't Groentje – Pagina 115 – Alles in en om onze tuin

Strak in de lak

AFgelopen week was weer een officiele hittegolf week, met minstens 3 dagen boven de dertig graden en de rest boven de vijfentwintig. Voor werk in de tuin was het smorgens nog prima, maar tegen eind van de ochtend rusttijd en/of naar binnen. Eddy heeft drie kanten van onze fietsenschuur weer helemaal mooi opgeknapt, elke ochtend een stukje. Schoonmaken, schuren, poetsen, beitsen. Het ruikt nog helemaal naar verse verf, als de zon op de schuur schijnt.

En de vierde kant, de achterkant? Tja, dat wordt wat lastig. De schuur staat met de achterkant op ongeveer 30 cm van het schappenhektrellis waartegen twee enorme klimrozen groeien. Ik kan net zijwaarts schuifelend in dat tussenstuk komen. Omdraaien of bukken is niet mogelijk. En een kwast om de achterkant te schilderen vanuit die posities is waarschijnlijk te lang… Met een spons kan ik wel de achterkant schoonmaken/ ont-algen. Ik ga het in ieder geval proberen.

Lavendelzakjes (2)

Tegen 10 uur was ik bij Hilde. Heerlijk aan de nieuwe tuintafel, half onder de (stoof)perenboom. Volop zomers. Mand met lapjes en lintjes op tafel. Schaar, speldenkussen. En trommel vol met gedroogde lavendelbloemen, vulling voor de lavendelzakjes.

Kopje thee er bij en bijpraten. Leuke lapjes uitzoeken en rechthoekjes knippen. Na een tijdje ging Hilde naar binnen om de eerste zakjes in elkaar te zetten op de naaimachine. Die ik vervolgens buiten begon te vullen. Voor we het doorhadden was het al kwart voor 12, en nog geen zakje klaar, wel verschillende half klaar. Ik mailde naar huis dat ik bij Hilde bleef lunchen, we moesten toch wel een beetje resultaat kunnen laten zien, vonden we.
Uiteindelijk 8 zakjes klaar, gevuld, en dichtgemaakt. En nog zo’n aantal in wording, deels al in elkaar het, deels nog als los lapje. Zit niets anders op dan dat we nog een keer afspreken. Om de andere zakjes af te maken. EM dat vinden wij helemaal niet erg!

Mijn werkkamer geurt naar lavendel, een paar zakjes liggen tussen de schone was, en eentje heb ik in mijn rugzak gegid. Tip van Hilde: klein zakje in je handtas, maar aangezien ik die niet vaak gebruik, in de rugzak.

Nazomerbloemen

Asters en rudbeckia’s, helianthussen en heleniums. Allemaal bloemen die in de nazomerbloeien en margrietachtige bloemen hebben. Composieten. De asters bloeien vaak in tinten paars, soms roze of wit. De andere drie in geel of oranjetinten. Bij ons in de tuin hebben we vooral gele varianten. Zo vrolijk.
Een eindje verderop in de straat zag ik een grote bos heleniums van een donker oranje, roodachtige kleur. Ook mooi. Heb ik een paar keer geprobeerd, steeds 1 of 2 planten gekocht, die tussen andere planten instonden. Maar steevast na 1 of 2 jaar waren ze verdwenen. Behalve die ene oersterke: helenium Tura, een forse gele, 120 cm hoog en stevig overeind blijvend.

*Links de gele helenium thura, rechts calamagrostis siergras, en vooraan de prikkelige kaardebollen. (klik voor vergroting)*

*De Rudbeckia’s met hun parmatige donkere hartje. Reuze mooi met rijp in winter (klik voor vergroting)*

Misschien moet ik eens een heleboel, 5 of 7 planten, bij elkaar zetten van zo’n oranje kleur, en ze bij start groeiseizoen goed in de gaten houden (slakken!).
Dus als je een dikke pol hebt die je wilt delen in najaar (of voorjaar), ik houd me aanbevolen. Uhh, omgeving Groningen, dat wel.

Driegrassenplaatje

*Links Stipa tenuissima, midden Japans bloedgras, rechtsachter Calamagrosti*s ‘Overdam’
*(klik voor vergroting)*

Augustus en september zijn de beste maanden voor siergrassen in de tuin. Wuivende halmen, stevige pluimen, volop kleur. Prachtig met strijklicht van de vroege ochend of late middag zon. Op bovenstaande foto drie voorbeelden. De kleine stipa blijft wintergroen als het niet te nat is, japans bleodgras sterft bovengronds helemaal af, niet zo bijzonder in de winter.

De calamagrostis heeft eerst pluimen met een roodachtige zweem, bloeit al in juli, en pluimen zijn nu strogeel. Dit gras blijft ’s winters niet zo mooi overeind als bv miscantus sinensis soorten. Een goede truc is om nu de pol bij de grond af te knippen, halmen en blad. De calamagrostis beloont dat door nog voor de winter een verse toef van het frisgroene blad met witte streep te maken (die overigens bij vorst ook weer afsterft).

*Stipa tenuissima in bloembak voor het huis.*
*(klik voor vergroting)*

De kleine stipa weet niet van ophouden. Ik heb er al vaker over geschreven, blijft echt een favoriet. Hier staat ze in de kurkdroge bloembak aan de zuidkant van het huis, met flinke overhang van dakgoot. Juist op deze droge plek doet ze het helemmal mooi, blijft wat compacter met de bolronde pruik.Uitzaaien, dat kan ze als de beste, droge stenige plaatsen. Het grindpad aan de voet van de bloembak is bezaaid met een dekentje van pluizige zaden die ik zoveel mogelijk probeer te verwijderen. Dat dat vorig jaar niet helemaal gelukt is zie je aan de groen plukjes gras links voor in het grindpad. Weer kleine stipa’s om op te potten en kado te geven.

Ruiten Aa

We zijn bijna rond met de zuidelijke tak van de Pronkjewailwandeltocht door de provincie Groningen. Omdat het weekend zo’n hoge temperatuur was voorspeld, zijn we vrijdag gaan wandelen. Van Sellingen naar Ter Apel. Eerst met de bus naar Stadskanaal, en dan met een buurtbus, gerund door vrijwiligers naar Sellingen.

Heel ander weer dan begin mei, toen we met vrienden van Wedde naar Sellingen wandelden. Toen was het opeens koud en hadden we de winterjassen weer aan. Nu aangenaam warm, zonnig met af en toe wat sluierbewolking. Het natuurgebied rond de beek de Ruiten Aa is prachtig, en er wordt nog tot 2020 gewerkt aan het verfraaien van het landschap, oa weer meanders terug brengen in de beek. Maar ook het rechtgetrokken Ruiten Aa kanaal, heeft inmiddels weer natuurlijke oevers en ziet er fraai uit. Een prachtig wandel en fietsgebied, wel een eindje weg, zo helemaal in het (noord) oosten van het land, tegen de Duitse grens aan.

*Ruiten Aa tussen de weilanden (klik voor vergroting)*

Ter Apel was het eindpunt van deze etappe, en we wandelden nog even een rondje om het oude klooster heen. Lang geleden ben ik er eens met mijn ouders geweest, ik herinner me de kloostergang, overdekt met zuilen, rondom de vierkante kruidentuin. Deze keer gingen we niet naar binnen, maar door een glazen vleugel aan een van de zijden van de tuin, konden we een indruk krijgen van de tuin.

*Foto door het raam heen genomen van de kruidentuin*

Tuin Tra

Je hebt vast wel eens kruidwoordpuzzels gemaakt. Een woord dat regelmatig terugkomt heeft de omschrijving ‘ open plek in het bos (3) ‘. Het juiste woord is TRA.
Afgelopen week heb ik in onze tuin op diverse plekken een tra gemaakt, op plekken waar eerst buxusstruiken stonden. Een bolvormig gesnoeide net voorbij de vijver, een platte hoge aan de achterkant van ‘het derde kweekbed’, en een klein haagje.

*Tra 1: bijna 1 vierkante meter ruimte.*

*Linksvoor de linker ligusterbol stond een forse buxusbol.*

Eerst het groen met de snoeisnaar als bloemkoolroosjes afknippen en tijdelijk op een composthoop. De stammetjes 30-40 boven de grond laten zitten. En dan de kluiten uitscheppen. DE stammetjes doen dienst als hefboom. En dat alles steeds maar eventjes achter elkaar, hard werken.

De compostbak van 1×2 meter en 1 meter diep is nu al vol, maar ik heb het nog niet aangestampt. Dan kan er veel meer bij. Tijdelijke opslag totdat ook de rest (nog 2-3 x zo veel) verwijderd is en we weer een keer met karretje van de buurman tuinafval gaan wegbrengen.

En dan opeens weer paar stukjes vrij in de tuin, yeah! Ik wacht even met iets erin zetten, de grond is stofdroog, en vermaak me ondertussen met bedenken wat ik er neer kan zetten.

Haagje naast de serre, heel smalle strook, wat kan ik daar neerzetten als de buxus weg gaat? Als het regelt loopt het water van de serre recht dit strookje in; planten die daar komen te staan moeten tegen een forse stortbui kunnen,

Lavendelzakjes (1)

Paar weken lavendel geplukt. En laten drogen. Gister de bloemjes van de kurkdroge stengels gerist. Met tuinhandschoenen aan, die nu helemaal naar lavendel geuren.
Af en te was de geur bij het ‘rissen’zo sterk dat het bijna op mijn keel sloeg. Nu heb ik een flinke bak vol met fijngeurende bloemblaadjes (en nog een verdwaald takje). De stengeltjes heb ik op een tuinpaadje gestrooid, elke keer als ik daar over heenloop ook nog wat geur.
Dinsdag ochtend ga ik naar Hilde, endje verderop in de straat. Samen gaan we lavendel geurzakjes maken. Resultaat volgende week.

Nazomertuin

Je merkt het aan de kleuren, aan de planten die nu bloeien.
Langzaam glijden we de nazomer in.

*18 augustus, stukje border voor terras (links van foto).*
*De eerste tint roze te zien op de sedum.*

Buxusrups 2019

Verschillende buxussen in de tuin, waaronder een haagje in de vorm van een rups gesnoeid. Al in 2008 schreef ik een stukje over dit haagje, dat toen aangetast werd door een buxusschimmel. Een van de ‘segmenten’van de rups weggehaald, en het haagje groeide weer mooi uit. In 2015 schreef ik weer een blogje, weer de schimmel in combinatie met markeringen van diverse katten. Ook deze aanslag overleefde het haagje. Maar nu lijkt het dan toch gedaan. De tweede generatie echte rupsen in 2019 hebben de aanval ingezet op de rupsvormige haag. Dat gaat niet meer goed komen. In ongeveer 2-3 weken… Nog even doorknagen en hij is leeg.

Dit najaar ga ik een flink deel van de busxussen verwijderen, wordt een hele klus. Ben nog aan het overwegen of ik een stuk zal laten staan, als experiment. Om te kijken of er een nieuwe evenwicht gaat ontstaan tussen buxusmot en koolmees.

Heeft iemand daar ervaring mee?

Mecklenburg – fietzen

Weekje wezen fietsen in voormalig Oost Duitsland. Mecklenburg- Vorpommern, meest dunbevolkte deelstaat van Duitsland. We fietsen in het gebied van het Müritz meer, tussen Berlijn en Rostock in. Ik kende het meer niet maar het blijkt het een na grootste meer van Duitsland te zijn! Het grootst is de Bodensee (het Duitste deel ervan).

Mooie omgeving, deels nationaal en regionaal natuurpark met veel bos en moeras en heel veel (ook piepkleine) meertjes, deels glooiend landbouwgebied, ook afgewisseld met bos. Veel hotels , restaurantjes , campings, voornamelijk Duitse bezoekers. Wel toeristisch, maar op een relaxte manier. Veel fietsers, ook gezinnen.

*Lage waterstand in meer, een heel eind in lopen voor dat het dieper dan kniehoogte was*

En heel veel vogels. De deels ondiepe meren en de moerasgebieden eromheen zijn perfect voor vogels , ook in de trektijd. In dit gebied zijn veel kraanvogels. We hoorden ze regelmatig overkomen met hun karakteristieke roep en zagen ze -in de verte- in het veld zitten. Om ze echt in grote aantallen te zien -voor ze met de trek beginnen- moet je hier nog iets later zijn, in de herfst. Aan de oostkant van het meer verzamelen zich dan zo’n 8000 kraanvogels.

Geen duizenden maar wel honderden, de zwaluwen! Zo veel hadden we nog nooit bij elkaar gezien. Wat een vrolijke vogeltjes, met hun zwierige duikvluchten. Iedereen stond er met een glimlach naar te kijken.