Zondag wat grijs en deels regen. Eind van de middag nog even een frisse neus gehaald, klein rondje vanuit huis. OP een van die rondjes kom ik langs een huis met een hele mooie stapemuur. Voor jullie even op de foto gezet. Ongeveer een meter hoog, de begrenzing van een aarden wal. 1 meter hoog en zo’n anderhalve meter breed. Rode bakstenen zijn tegen de schuine rand van de wal gestapeld, en ertussen groeien allerlei plantjes, en vooral in dit seizoen, aan het eind van de winter: heel veel mos. Op de wal zelf ook een aantal grote struiken die in de zomer het huis aan het zicht van de langslopende wandelaars onttrekt. De muur kunnen we dan nog wel zien.
Wat is het verhaal achter deze foto? Je ziet een stuk van de omgevallen appelboom achter in onze tuin. Ligt er al heel lang en is nu echt bijna uit elkaar gevallen. Niet alleen door de kleine kriebelbeestjes die het hout langzaam verteren, samen met schimmels. Er is ook iets groots bezig geweest, we vermoeden een steenmarter, die op zoek naar inzekten hele brokken van de stam af heeft getrokken (de losse stukken zijn een centimeter of 10 groot. Moet heel recent gebeurd zijn want de verse snippers liggen er pas een paar weken. Zou een volwassen egel het ook gedaan kunnen hebben? Week of twee geleden liep er gewoon een door de tuin te banjeren, geen winter genoeg te eten. Of een sterke vogel zoals een gaai?
Iets meer inzoomen en je ziet dat er -mooie schutkleur- nog her en der appels van vorig seizoen liggen. Vrijwel zwart (en hol) ondertussen. Van diezelfde (ongevallen) appelboom, die weer uitgelopen is. De eerste bloemen van het longkruid komen uit. Volop blad van speenkruid, nog even en de bloempjes zijn er. Op de onderste foto komt ook al weer een bosandoorn op. En meteen links er van ligt een eikeblad. Dat is vreemd, want we hebben geen eiken in de tuin. Moet met de wind van afgelopen weken ergens vandaan zijn komen waaien.
’s Morgens met modderklompen het paadje leeggemaakt waar later snippers zouden komen. Er stond nog een kogeldistel, die hier al jaren een beetje staat te kwijnen. Begin van seizoen komt ie gezellig op; wat later als de fruitbomen in blad komen krijgt ie te weinig zon, en bloeit dan niet meer. Twee kogeldistels verplaatst naar een plekje waar wel zon is (voor de kenners van onze achtertuin: ‘het derde bed’). Een paar wortels afgeknipt om wortelstekken te nemen. Ik heb ergens gelezen dat je dat van kogeldistels kunt doen. Stukjes van een centimeter of 4-5 lang, recht van boven afgeknipt en schuin van onder: zodat je ze niet per ongeluk ondersteboven in de pot zet. Verticaal, met het rechte snijvlak ongeveer gelijk met de hoogte van de potgrond. Drie potten met in totaal ongeveer 20 stukjes wortel staan nu in de serre. Nog wel even checken of dit het goede seizoen is.
Oude foto uit 2008. Toen stond er een hele bos kogeldistels op de plek waar ik nu twee zielige planten terug zet. Destijds daar weggehaald omdat weer een aardbeienveldje hadden gemaakt.
Naast de plek waar ik de kogeldistels in de grond zette zag ik de rudkeckia’s uitlopen, rozetjes. Omdat het zo warm is zijn veel slakken al wakker en die zijn dol op jonge rudbeckia bladeren. Meestal groeien de planten er wel door heen, maar om zeker te zijn EN wat meer planten te hebben heb ik 12 rozetten afzonderlijk opgepot en op een overwegend slakvrije plek gezet. Als de planten over een maand of twee stevig zijn geworden en flink gegroeid zet ik ze week terug.
Verder blaadjes uit de vijver gevist (nog geen kikkers in de vijver, vorige week wel 1 bruine kikker op het land gespot). Halmen van de grote molinia pol weggeruimd. Oude groei van de vaste planten van vorig jaar rondom de vijver weggehaald. Tuinpad geveegd.
Tegen 4 uur moe maar voldaan naar binnen. Thee op de bank. De eerste tuindag zit er op. Dat er nog vele mogen volgen.
Ah, dat was een mooie zaterdag, 7 maart. Na veel regen en veel wind de afgelopen weken, nu een droge en rustige dag. Met vooral in de ochtend veel zon. ’s Morgens na de koffie de tuin-broek aan en de tuin in. Eddy haalde grote hoeveelheden ‘drab’uit de dakgoot van de verre schuur, drong de oprukkende euphorbia in het grindpad terug, trok grasjes uit uit de halfronde grindborder en verspreidde houtsnippers over het paadje vlak voor de verre schuur langs.
Snipperpaadje, waar vorige week nog modder lag.Zo was het vorige week
Het idee van een grote bloempot vol met verschillende lagen bollen, met verschillende bloeitijden is dat de soorten NA elkaar in bloei komen. Deze keer niet. Vrijwel alles tegelijk, met hoofdrol voor de narcissen, er tussen door blauwpaars van krokus en blauwe druif. En -pas op de foto gezien- de eerst roomwitte tulp.
Klik op de foto voor een groter exemplaar: lente op je beeldscherm!
Vorige week tijdens de krokuswandeling in Assen geen zon, en alle krokussen dicht. Dit weekend af en toe zon, en meteen wijdopen bloemen in de tuin. heb nog gekeken of ik al een hommelkoningin zag. Eddy zag er wel een vliegen, ik niet. Een goede plek om te kijken in deze tijd van het jaar is in de open kelken van de bloeiende krokussen. Dit weekend niet.
Wel een paar foto’s gemaakt van dicht bij. En -guess what- geen hommel wel hele kleine vliegjes in de krokussen, daar is het net even warmer dan erbuiten.
Mini- vliegje vliegt in krokusOf zit op rand van bloemblaadje, moeilijk te zeggen.
De grootbladige coroteaster begint zijn eerst blaadjes van het nieuwe seizoen uit te vouwen. Voorzichtig nog. De laatst bes van vorig seizoen houdt nog eventjes vol, voor hij afvalt.
Vanuit de keuken kijken we de achtertuin is, met de klimrozen die tegen het hek klimmen. Volop bottels van vorig jaar. De frisgroene blaadjes beginnen hier ook overal uit te komen. En he? Da’s nou ook wat. Er bloeit een roosje , een enkele bloem aan de Ghislaine. Is dit nu de laatse van vorig groeiseizoen, of de eerst van dit seizoen. Moeilijk te zeggen, met zo’n idioot warme winter.
Je kent vast wel de hoes van de Abbey Road elpee van de Beatles. Ja, die waar ze achter elkaar lopen, over het zeprapad.
Toen ik de witte krokussen bij ons in de tuin het grindpad zag oversteken, moest ik lachen en daar aan denken. Met dank aan de mieren, die het krokuszaad zo netjes verspreiden.
Iedere keer vergeet ik de naam weer, en ga ik zoeken. – Het is een plant met enorme bladeren. – Het is een ruwbladige – de bladeren komen gelijk met de bleomstengels met blauwe bloemen. – in februari of maart – de bladeren groeien door als de bloemstengels al klaar zijn – de bladeren kunnen 60-80 cm lang worden, echte reuzen – bosplant – goede bodembedekker
Kaldirik in het Turks. Kun je eten als een soort spinazie. Blad in reepjes, stengel in stukjes, beetje stoven. Paar eitjes erop laten stollen.
Aan de bloemen zie je dat het borage familie is. Ook de bloempjes eetbaar.
Anyhow, ik was bezig het paadje voorlangs de verre stuur aan het vrijmaken, om daar houtsnippers te strooien. Dus een stuk of wat van de oosterse komkommerkruid plant eruit gehaald. Volgende keer in de tuin nog even harken en platstampen, en dan de snippers erover heen.
Midden in Assen is een landgoed dat lang van de familie van Lier en later van Lier-Lels was. Vorig jaar in september is de laatste van Lier-Lels overleden. Het huis is akado gedaan aan het Drents Landschap, met de voorwaarde dat de jaarlijkse krokuswandelingen, waar de oude van Lier-Lels zo dol op was, door zouden gaan. Duizenden en duizenden krokussen, en iets later ook andere stinzenplanten.
In het Dagblad van het Noorden zagen we de aankondiging van de wandelingen staan, ook op vrijdag 21 februari. Dat leek de beste dag wat neerslag betreft. Vrijdagmiddag togen we met de trein naar Assen. Het was droog, dat wel. Maar door de harde wind erg koud. Wel leuk om even door het nu nog 5 hectare grote park te lopen. Het voorste deel is in 1824 (her)aangelegd in Engelse landschapsstijl door Roodbaard, het deel meer naar achter heeft nog de rechte lijnen en ‘grand canal’ van het oorspronkelijke Franse ontwerp. Drie gidsen van IVN begeleiden de drie groepen door de zeer natte tuin. Onze gids was niet bepaald de meets boeiende spreker, dus na een halfuurtje namen we onze eigen route. Toen even Assen in om ergens warme chocomel te drinken.
Klik op de foto’s voor een grotere versie
Er werden die dag ook TV opnamen gemaakt voor het programma Binnenste Buiten. Ergens in Maart zal de uitzending zijn. helaas geen glimpje zon, dus alle krokussen bleven dicht. NIks geen vrolijk zoemende hommels.