Alles in en om onze tuin
Ik vroeg een Chinese dame die een workshop Chines Tekens gaf om het woord tuin in het Chinees op de schrijven. Nou; zo dus.
De eerste a met streepje wordt uitgesproken als een a; de tweede a met accent meer als een korte 2, zoals in ‘stem’.
Foenetisch zoiets als hoeAAA juu-ENG
Vorig weekend wareb we in Hortus Haren, het was de jaarlijkse Chines dag.
Met allerlei activiteiten in de Chines tuin. Muziek, een leeuwendans, workshops. En natuurlijk even door de Chinese tuin zelf gewandeld, met de eerste prachtig gekleurde esdoorn.
Vaste prik is ook de Laarmantuin, en ook daar een boom met een fraaie kleur. Handig al die bordjes erbij in de hortus: het was -niet zo gek- de rode esdoorn. Esdoorn zijn echt kampioen herfstkleur!
Het IVN organiseert de komende week weer een publieksactie in de natuur. Of eigenlijk in de tuin, op het schoolplein, of zelfs in de bloembak op je balkon. Het gaat om het tellen van de kleine beestjes, kruipertjes, glijdertjes, knabbelaars, krabbelaars, wriemelaars die je tegenkomt.
Op de website bodemdierendagen kun je alles over de actie lezen. Van 27 september tot 4 oktober kun je meedoen. Met de overzichtskaart in de hand is het niet zo moeilijk deze beestjes te herkennen. En voor ‘gevorderden’ staan op de achterkant van de kaart nog meer beestjes. Op de mol na kom ik za allemaal zeer regelmatig tegen bij ons in de tuin. 
Ik ga zeker meedoen, ook de ‘keukenpapierproef‘ proberen..
Weer een keertje bij Wim op bezoek geweest.
Ik bel aan, Wim komt buiten langs via het tuinpad.
Hij zat op het terras, achter.
Vanuit het terras mooi overzicht over de achtertuin.
Bekende theepot komt op tafel.
We praten.
En sluiten af met rondje door de tuin.
Voorzichtig lopen.
Wim is 90.
Of ik nog glazen potjes heb, vraagt Willie.
Die heb ik. Als ik ze langs breng, dan natuurlijk meteen even een rondje tuin en een praatje. Over de appels die het zo goed doen. En de kweeperen die er aan zitten te komen. Voor het marktje binnenkort, zegt Wille. Een blik in de berging/bijkeuken. Allerlei potjes met verschillende soorten jammen. De diepvries zit vol met alle groenten van de moestuin. We drinken een glaasje versgemaakt druivensap.
Helemaal achter in de tuin is Gerard bezig. Met het opknappen van een oud kastje. Altijd bezig, et spul dat hij ergens op de kop tikt. Zoals allerlei beeldjes.
Niet op de foto, maar erg leuk: een witte badkuip op pootjes. Midden in de tuin een beetje weggewerkt achter een hekwerk. Gerard wilde zo’n badkuip altijd al hebben. Via Marktplaats op de kop getikt. Heeft afgelopen zomer erg goed dienst gedaan om af te koelen, glundert Willie. Gevuld met water uit de pomp. Om de beurt even in het bad in die warme dagen.
Korte broek, blote voeten.
Nazomer in volle glorie.
De tuin gaat haar gang.
De wereld bekijken vanuit de ligstoel.
Voorbij de voeten, een paradijs.
De tuin gaat haar gang.
De nachten worden langer.
Over een week begint de herfst,
volgens de kalender dan.
De weervrouw zegt van niet: nog even zomer.
Asters en grassen zijn de sterren
van de najaarstuin.
Samen met de bessen dan.
Die zijn ook prachtig.
Geen tuin, maar landschap. Vandaag liepen we de laatste etappe van de Pronkjewailwandelroute (noord). 250 kilometer door het Noord Groningse landschap. Met juweeltjes van dorpjes, verstilde kerkjes, bos (meer dan je denkt) en prachtige open en ruige landschappen. Vandaag van Kolham naar Stad gewandeld. Duidelijk merkbaar dat we weer dichter bij de bewoonde wereld komen. Flinke delen van de weg over fietspad langs de oude provinciale weg (en een halve kilometer verderop de snelweg).
We waren niet erg onder de indruk van Scharmer en de borgmeren. Meerstad, zag er beter uit, veel water, eilandjes, zonnepanelen op veel van de nieuwe huizen. En ook een paar huizen waar de lelijkheid van af spatte. Nou ja, ieder zijn meug.
Vlak ten noorden van de stad, in Noorddijk, de laatste pauze bij rustpunt Noaberstee, met een kopje thee en appeltaart. Naar het noorden kijkend, weilanden en weidse landschap. Op nog geen 5 minuten (fietsen) het winkelcentrum van Leeuwenborg.
Dit jaar hadden we een ‘bumper crop’ aan druiven, zoals Monty Don van Gardeners’ World zou zeggen. Andere jaren hebben we wel vaak veel druiven, maar meestal vrij zuur. Zo niet dit jaar. Sappig en zoet. En er zijn overal zo veel andere besjes, dat de merels er nog niet heel veel van hebben opgegeten. Elke paar dagen pluk ik een aantal trossen, niet meer dan we in die paar dagen opeten. Ze blijven het best houdbaar als ze aan de struik blijven hangen.
Hoe was jullie oogst?
Vrienden iets verder op in de straat hebben een druif aan de zuidkant, tegen het huis. Daar is de hele oogst mislukt, alles verdroogd.