Beetje slordige lange slierten van blaadjes, die wat warrig door elkaar groeien. Maar daarboven leuke paarsblauwe torentjes van kleine ballonbloemetjes.
Wat een kleurverschil maakt de camera ervan. De eerste foto nam ik rond een uur of twee vanmiddag, druifjes in de volle zon. De tweede foto, bijna hetzelfde beeld zie de groene gras spriet rechts, en de derde foto zijn rond 6 uur ’s avonds gemaakt, zon al achter de huizen.
Laatst zag ik bij de bloemist ook de witte vorm, witte druifjes. Was van plan er een paar te kopen. Toch weer vergeten. Wie heeft ervaring met de witte druifjes. Aanrader?
Afgelopen maandagochtend liep ik naar de bijkeuken om koffieapparaat aan te zetten. He, wat een gek vogeltje. Nee dus. Voor de eerste keer dit seizoen weer een muis op de pindasilo gespot. Met uitgestrekt pootje zat ie minuten lang pinda’s tussen het gaas vandaan te peuteren. Heel eventjes kwam er een koolmees aan, maar ging snel weer weg. De eerste foto snel met telefoon gemaakt. Niet superscherp, maar je ziet wel vogel en muis.
Mees en muis
Omdat de muis zo lang bleef zitten had ik tijd genoeg om de Nikon met grote lens te gaan halen. Ondertussen kwam onze ochtend visite binnen, en we lieten ze de muis zien. Gevieren bleven we een tijdje kijken en lieten de muis toen maar alleen. HIj hing maar door, met steeds dikkere wangzakken (een beetje hamsteren?).
Naam van de muis is ook helder: Henk, omdat die met op bezoek kwam. Tja en als het een vrouwtjesmuis is, dan heet ze Pauline.
Klik op de foto om een grotere Henk te zien, met snorhaartjes en al.
Da’s lang geleden dat ik naar een avondlezing van Groei en Bloei ben geweest! Donderdag 16 maart, met Jitske, op de fiets naar Eelde. Een lezing van Esther van der Velde van de gelijknamige kwekerij in Heerde.
Samen met haar man runt ze een kleinschalige kwekerij voor fuchsia’s, geraniums (pelargoniums) , kuipplanten. De lezing ging over geraniums, en bestond uit een hele serie foto’s en daar dan steeds een verhaaltje bij. Esther en Gerrit waren met een bestelbus vol met geraniumpotten gekomen, en de aanwezigen waren wel weer in voor een plantje. Hele rijen stonden bij Gerrit om de geraniums-van-keuze af te rekenen.
Pelargonium Triste, eerste soort die vanuit Zuid Afrika naar Europa kwam, eerst VK, later ook Nederland. Zou met VOC schepen zijn meegekomen. Is donkerrood, met een wit randje. Esther zei: ‘Zou nachtgeurend moeten zijn; is me nooit opgevallen, maar ik ga dan ook niet ’s nachts aan de planten ruiken’.
Onderhoud: Toppen van de meeste opgaande geraniums eind maart : om ipv een enkele stengel een bossige plant te krijgen. In de zomer kun je bv de citroengeranium prima buiten zetten, in de volle grond. Wel in de winter binnen halen of gewoon stekken nemen.
Esther stekt van november tot begin april. In de zomermaanden lukt het minder goed. Najaar is weereen prima stektijd. Bodemwarmte wordt op prijs gesteld, en geen vrieskou. De meeste geraniums zijn niet winterhard, ’s winters vrijwel droog houden en liefst op vorstvrije plaats overwinteren. Esther en Gerrit hebben een dagtaak aan het verzorgen van alle stekken die ze nemen en planten die ze in de kwekerij hebben: 3000 soorten fuchsia en 400 soorten pelargonium. Van grote moederplanten nemen ze de stekken, die ze verder oppotten en vermeerderen. Water geven met mate, wel voeden (NPK 20-20-20), 1 x per 2 weken in de zomer.
Welriekende pelargoniums
Het zijn niet de bloemen van de geurende – of welriekende- geraniums die zo sterkk ruiken, maar juist het blad. Dat bevat allemaal kleine kliertjes, die bij aanraking de geurstof vrijgeven. Wie heeft (of had) niet een citroengeranium (p. graveolens)? En ook de zachtbehaarde – naar pepermunt geurende- pelargonium tomentosum is bij veel mensen bekend. Ik hoorde van Esther dat de laatste in het Engels ‘Baby’s bottoms’ wordt genoemd, omdat de blaadjes zo lekker zacht zijn.
Het blad van de welriekende geraniums wordt veel in de industrie gebruikt, o.a. voor geurende olien en parfums. Ik heb een plantje gekocht, de P. quercifolium ‘Royal Oak’, de eikenblad geranium, of eikgeranium. Maar dan een pelargonium. Bijzonder geurtje, kan ik niet echt beschrijven. Balsam?
Sectie hoarea: p. Oblongatum: zachtgeel , lijkt wel orchidee
Sectie otitis: P. Carnosum (hele dikke vlezige stengels, lange bloemstengel, p. Laxum
Sectie jenkinsonia P. Tetragonum (erg mooi met lange, maar zeer breekbare) stengels
Sectie ligularia P. Abrotanidolium (soort struikjes; model Miniboompje, leuk als je van bonsai houdt)
Sectie polyactium: P. Caffrum. P. Bowkeri (bijzondere ingesneden bloempjes, Moeilijk te vermeerderen)
De meeste pelargonium die je tegenwoordig koopt zijn kruizingen van de P. Zonale (wit) en P. Inquinans (knalrood).
Pelargoniums komen voor in allerlei tinten roze, rood, wit , paarsachtig. Een echt gele is er nog niet; na 20 jaar kruisen van p. articulatum met p. zonale is de p. zonartic ontstaan, met hinten van geel.
Esther en Gerrit van der Velde, foto van website kwekerij vd Velde
MARCH comes at last, the labouring lands to free. Rude blusterer, with thy cloud-compelling blast, The pining plains from cark of Winter past That clear’st and carpetest each bush and tree With daffodil and wood-anemone, A voice from the illimitable Vast Of dreams thou art, the tale that doth forecast Of hope yet live and happiness to be. And hark, the robin fluting on the bough The rough breeze tangling on his tender breast The ruddy plumes! Yet sings he, unopprest, The awakening year, the blessed burgeoning In wood and weald, the Then becoming Now And all the pleasant presage of the Spring.
Zaterdagochtend om 7:00 uur parkeerde er een grote vrachtwagen bij ons voor het huis. Met een grote graafmachine. En om vijf over zeven werden de eerste coniferen van schuinoverbuurman Dirk Jan al uit de grond getrokken. De rest van de dag reed de graafmachine op rupsbanden af en aan. Eerst in de tuin van DirkJan, en daarna in de tuin van rechtoverbuurman Thomas. Struiken en boomstronken (die van de grote berk van twee weken geleden) werden uit de getrokken en op grote bulten in de voortuin gestapeld. De enorme rododendron struik werd met een opgetild en een stukje verschoven. En enorme laurierkersen die een haag tussen beide tuinen vormden werden ook opgetild en een beetje verschoven. En nu ze toch bezig waren. De lage beukenhaag (1,20 m) werd ook in stukken opgeschept en verplaatst.
Ik had een paar stapeltjes takken die binnenkort met een karretje afgevoerd zouden worden. Die kon ik wel even op de grote bulten erbij leggen….
Afgelopen week, op de fiets naar Groningen. Bij het Sterrenbos aan de zuidkant van Stad stonden de krokussen weer met zijn duizenden te bloeien. Helemaal mooi als het een beetje gloeiend terrein is.
Klik, kijk rond op de foto. Denk de vogelgeluiden er bij en geniet.
Verleden tijd van “verboden toegang” is “verboden toeging”?
Nu al twee weken droog na de februaristormen, we durfden het wel aan weer een keertje naar het Friesche Veen te wandelen. Het kan er errug modderig zijn. Wandelen ging prima, en bij de afslag naar de vogelkijkhut zagen we en bordje verboden toegang bij een inmiddels losgemaakt rood-wit lint. Dit stukje bos ligt op een oude vuilnisbelt en de bomen staan er niet al te stevig. Afgelopen jaren al heel regelmatig bomen omgevallen. We hadden wel wat schade verwacht, maar zoveel bomen als hier omlagen… we werden er een beetje stil van.
Verder was het een heerlijke wandeling. Zon , allerlei ganzengekrakeel tussen het riet en we hoorden de eerste leeuweriken zingen, hoog in de lucht.
Er schijnen hier ook otters te wonen, maar die hebben we nog nooit gezien. Alleen het verkeersbord met overstekende otters aan het verlengde van de Meerweg.
De overbuurman was zo druk bezig in zijn tuin … coniferen weg in de voortuin en heel veel oud hout uit de achtertuin. Dat is nu metershoog in zijn voortuin opgestapeld. Om stukje bij beetje afgevoerd te worden. Tussen ons en buurman Jan staan ook coniferen, hele oude, dus hoog en breed, Veel te hoog om te snoeien, dat doen we alleen met het lage stuk aan de kant van het grasveld. Dit is ook het steeds kleiner wordende grasveldje waar we zitten als het zomers erg heet is. Dan is hier in de middag schaduw van de coniferen en huis buurman Jan.
Al een tijdje over gedacht, en gister middag gedaan. Een deel van de laagste takken van de conifeer die meters ver over de grond lopen afgezaagd. En dan krijg je dit.
Na het opruimen: nu zie je pas hoe smal het gras-mosveldje is geworden. Na het snoeiwerk ziet het er een stuk ‘ruimtelijker’ uit. Wel is de grond onder de weggehaalde takken gortdroog en uitgeput. Eerst een centimeter of 10 van coniferenstrooisellaag (van de afgelopen 30-40 jaar) weghalen en flink wat compost inwerken. En zo krijgt het deel van de liguster haag die onder de steeds verder uitbuikende conifeer wegkwijnde ook weer meer kans.
Een tracheostoma is een kleine medische ingreep waar via de hals een opening gemaakt wordt in de luchtpijp. Dan kan er een buisje door om de patient makkelijker te laten ademen. Dit houten beeld staat al een paar jaar in de Hortus Haren. Een specht (denken we) is hier aan het oefenen geslagen, om een tracheostoma in te kunnen brengen…
