juli 2019 – Pagina 2

Damster Tuindames

Woensdagmiddag 10 juli kwam een groep dames van Groei&Bloei Appingedam op bezoek in onze tuin. Dit jaar doen we niet mee met Open Tuinen Weekend van de eigen afdeling, maar altijd leuk een groep geinteresseerden te ontvangen. Pas begin juli zag ik het bezoekje weer in de agenda staan, dus een paar dagen flink bezig geweest in de tuin. Vooral de paden toegankelijk maken. En da’s werk genoeg. Gelukkig was het tijdens het bezoek droog, anders kun je toch nog natte broek van de gezellig overhangende grassen krijgen.

Onze tuin is van een enthousiaste, tikje wilde soort. Teunisbloemn staan her en der, moerasspirea staat uitbundig te bloeien, de eerste kattestaarten en wilgenroosjes in bloei met hun knalkleur, en de kaardebollen hebben in aantal (en hoogte) alle eerdere seizoenen overtroffen. Sommige zijn ruim twee meter hoog. Dit zijn allemaal hoge planten, als je niet al te groot bent, op schouderhoogte. Leuk om dat over de tuin te kijken en her en der een hoofdje boven de planten te zien uitsteken.
Waar het wilde van de tuin niet bij alle dames in de smaak viel, waren ze overwegend erg enthousiast over de serre.

Neem nog een plantje mee zei ik. En daar waren gegadigden voor.
– mevrouw met het roze jasje nam een Persicaria campanulata mee
– mevrouw die geen eigen tuin meer had nam twee takjes judaspenningen mee, voor binnen
– twee mevrouwen waren blij met carex buchanii zaailingen die ze tussen de tegels uit konden peuteren
– een mevrouw nam een roomse kamille mee en een oregano plantje (had ik net paar dagen ervoor in de tuin gezet, was nog makkelijk uit te scheppen).
– en iemand nam een kattenstaart, met kantig herstshooi in dezelfde pot en een vlasleeuwebekje mee

De dames gaan 1x per maand op stap, naar 1 of twee tuinen. Behalve in de winter, dan organiseren ze lezingen. Ze vertelden dat ze een stekjesmarkt hadden georganiseerd, waar veel leden stekjes inbrachten. 1200 euro had dat opgebracht, mooie basis voor de lezingen in de winter.

Jong geleerd….

Deze foto’s kreeg ik van neef Norbert. De moestuin, een horizontale lelie en dochter Jo die er voor zorgt dat alle plantjes zorgvuldig bewaterd worden. En zo’n roze gieter is helemaal mooi.

Cotswolds : Bridge Nursery

Marcel de chauffeur reed met twee routeplanners (een voor auto’s en een voor vrachtauto’s) naar de laatste tuin van de dag. Hij was daar nog niet eerder geweest. Bridge nursery heette het, bij Napton, en vlak voor de kwekerij was een heel oud stenen bruggetje over een kanaaltje.

En daar paste de bus eigenlijk niet over… Maar ja, smalle wegjes, slingerend er naar toe, achteruit paar km was ook geen optie. Dus heel voorzichtig centimeter voor centimeter erover heen. Het insteken in de oprit van de kwekerij bleek ook nog een hele toer. Allemaal gelukt.

*Bij de entree van de kwekerij een prachtige roos; Philip en Christine op de achtergrond*

We werden hartelijk onthaald door Christine en Philip, die hier in 1997 op een kaal stuk zware kleigrond zijn begonnen. Ben en Julie waren als helpers ingeschakeld en voorzagen ons van thee, koffie en heerlijk zelfgebakken cakes. Voldoende toiletgelegenheid, ook een composttoilet. Die wilde ik natuurlijk proberen.

Christine vertelde over de aanleg van de tuin en kwekerij. Over de vette klei, en moeizaam bewerken. Christine verontschuldigde zich voor de lelijke plastic potten en korven die her en der in de tuin stonden om de planten te beschermen: ze hadden het laatste jaar enorm last van konijnen.

*Christine vertelt Jitske de naam van de roos…*

Veel plantjes te koop, bijna eind van de reis, medereizigers gingen los. Okk wij een plantje. Jitske een calamagrostis (gras), kk het mexicaans madeliefje.

In veel tuinen in Engeland zagen we de sysiryngium, iris achtig blad en bloemen van het zachtste geel. In de kwekerij had Christine een variant met bont blad te koop. Maar ik heb het niet zo op bont blad. Of ze de effen groene ook had? Ik was de tweede die daar om vroeg. CHristine zei dat ze haar klanten probeerde deze plant uit het hoofd te praten, na de bloei worden de bladeren zwart. Maar, als we echt wilden…. ze pakte een schepje en stak wat zaailingen uit. Een paar van die zaailingen staat nu in Haren in een potje.

Achter op het terrein van de tuin en kwekerij was een huisje, daar wonen Christine en Philip. Ze maken zich wel wat zorgen over de toekomst. De kwekerij was hun droom, vanuit het niets opgebouwd. De jaren beginnen te tellen, en geen van de kinderen wil de kwekerij overnemen…
Terug in de bus, genoten we nog na van het warme onthaal en de hartelijkheid van dit Engelse echtpaar.

Cotswolds: Upton House

Een bustochtje verder naar Upton House and Gardens. Beheerd door de National Trust. De parkeerplaats was een flink stukje buiten de tuin en we kregen een “coach host” toegewezen, een vriendelijke Engelse dame die ons uitlegde hoe we bij huis en tuin konden komen (onderhoud aan de toeganngsweg) en die tijdens ons hele bezoek beschikbaar was voor vragen.

*Een winkeltje/plantjes te koop, in potjes van kokosvezels. Leuke naam!*

*Via verschillende niveau’s afdalen in de tuin, en terug omhoog kijken*

*En als je met je rug naar de trappen gaat staan zie je dit …*

De moerastuin was afgesloten, je kon er wel omheen lopen maar mocht er niet in. Ook van buiten veel te genieten. We bleven er een hele tijd zitten.

*Toch nog even de moerastuin; wat een rust straalde die uit. Wonderschoon als je hier woont.*

Het huis zelf was ook opengesteld voor de bezoekers. Om onder andere de kunstcollectie te bekijken van de familie Bearsted, rijk geworden bij Shell.

Cotswolds: Shakespeare

The Cotswolds, echt Shakespeare country. Midden in ligt Stratford-upon- Avon, woonplaats van Shakespeare en bussen vol toeristen. We bezochten (kaartjes met tijd-slot erop) Anne Hathaway’s Cottage, het huis waar Anne, later vrouw van William- opgroeide. Oorspronkelijk een klein huisje, later -voor die tijd- een fors huis, met vele kamers. De tuin er bij viel wat tegenn, misschien ook omdat er zoveel mensen waren.
De gids die ons in kleine groepjes door de cottage leidde, was helemaal onder de indruk van he historie van het pand, en zei vol verering dat op deze plavuizen de groot dichter zelf had gelopen.
Wij nu ook.

In een soort koepel van wilgentenen kon je op een bankje zitten en naar geluidsopnamen van enkele sonnetten luisteren die door beroemde mensen werden voorgedragen.

*Een stukje voorbij de cottage, iets minder druk, mooie bloemenwei*

Maandfoto juni 2019: Stipa Tenuissima

Dit is een plant waar ik dol op ben. Een super aaibaar grasje. Zaait zich uit, en heeft voorkeur voor droge stenig plaatsen. Langs de rand van het terras en het tuinpad hebben we er een heel stel, en ik heb wel 10 kleine exemplaren in potjes staan. Voor als iemand langskomt en zegt : Oh, wat een leuk grasje!. Dan krijgen ze er een mee.
Een heleboel bijelkaar is ook mooi, op een plek waar ze kunnen ‘wuiven’ en helemaal mooi als de lage zon erdoor heen kan strijken. Vier exemplaren in onze plantenbak aan de voorkant van het huis gezet… mooi man!

Op ons tuinenreisje half juni hebben we in elke tuin gekeken of deze stipa te zien was, in de tuinen die je veel in Gardeners World ziet (en Chelsea Flower Show) wordt ie veel gebruikt. Op de tuinenreis uiteindelijk in ongeveer de helft van de tuinen. de meer moderne tuinen.

En we zagen daar ook een iets andere soort, die nog beter winterhard schijnt te zijn. De Stipa Lessingiana.

Dikke Eekhoorn

Was een dikke eekhoorn die op de tak van onze wilg ging zitten de laatste druppel? Of was het de droogte van vorig jaar? Of de spechten en andere vogels die met zijn allen de boom bewonen?

Wat het ook was, anderhalve week geleden lag konden we onze verre schuur, die onder de wilg staat bijna niet meer in. Een grote wilgentak, was half ingescheurd en omgeknakt. Op een meter of 6 hoog zat ie nog vast (30 cm doorsnee), en het merendeel van de tak hing omlaag en lag op de nok van onze schuur. Geen schade overigens, mooi dat de tak deels nog vast zat.
Kort ervoor was een (arm) dikke tak uit de zwarte els gevallen.

Fluks de gebroeders Konijn gebeld, die al een paar dagen later langs kwamen. Eind van de middag, uurtje werk met de motorzagen. Reinier klom de boom in, Wouter gaf aanwijzingen van beneden, en zaagde de takken die omlaag kwamen in handzame mootjes.

*Geel is de dakrand van de schuur; de rode pijl geeft aan waar de tak ingescheurd is.*

Cotswolds: Picturez

Rond lunch op 20 juni een bezoek aan Stow-on-the-Wold, een marktstadje vol met de typische Cotswolds gele zandstenen huizen. Jitske en ik zochten een pub met ‘garden’, dat een piepklein teraasjes achter de pub bleek te zijn. Helaas geen Ploughmans lunch, maar broodje kon ook. En kleine boekwinkeltjes zijn ook zeer aanlokkelijk. Deze met een super enthousiast boekwinkel-hondje.

*Boekwinkelhondje had zijn eigen fauteuil*

*Ook een verdroogde Hebe kan decoratief zijn…*

Hier geef ik uitleg bij deze bijzondere boom, een Wollemi Pine, vergelijkbare soorten kwamen al 90 miljoen jaar geleden voor (zijn fossielen van gevonden) en lang was gedacht da het geslacht uitgestorven was. In een afgelegen vallei in Australie werd enkele tientallen levende exemplaren gevonden. Hun precieze lokatie wordt zorgvuldig geheim gehouden en er is een kweekprogramma gestart om de soort voor uitsterven te behoeden.

Cotswolds: Broughton Grange Estate

In de middag van 20 juni gingen we naar Broughton Grange Estate. Denk dat ik dit de allermooiste tuin van deze reis vond. Zeer enthousiast ontvangen door Andrew, de head gardner, en hond Thornton. Andrew is in de 70-er jaren gestart met tuinieren, als apprentice bij een botanische tuin. HIj stapte over naar kweken, twee jaar in Nederland bij een tomaten kweker. Toen startte hij zijn eigen bedrijf, een snail farm (eetbare slakken). Diverse functies in Zuid Engeland, toen 2 jaar in Londen en drie jaar in de tuin van tuinontwerpster Arabella Lennox (6 x Chelsea garden). Toen hij in 2006 gevraagd werd om head gardner te worden in de Broughton Grange tuyin, twijfelde hij geen moment. Zijn enthousiasme is onverminderd en straalt eraf. Samen met 4 andere full time tuinmensen houden ze de tuin tiptop in orde.

*Andrew, the head gardner. Let op het hoedje, zo een gaat Jitske voor mij vilten…*

Het huis was 200 jaar bewoond door de Morell familie, en werd in 1992 gekocht door de baas van de bank of Scotland. Ze hadden tijd en geld, en in 2000 werd Tom Stuart Smith (!) ingehuurd om een moderne ommuurde tuin te ontwerpen. Na een prachtige Chelsea Flower Show tuin van Tom, was ik ooit van plan zo’n TSS border te maken. Nooit van gekomen trouwens. Zijn opdracht was:

Design a contemporary modern walled garden that embraces the landscape.

Wat is dat mooi geworden. Verschillende niveaus, veel zachtgeel en paarsblauwe tinten. De tuin is 1 hectare groot, loopt langzaam de heuvel af, via trappen aan beide zijden. De ommuurde tuin loopt in drie terrassen omlaag, Elk met een eigen thema, en met open zicht op het zuiden, op het landschap. Op een ervan een mooie spiegelvijver over de volle breedte.
Broughton Grange is een van de belangrijkste hedendaagse prive tuinen in Engeland. Mooie combinaties van taxus en vaste planten en grassen.

Ik wandel weer even door de tuin, als ik de foto’s zie….

Cotswolds: Upton Wold

In (Engelse) tuinen wordt vaak gezegd dat je het landschap om de tuin heen moet lenen (borrowed landscape). Dat is bij de tuinen van Upton Wold geweldig gelukt. Vanuit het huis, of vanaf het terras kijk je tussen twee taxus hagen over een biljartlaken gazon heen naar…. een prachtig golvende vallei vol wilde bloemen. Geen weg of menselijk bouwsel in beeld. WAt een rust, wat een uitzicht. Daar kan geen fotobehang tegenop.
Adembenemend mooi, en zeker 15-20 minuten van de 1,5 uur in deze tuin hebben we gewoon gekeken naar dit mooie landschap.

Waar deze tuin bijzonder in was is het gebruik van doorkijkjes, veel groen, gaten in heggen -als een raam- waar door je een glimp van het volgende deel van de tuin kon zien, veel hoogteverschillen, veel groen. Geen ‘long borders’ hier, wel een forse moestuin, in gebruik. En kippetjes die rondliepen.

De bijnaam van de tuin Upton Wold is ’the hidden garden’, de verborgen tuin, verborgen in het landschap. Het huis is uit de 17e eeuw, de tuin is door de huidige bewoners, Mr. and Mrs. Bond aangelegd.

Minpunt aan deze tuin, of eigenlijk aan de mensen die we tegenkwamen: Niet aardig. De dame die ons ontving, knorde nors dat ze de driver wel even van zijn geld zou ontdoen en dat er geen WC was. Ze was niet van plan welke uitleg dan ook te geven, en liep meteen weer weg. Tja, en een bus met veelal dames, van middelbare leeftijd (plus) en geen toilet…. das lastig, dus diverse dames hebben een ommetje gemaakt door de walnootboomgaard.
Pracchtig aangelegd, met graspaden erdoor heen.

In de moestuin kwam ik de eigenaar tegen. What do you think of my garden? vroeg ie. Leuk, dacht ik, een praatje aanknopen, maar het bleek een rethorische vraag. Meneer keerde me de rug toe en liep weg. Huh?