Alles in en om onze tuin
Niet alleen geven platanen, al dan niet als dakplataan gesnoeid, mooie schaduw, ook de bast is het aanzien waard. De schors bladdert spontaan af, in plakken en plakjes. Hierdoor ziet de stam er uit als een camouflage pak voor in de woestijn. Geen boom is hetzelfde. Geen stukje stam is hetzelfde. En als je goed kijkt, kun je er allerlei patronen of figuren in ontdekken. iedereen kan er andere dingen in zien. Probeer maar.
Eerste overnachting na Bordeaux was in hotel Chateau de la Tour.
Net aan de overkant van de vroegere slotgracht, in een bocht van het rivietje/grachtje lag een enorme bloemenwei, bij het hotel. Met heel veel blauwe knoop bloeiend en veel vlinders. Van verre zag ik de koninginnenpage vliegen, niet te missen, door kleur, grootte en de zwevende vlucht. Maar goed op de foto krijgen, ho maar!
Vandaar een paar foto’s met de koninginnenpage bijna goed in beeld.
En bijna scherp.
Goed genoeg om de vlinder te herkennen.
We waren heel kort in de botanische tuin van Bordeaux.
We hadden net de fietsen opgehaald voor onze fietstocht langs het Canal Du Garonne, die de dag erna zou beginnen.
Even de fietsen uitproberen, over de grote brug, die in juli en augustus is afgesloten voor auto’s.
Experiment van de gemeente Bordeaux ivm de smog met verkeer en warm weer.
We waren heel kort in de botanisch tuin van Bordeaux.
Het had de afgelopen nacht enorm ge-onweerd.
En bij het bezoekje aan de tuin werd het heel grijs en begon weer te rommelen.
Dus snel weer terug naar hotel.
Maar niet voordat we een paar plantendames op de foto hadden gezet, vrouwshoge afbeeldingen van slanke dames doe bij nader inzien van plantendelen waren gemaakt.
Wie doet dat na?
Foto’s van je eigen plantendames zijn welkom 🙂
Midden in de zomervakantie,
heeft de tuin ook vrij.
Lui hangen de uitlopers van de klimroos
in bogen omlaag.
De siergrassen laten hun halmen nonchalant uitzakken.
Bijna komen de roze blosjes tevoorschijn
op de wangen van de sedum.
Alleen het gras gaat naar de kapper.
Lekker kort.
In mei drie plantjes van de Rudbeckia fulgida ‘Goldsturm’ in de tuin gezet. Die bloeien als gele zonnetje met een donker hartje in de nazomer (soms vanaf juli, meestal augustus) tot in de herfst, en de bloemhartjes blijven mooi lang als kegeltjes aan de plant. In het Engels heet deze plant ‘cone-flower’, cone =kegel. Eerder heb ik de rudbeckia proberen te zaaien, maar de minizaailingen werden steeds opgegeten door de slakken. Door al wat grotere planten neer te zetten is het nu goed gelukt.
Over de hoogte zijn de verschillende bronnen op internet niet eensluidend: sommige bronnen zeggen 60 cm, andere 1 meter of zelfs 1,20 m. OP dit moment zijn onze exemplaren 60 cm.
Sinds een week beginnen de bloemknoppen zich te openen en er komen steeds meer zonnetjes bij. De planten zijn ook stevig vertakt en er komen nog veel knoppen aan. Genieten.
Tip van Carol over het stekken van clematis.
Eerst maar eens proberen met de ‘simpele’ methode. vanmiddag even naar de buren gewandeld met de vraag of ik wat stekmateriaal van hun clematissen mocht knippen. Tuurlijk.
En meteen even een fotootje voor de kleur gemaakt.
Van de grootbloemige roze-rode (wie kent de naam?) heb ik 1 pot met stekken. Twee zaadpluizen laat ik nog even narijpen om dan te zaaien.
Van de kleinere donkerpaarse (wie kent de naam?) heb ik drie potten met stekjes gemaakt. Vele tientallen bloemen heeft deze gehad bij de buren.
Als derde (nu niet in bloei) heb ik clematis montana gestekt, twee potjes.
Ben benieuwd of ze aanslaan. Op een heldere warme plek, zegt Carol, maar niet in de volle zon. Nu ik het filmpje nog een keer bekijk, zie ik dat ik eigenlijk grond met heel veel grind had moeten gebruiken, ik heb gewoon verse potgrond genomen…
Vrijdagavond is (in het seizoen) voor mij altijd Gardeners World avond. Een soort toetje van de werkweek. Op vrijdag-avond even een uurtje tuinprogramma op TV. Met vaste presentatoren, en elk seizoen ook een paar gast-presentatoren. Als het bevalt komen die het seizoen er na weer terug, anders verdwijnen ze stilletjes. Naast hoofdpresentator Monty Don, zijn de belangrijkste karakters Joe Swift en Carol Klein.
In de aflevering van afgelopen vrijdag (11 augustus) vertelde Carol over de plantenfamilie clematis en ze liet een manier zien van clematisstekken die ik nog niet kende. Namelijk NIET net onder een ‘knoop’ afknippen aan de onderkant, maar gewoon midden in het stengeldeel tussen twee knopen. Aan de bovenkant net boven een knoop afsnijden en twee bladeren (die zijwaarts uitsteken) laten zitten. Dan duw je het stekje in de grond, zo diep dat de knoop-waar-de-twee blaadjes-uitkomen in aanraking zijn met het oppervlak van de potgrond. Er was ook nog een truc om dubbel aantal stekken te maken door het stekje verticaal door midden te snijden, dus halve knoop met 1 blad en dan het stengeldeel ook in de lengte doormidden.
Pruim, pruim, aan de boom.
Vogel pikt.
Pruim van de boom.
Plukken, plukken, bakken vol.
Vanaf de grond, van keukentrap.
Voor de jam en voor de taart.
De hoge pruimen blijven
nog even in de boom.
Voor vogel, vlinder,
wesp of schimmel.
Vlindertelling 2017 achter de rug. De atalanta heeft gewonnen, het is de meest getelde vlinder dit jaar. Landelijk, maar ook bij ons in de tuin.
Zon is wel erg belangrijk. We waren vandaag tegen 1 uur aan het tellen, allerlei vlinders op de vlinderstruiken. Toen schoof er een dikke wolk voor de zon, een opeens een stuk minder gefladder. Het viel me wel op dat er verschillende rafelige vlinders waren, beetje versleten, stukjes uit de vlinders. De stortbuien van afgelopen dagen helpen de vlinders niet echt.
Onze telling:
Atalanta: 8
Kleine Vos: 6
Klein koolwitje: 6
Dagpauwoog: 4
Muntvlindertje: 3
Citroenvlinder: 2
Groot koolwitje: 2
Gehakkelde aurelia: 1
Boomblauwtje: 1
Ga je mee een stukje fietsen?
Tuurlijk.
Welke kant gaan we op?
Het is westenwind, dus naar het westen.
Vanuit Haren, tussen Paterswoldsemeer en Vriezenveen door.
Langs de chinees, richting Peize, maar dan even iets verder naar het noorden. Knooppuntjes fietsen. Mooi drassig natuurgebied ‘de Onlanden’.
Kleine wegjes, veel fietsers. Want mooi weer.
Bochtje naar links, bochtje naar rechts, voornamelijk fietspaden door het buitengebied. Bruggetje over, Roderwolde binnen. Klein dorp met een prachtige graanmodel (dicht op zondag). Wat gedronken bij de Rode Beuk, theetuin bij een boerderij. En inderdaad, een reusachtige rode beuk. Waarschijnlijk tussen de 70 en 80 jaar oud. Op een foto van 1937 stond ie nog niet, zei de eigenaar.
Nog twee fietsknooppuntjes verder en toen met een bocht naar het zuiden, en vervolgens weer oostwaarts. Wind in de rug nu.
Bochtje naar links, bochtje naar rechts, voornamelijk buitengebied.
Bruggetje over, en ineens zegt Eddy. Deze boerderij ken ik!
De Weehorst, aan de Weehorsterweg. We stapten af en keken of er iemand thuis was. Ja hoor, Rob en Yteke waren thuis. We kregen een rondleiding door de tuin, liepen rond de oude statige boerderij. De boerderij ligt op een verhoging, op de grens van Peize en Roden, tussen de loop van het Oude Diep en het Peizerdiep. Prachtig uitzicht alle kanten op, over de bloemeweide (die bijna gemaaid wordt), over de weilanden, en over het beekdal. In het blaadje van de IVN kun je op bladzijde 4 meer lezen over deze tuin.
Een moestuin leidt vaak tot grote hoeveelheden groenten. We kregen een mooie courgette en een zak vol kakelverse snijbonen mee. Ik nam wat ratelaarzaad mee, van het net gemaaide deel van de bloemenweide en Rob gaf me nog een paar uitgebloeide orchideeen mee. Eens kijken of die bij ons willen groeien. Op de Weehorst is de bloemenweide in mei paars van de orchideeen, aldus Yteke. Dus in mei nog eens langskomen. (Of als het gesneeuwd heeft, zei Rob, dan is het hier ook zo prachtig met de hoogteverschillen in het landschap.