Categorie: Elders

Waar de afgelopen weken de sneeuwklokken de show stalen in allerlei bermen in het dorp is het nu de tijd van de krokussen. Een paar straten verderop zijn de grasvelden rond de straatbomen paars, afgewisseld met een beetje wit. En de foto’s hieronder zijn genomen op het terrein van de Biotoop, het terrein naast de Hortus Haren. Ook voor deze voorjaarsbolletjes geldt: hoe meer hoe beter.

Wij hadden jaren geleden ook behoorlijk veel krokussen in de zijborder van onze voortuin. Daar groeide verder niet veel. In het voorjaar krokussen, daarna blauwe bosanemoon, en daar na niks. Nou ja. kweekgras. Dat kweekgras is nog steeds niet weg. Een deel van de krokussen helaas wel. Denk dat dat komt omdat ik in de ‘schijnbaar’ lege border in de loop van de tijd allerlei vaste planten heb neergezet. En een aantal siergrassen die inmiddels dikke pollen hebben gevormd. En zo langzaam de krokussen hebben verdrongen. Er zijn nog wel heel wat krokussen, maar niet meer met zo’n ‘wow- factor als vroeger.

Zaterdag middag was het volop aan het dooien. Waar ’s morgens de opgevroren sneeuwblubber van de dag ervoor nog keihard en knerpend was, was tijdens onze after-lunch wandeling veel van de sneeuw van de wegen verdwenen. Op zonnige plekken waren ook de weilanden weer grotendeels groen. Wel kwamen we verschillende sneeuwfiguren tegen. In de straat om de hoek een sneeuwkonijn naast een sneeuw pinguïn-met-jong. En in het buitengebied een scheve sneeuwman. Grappig was dat een hond -die met zijn mens daar elke dag ging wandelen- door de weilanden banjerde en de sneeuwman duidelijk opmerkte. In cirkels rende hij er -op veilige afstand- steeds omheen. ‘Wat een rare sneeuw figuur‘, moet die hond gedacht hebben. We maakten een praatje met zijn mevrouw, die geamuseerd toe keek naar het gedrag van haar hond.

Bij ons laatste bezoekje aan de Hortus, op loopafstand van ons huis, dus vaak onderdeel van een wandelingetje, bezochten we weer eens de kas. Een kas op dit moment met wanden en dak van plastic. Waar de kuipplanten overwinteren, en een heleboel bianten – ondanks de verwarming- nog een extra fleece jasje hebben in de winter. Het ziet er bijna uit als een soort kunstwerk, een ‘installatie’. In een omgeving van tropische planten. Zou mooi zijn als er ooit weer een echte grote kas in de Hortus kan komen, een energieneutrale.

Op een doordeweekse dag is het rustig in de Hortus. In de chinese tuin deze keer behoorlijke activiteit. De koekarpers hadden last van parasieten en worden nu ergens behandeld en zitten in quarantaine. Mooi moment om de grote vijver schoon te maken. Bijna al het water was leeggepompt, man met grote lieslaarzen aan blubber van de bodem aan het scheppen. Vrijwilligers van de Hortus reden vele kruiwagens vol modder weg. Ook werd volop geschuurd en geschaafd. Het houtwerk (bamboewerk) van de Chinese tuin heeft hoognodig onderhoud nodig, er wordt volop gewerkt.

Zag er niet naar uit met de grijze nattigheid zondagmorgen, dat het ’s middags zo’n mooi weer zou worden. Mooi voor een wandeling. En de zaterdag middag was het ook al zo mooi.

Het begin – en eindstuk was gelijk, vanuit huis naar het zuiden, bijna meteen het Nationaal Park Drentse Aa in. Zaterdag langs de bijtjes van Doeke, via de tuin van het gebouw van Groninger landschap. Zondag een grotere lus, via de Appelbergen (Paviljoen Appelbergen was bommetje vol, zo op een zonnige zondagmiddag). Resp. 10 duizend en 18 duizend stappen.

Overal zie je rond deze tuin de toverhazelaars in bloei staan. Voordat de heester of kleine boom in blad komt, bloeien de rafelige gele bloemetjes. Gele lintjes met een donkerrode aanhechting. Er zijn een heleboel varieteiten, de meeste geel, een paar meer richting oranje of zelfs rood. De gele vind ik het vrolijkst. En als je er dan ook nog een uitzoekt die goed geurt, helemaal mooi. Bij onze wandelingen door het dorp ontdekt mijn neus als eerste dat er een geurende toverhazelaar in de buurt moet zijn. Dan even goed rondkijken waar de boom staat.

De toverhazelaar, hamamelis, komt het mooist tot zijn recht als solitaire heester, met flink wat ruimte er om heen. De takken groeien eerder horizontaal dan in de hoogte. Niet snoeien! En met de tijd, de toverhazelaar groeit heel langzaam, krijgt de boom zijn uiteindelijke ‘vaasvorm’. Helemaal mooi als er een achtergrond van donkergroene planten (taxus haag?) is, dan steken de gel bloempjes mooi af. Een jaar of vijftien geleden kochten we een kleine oranje bloeiende hamamelis. Maar helaas bleek de plek niet goed. De toverhazelaar, ongeveer 1 meter hoog, stond in de voortuin. Wellicht s zomers te droog, ’s winters te nat. Na 1 mooi jaar, 1 matig jaar en na de derde winter bleek het wortelgestel verrot… Jammer.