Met de paar nachten matig tot strenge vorst afgelopen week is de tuin acuut in winterrust gegaan. Een paar weken geleden was de hazelaar nog volop in herfstkleurig blad, nu helemaal kaal.
Als je op foto 1 ongeveer bij de zwarte bloempot onder de groene ligusterstruik -links op de foto- gaat staan en een kwart slag naar rechts draait…. ….. dan zie je het beeld op foto 2.
Op beide foto’s zie je bovenaan een paar omgekeerde potjes hangen. Dat is het gaasvliegenhotel.
Is er dan helemaal geen kleur in de tuin op een grijze motregendag als vandaag. Jawel hoor, doe je ogen dicht, verschuif de tijd even een half jaar. Doe dan je ogen weer open en schuif de foto’s midden in het beeld van je computer of ipad. Geniet van de kleur, en denk er het gefluit van de vogeltjes en zoemen van de bijtjes bij. Volop zomer. Volop kleur.
Dit bloemetjesbehang is van eind juni. Zomaar een greep uit onze fotocollectie.
Als je nu begin december een rondje door onze tuin loopt, valt op dat ie steeds leger wordt. Of eigenlijk: steeds platter. De niet winterharde planten, of vaste planten waar het bovengrondse deel elk jaar afsterft , zijn ineengestort, neergezegen, ingezakt, omgevallen.
De komende maanden zal een deel helemaal vergaan, een ander deel verdort en ruim ik tzt in het voorjaar op.
Grote tuinen en parken bieden ruimte aan kunstwerken. Dit grote gebroken hoofd maakte een onuitwisbare indruk op me. gefotografeerd tijdens een wandelvakantie in Italie in september 2005.
In de tuinen van Boboli, meen ik mij te herinneren. De Giardino di Boboli liggen achter het Palazzo Pitt in Florence. De uitgestrekte tuinen werden in de 16e eeuw aangelegd door Eleanora van Toledo die met Cosimo I de Medici getrouwd was. Geld hadden ze genoeg, en dat is de tuinen aan te zien. Hagen, vijvers, cipressenlanen, beeldengalerijen. Doorkijkjes en omsloten gedeelten. Een prachtig voorbeeld van Toscaanse tuinen, met veel grandeur.
Een beetje zoeken en al snel krijgt het gebroken hoofd een naam, een maker, een geschiedenis.
Het bronzen beeld heet ‘ Tindaro Screpolato‘ en is gemaakt in 1998 door Igor Mitoraj. Een poolse kunstenaar, die het grootste deel van zijn leven in Frankrijk en Italie doorbracht. Hij maakte -vaak grote- beeldhouwwerken in brons en marmer. Delen van hoofden, soms in barsten uiteengevallen, halve torso’s en losse ledematen. Mitoraj verbond de schoonheid van de klassieke oudheid met het verval in de twintigste en 21ste eeuw.
Mitoraj is in oktober 2014 overleden, 70 jaar oud. Zijn grote wens om zijn beelden tentoon te stellen in Pompei is postuum in vervulling gegaan. Van juli 2016 tot januari 2017 zijn 30 beelden van hem tussen de restanten van Pompei geplaatst. Dat moet een indrukwekkend gezicht zijn.
Wat dichter bij huis staan ook sculpturen van Mitoraj. In Scheveningen ligt Luci di Mare, in april 2016 is een beeld geplaatst in Den Haag, en ook in de beeldentuin van ’t Nijenhuis (Heino) staat een gebroken gezicht.
9:15 Vanmorgen de gordijnen iets langer dicht gelaten, om warmteverlies te beperken. Op een heldere vriesnacht is het juist tegen de ochtend het allerkoudst. Voor vanochtend was op grote schaal mist voorspeld in Nederland. Hier in het noorden valt het mee, de mist is in kleine kristalletjes op de planten gaan zitten. Een fijn wit laagje. En met een beetje geluk komt straks de zon nog door de resterende laaghangende mist. Dan is de tuin helemaal een plaatje en ga ik met de camera nog even een rondje maken.
11:05 Voederplank van nieuw strooivoer voorzien, nieuwe vetbolletjes opgehangen, nieuwe bestelling gedaan bij Vivara (voor 5 december besteld, 10% korting op alle vogelvoer). Mist vrijwel weg hier in het dorp, blauwe lucht.
12:41 Na de lunch, de zon heeft zijn hoogste punt alweer bereikt. IN deze tijd van het jaar komt ze dan nog net boven het huis van de overburen uit om bij ons naar binnen te schijnen. De mist begint alweer dikker te worden. Mooie plaatjes. Nog steeds paar graden vorst.
Vanmiddag heb ik een beetje zitten spelen met tekenprogramma’s op de computer. Geinig. Kun je leuke dingen mee doen. Dit is de allersimpelste vorm. Heb alleen de ‘eenvoudige’ gereedschappen in het programma gebruikt: lijntjes tekenen, inkleuren.
De meeste siergrassen zijn ook begin van de winter nog een sierrad voor de tuin. De halmen beginnen steeds meer sierlijk over te hangen. Met een dun laagje rijp en licht van de laagstaande winterzon er langs lijken ze wel op fonteinen van licht.
Over een paar weken liggen de halmen van de molinia of pijpestrootje (foto 2) plat op de grond, over de oprit heen. Dan haal ik ze weg. Ook het loof sterft bovengronds helemaal af, na fraaie herfstkleur overigens. Voor volgend jaar heb ik vast weer stekken in de aanbieding. Het meeste zaad is inmiddels van de halmen gevallen. Geef maar een seintje als je die tzt (april) wilt hebben.
Het fluffy grasje op de voorgrond van foto 2 is stipa tenuissima, vedergras. Dat grasje blijft wintergroen en overleeft prima een aantal winters (als het niet te nat in combinatie met koud is). Zaait zich plezierig uit in het grindpaadje voor ons huis langs. Dus ook volgend voorjaar heb ik weer genoeg zaailingen om op te potten, her en der in te planten of weg te geven.
Ik heb nog enkele zaailingen van dit jaar in potjes. Die wil ik eigenlijk nog even ingraven in de grond, betere overlevingskans in winter.
Laatste bijdrage voor een Engelstalige site, van bomen-volgers. Het idee erachter is om 12 maanden lang 1 boom te volgen. Wij hebben de grote wilg in de achtertuin gekozen.
Almost every month this year I posted a willow blog. The majestic willow in the far corner of our backyard still dominates the garden view. Early November it was still filled with leaves, and after the first november storm still almost half of the leaves klinged to the branches. But a few nights of medium to severe frost (-10 degrees Celsius), did the trick.
Almost all remaining leaves have dropped.
Resulting in a colourfull carpet of leaves under the tree.
For a short time only.
The wind, but most of all the worms, will make the leaves disappear.
Ah, beautiful red colour, when the sun rises just above our house and illuminates the top of the trees.
Een van de nieuwsbrieven die ik krijg is van de vlinderstichting. Vanmorgen las ik de meest recente en er stond onder andere een berichtje in over de nachtvlinderverwachting. Je typt de datum in en de plaats (via adres/postcode of gewoon op een kaart van Nederland klikken) en je krijgt een overzicht in foto’s van wat er die avond aan nachtvlinders te zien zou kunnen zijn.
Voor vandaag in Haren (stedelijk gebied) zou dat zijn:
najaarsspanner
Agriopis aurantiaria Habitat: Vooral open loofbossen met volgroeide bomen; ook oude struwelen en tuinen in bosachtige gebieden.
Als ik de datum 4 juli kies ipv 4 december dan zou ik maar liefst 184 soorten kunnen vinden. Voordeel: niet zo koud ’s nachts. Nadeel: moeilijk uit elkaar te houden, die overwegend bruinachtige nachtvlinders.