-05-2006 Katjes 17-04-2006 Mussenvilla 24-03-2006 Het schiet niet op! 17-03-2006 De verschrikkelijk Mick 09-02-2006 Knollen en Sprot 30-12-2005 Verbouwing week 3 18-12-2005 Gracht in de tuin 4-12-2005 Siergras: struisriet 13-11-2005 Natte Poes 6-11-2005 Vijverpoezen 30-1-2005
Het was een zomerse dag en ik was in de tuin bezig, jaren geleden. In de voortuin stonden een paar planten in bloei, hoog op de stengels. Ik weet niet eens meer wat het was, nog wel dat de stengels breekbaar waren, en dat de bleom maar een paar dagen bloeide.
De kleinkinderen van de overburen, laat ik ze Dennis en Ciara noemen, waren bij hun grootouders komen logeren. Ze waren enthousiast aan het voetballen op straat, lekker de bal hoog in de lucht schieten. Die kwam herhaaldelijk een tuin terecht, ook in die van ons. En dan rende Dennis of Ciara er even enthousiast achter aan rennen om de bal terug te halen. Niet al te subtiel. Mooi dat de kids op straat spelen, maar die ballen in de tuin, en vooral de bal er weer uit halen… toch wel een risico voor die grote bloeiende plant. Mijn actie: opvallend in de voortuin aan de gang met tuinieren. Daar was ook wel een en ander te doen. En vanzelf gingen Dennis en Ciara wat voorzichtiger voetballen.
Met de stormen Ciara (vorig weekend) en Dennis (dit weekend) helpt het niet om zelf in de tuin te gaan staan werken. Wel kun je de kans op stormschade beperken door in iedere geval losse spullen (tuinstoelen, bloempotten) binnen te zetten. Gelukkig hadden we ook de grote wilg recent goed laten snoeien!
De stormschade vorige week bestond uit wat kleine takjes uit de wilg, en scheefgezakte kaardebollen die nu het tuinpad een beetje blokkeren. Dennis heeft vooral veel nattigheid gebracht.
Miezerregn maar niet koud. Toch een kleine wandeling gemaakt. Naar de Hortus. De sneeuwklokjes hadden hun klokjes nog gesloten, de lenteklokjes niet. Een veldje vol lenteklokjes, dansend in hun witte hoepelrokjes.
Terugwandelend van de Hortus zagen we een hoopje wegggegooide bloembollen onder een boom, waarschijnlijk vorig gjaar in een bloempot gezetten, en in de berm leeggegooid. Twee handenvol van de uitlopende bolletjes meegenomen en langs de gevel van ons huis geplant. Zo te zien kleine tulpjes en krokussen.
Title: Modern Nature Author: Derek Jarman First published: 1991
Dagboek 1989-1990 van Derek Jarman. Geboren 1941, overleden in 1994. Jarman was een schilder, filmmaker, activist, schrijver, dichter, regisseur, theater maker en … tuinier. In dit dagboek schrijft hij over zijn vrienden en verslechterende gezondheid. Jarman leidt aan aids, net als een groep van zijn vrienden. In de negentiger jaren van vorige eeuw was aids dodelijk, voordat allerlei cocktail medicatie behandelingen bekend waren. Hij schrijft dat hij, als het even anders gelopen was, tuinontwerper/ tuinman geworden was. Hij is wel zijn levenslange (meer dan ) hobby geweest.Poetisch en liefdevol schrijft hij over zijn belevenissen in zijn kiezeltuin bij Prospect Cottage, een huisje aan de Engelse zuid oostkust bij Dungeness, onder de rook van de kerncentrale.
De tuin is sinds zijn overlijden een soort bedevaartplaats voor allerlei mensen geweest. In 2018 is zijn partner overleden en op dit moment wordt met een crowdfunding actie geprobeerd de Cottage en de tuin op te kopen. Om te behouden voor publiek. Zie LINK. Nog 59 dagen de tijd een bijdrage te leveren. Je schijnt de tuin gewoon van de straat te kunnen bekijken.
Een mooi artikel van Olivia Laing, die ook het voorwoord van de 2018 uitgave schreef, in The Guardian vind je HIER.
Voor zondag een recept uitgezocht met pompoen en za átar en sumak. Pompoen eten we vaak, maar de andere twee ingredieneten moest ik opzoeken. Za átar blijkt een kruidenmengsel te zijn, oragano-achtig, En sumak is gemaakt van gedroogde gemalen besjes, heeft een friszure smaak. Zaterdagmiddag waren we in Groningen (dank voor de flimkaartjes , Jitske) en op de terugweg liepen we door de Folkingestraat. Als je Groningen niet kent en er op bezoek komt… aanrader. Vol met leuke, alternatieve winkeltjes. Onze favoriet: Le Souk. Daar gaan we altijd kruiden kopen. En nu kijken of ze ook za’atar en sumak hebben. Natuurlijk!
Leuk in deze winkel is dat je de kruiden zelf in zakje schept uit grote manden en bakken. Ook onze voorraad peperkorrels weer aangevuld.
Thuis opgezocht aan wat voor struik de sumak besjes groeien. De naam komt me vaag bekend voor. Sumak blijkt een hele familie van kleinen struiken en bomen te zijn. De wetenschappelijke naam is Rhus. Ja die ken ik: de fluweelboom in onze tuin is een rhus, rhus typhina. De struik waar sumak, de besjes , van worden gebruikt heet rhus coraria. Als je plaatjes kijkt lijkt de plant er erg op. Zeker de rode kaars van de (vrouwelijke) bloempluim.
Kun je ook iets met de (harige) steenvruchtjes van de fluweelboom? De verschillende sites zijn daar niet eenduidig in. Regelmatig kom ik tegen dat je een donkerrode bloempluim in koud of warm (niet kokend!) water legt en dat je dat een heerlijke verfrissende friszure drank over houdt. Een andere naam voor de fluweelboom is azijnboom. Als ik er aan denk, over half jaar, op een warme zomerdag proberen…