Praten met je mond vol is lastig, dat geldt ook voor pimpelmezen. Zaterdag was Eddy foto’s aan het maken van de pimpels in het kastje tegen de werkkamer. Zie hier voor enkele van de vele foto’s. Volgende week meer. De kuikens piepen al behoorlijk als de ouders komen voederen. Benieuwd wanneer ze uitvliegen.
’s Middags hoorden we een flink gekrakeel. Beide oudervogels waren continu aan het roepen, met snavel vol. Vliegend naar de opening van het nestkastje, en weer weg. En nog een keer. Minutenlang ging dat door. Steeds aankomen vliegen , en weer weg. We dacht eerst dat ze dat deden om de jongen naar buiten te lokken. Op zijn pimpels ‘Kom dan! Jullie zijn groot genoeg. Buiten zijn de lekkere hapjes!‘
Foto’s Eddy.
Niets van dat al. Na een minuut of 5 kwam Wolfje, poes van twee huizen verder op, uit het gras vandaan dat onder het nestkastje groeit …
Het was meer van ‘Pas op, gevaarlijk beest! Het waren paniek-pimpels.
Meconopsis cambrica is de oude naam voor de schijnpapaver, nu is het papaver cambricum. Het is een citroengeel bloeiende bloem, soms oranje. Duidelijk familie van de klaproos, maar er zijn ook verschillen. De schijnpapaver is meerjarig, de klaproos 1 jarig. Ze maken beiden een doosvrucht met kleinen ronde zaadjes, de vorm van de vrucht is wel anders, kijk maar eens goed.
In de Flora van Nederland las ik dat er ook verschil zit in hoe de bloemblaadjes in de kelkbladen zitten. Bij de schijnpapaver zitten ze opgerold, bij de klaproos opgefrommeld. Beiden bloeien maar kort. De bloemen zitten op lange slanke stengels, die flink doorbuigen onder het gewicht van een koningin hommel, fervente schijnpapaverbezoekers.
Rond Pasen hadden we alleen gele bloemen in de tuin, nu ook een aantal oranje. Toeval? Of gaan de oranje een week later open. Hoe zit dat bij jullie?
Daar zijn ze weer, de sierlijke bloemen van de akeleien. Sommige blijven laag (zeker als ik ze dit voorjaar verplant heb), anderen zijn meer dan een meter hoog. Kleur varieert, dankzij de hommels die van bloem naar bloem vliegen worden kleuren gemengd.
Dit jaar heb ik nog geen dubbele of driedubbele bloemen gezien, maar nog niet alle bloemen zijn open.
Weer zo’n zomerse zondag. Veel buiten. De parasol staat al klaar, maar hebben we vandaag nog niet gebruikt bij ons op het terras. Wel petje op. Boekje erbij. Soms klein rondje door de tuin. Kikkers tellen, bij het eekhoornhuisje kijken, naar de vogels luisteren.
Vorige week de populierpijlstaart op bezoek. Vanmiddag bij de lunch, een andere nachtvlinder in slaap op het terras (hoe komt ie daar?): de witte tijger, met haar ‘hermelijnen manteltje’. En toen we met bord eten naar buiten kwamen vanavond, was Bruin de Kikker even op bezoek. Aan de schaduw kun je zien dat het later op de dag is.
Geen minidrone, maar een grote nachtvlinder. LAOTHOE POPULI of populierenpijlstaart. Dit exemplaar zat eerder deze week, toen het zo warm was, ineens op ons terras. Het blijkt een populierpijlstraat te zijn, een algemene nachtvlinder. En toch zie je hem niet vaak, overdag althans, want dan zitten ze meestal ergens in een boom of tussen het groen te slapen. Maar nu dus midden op het terras, Waarschijnlijk net uit de pop gekropen. Eind april, begin mei vliegt de eerste generatie. Dit exemplaar heb ik opgepakt en in de schaduw gezet. Toen we ’s avonds naar binnen gingen het beestje (nog steeds in diepe rust) opgepakt en op de tuintafel gezet. De volgende ochtend was de vlinder gevlogen.
Of een variant erop: Planten naar de Hortus brengen.
Eerder in de week sprak ik met tuinvrijwilligers Arend en Arend, zij zorgen voor de ‘blauw gele tuin’ in de Hortus. Of ze nog interesse hadden in een aantal potten met boshyacinten, vroeg ik. Ja hoor.
Ingrid was dit weekend op bezoek, met haar auto brachten we de potten boshyacinthen vanmiddag naar de Hortus (scheelde me een paar ritjes met de fietskar ). Samen met nog een grote emmer vol Vinca Major (een soort uit Corsica, ooit van Ernst gehad bij een plantenruil) en een emmer vol eenbloemig parelgras. Dat bloeit nu erg gezellig in onze tuin.
Zo grappig. De kauwtjes komen op de rug van kleine paarden zitten om er haren uit te trekken. Als nestmateriaal voor hun nesten. De paarden graasden onverstoorbaar voort. Oostoever van het Paterswoldse meer.
Slim van die planten die aan hun zaden een extra eiwitrijk friemeltje hebben ontwikkeld. Mieren zijn er dol op, vandaar de bijnaam ‘mierenbroodje’. Mieren pakken de zaden op, met broodje en al, en slepen dat mee naar hun nest. Het broodje wordt opgegeten, het zaadje blijft ongebruikt in het nest liggen, of wordt er misschien wel als afval uit gegooid. En kan daar weer ontkiemen. Zaadje getransporteerd, operatie geslaagd, nieuwe plant.
In dit geval zijn het de zaadjes van de vingerhelmbloem.
Voor Nature Today, in de serie plant en mens schreef ik een artikel over tulpen. Te lezen via deze link. Voor een blog op ’t Groentje begin ik altijd met een of enkele foto’s die ik de week ervoor heb gemaakt. Daar komt dan tekst bij. Voor de artikelen in Nature toeday staat het onderwerp vast : tulp. En dan ga ik op zoek naar informatie op internet., in boeken in onze boekenkast, en o zoek naar foto’s in mijn fotoarchief. Bijeffect is dat ik blijf zoeken, browsen, steeds weer nieuwe weetjes tegenkom, nog even door zoek. En voor ik het weet ben ik uren bezig (in plaats van de 10 minuten die een regulier stukje in ’t Groentje kost. In dit geval was dat afgelopen dinsdag, een grijze , regenachtige dag, dus geen probleem. Buiten in de tuin was even niets te doen.
Collage 1 van tulpenfoto’s uit mijn fotobibliotheek
Een deel van de verzamelde informatie heb ik niet in het Nature Today artikel gezet, maar weggooien is ook zo wat. Hier een selectie als je na het lezen van Nature today nog meer tulpenweetjes wilt lezen.
Collage 2
Als je je ergens in verdiept krijg je er ook meer oog voor. Zo staat in een huis een stukje verderop in de straat op de vensterbank van de voorkant een oerlelijke vaas. Groen met allerlei uitsteeksels. Tot ik er afgelopen week langs liep en de vaas vol met tulpen zag. En me te binnen schoot dat ik net had gelezen dat in de tijd van de tulpenmanie, maar ook later, er speciale tulpenvazen , werden gemaakt, om de verschillende tulpen goed te kunnen laten zien. En ineens was de vaas een stuk aantrekkelijker. Nou ja, bijzonder in ieder geval.
Foto tulpenvaas morgens om 8 uur genomen, lage zon, weerspiegeling van auto en huis aan de overkant in de voorruit van het huis.
Bij Wim en Annet in de tuin stond een tuinhuisje met allerlei tuincitaten. Deze gaat over de tulp, dus wel passend in dit blog. Wim en Annet zijn inmiddels beiden overleden (2023 en 2016), en er wonen al jaren andere mensen in ‘hun’ huis. Ben altijd nog een keer van plan aan te bellen en te vragen of ik nog eens in de tuin mag kijken. Ik ben er de afgelopen decennia tientallen keren op bezoek geweest.
