Alles in en om onze tuin
De Abessijnse gladiool (acidanthera of gladiolus callianthus) is al jarenlang een favoriet op ons terras. Ooit een zakje met 10 bolletjes gehad en in potten geplant om de heerlijke geur van dichtbij op te kunnen snuiven. Elk jaar hebben we iets meer bolletjes, dus dit jaar staan de gladiolen ook op minstens drie plekken in de tuin in de volle grond. Wel voor de winter weer naar binnen halen en de bollen binnen overwinteren.
Dit was er zal te zien in te tuin dit weekend. Opvallend: een enkele bloeiende akelei, op 1 augustus! De rest past mooi in het seizoen, de oogst van wijnbessen, en binnenkort appels (als je de appelfoto goed bekijkt zie je linksonder dat de vogels al begonnen zijn). Op de warme vrijdagmiddag de vijver ingestapt (met zwembroek) en flink wat waterplanten en stuk van waterlelie verwijderd. Na twee dagen uitdruipen op ’t bruggetje, ligt het spul nu op de composthoop.
Elke keer geniet ik weer van ‘gewoon’ een rondje door eigen tuin. Kijken naar kleur, vorm, beestjes, bloemen. Ruiken aan bloem of blad, of de geur van vochtige aarde of gemaaid gras. Luisteren naar geritsel in de bladeren, ruisen van de bomen, piep van de muis of de enthousiaste kikker in de kleine vijver die zijn kwaaktijd op half vijf ’s middags heeft gezet.
Soms met camera (of telefoon), vaak zonder. En dan valt mij ook op de mooie golvende kartels van het varenblad.
Dit is het blad van de bolletjesvaren, het niet-fertiele blad wel te verstaan. Hier vormen zich geen sporenhoopjes. Die komen aan fertiele bladeren, rechtopstaande stevige donkere stengels bijna, met allemaal bolletjes. vandaar de naam. Die fertiele (vruchtbare) bladeren vormen zich niet altijd, bij ons in de tuin heb ik ze nooit gezien.
De plant komt oorspronkelijk uit Oost- Azie en delen van Noord Amerika. In Europa aangeplant bij landhuizen en in oparken. Op sommige plekken komt de bolletjes varen in Nederland en Belgie nu ook voor in de vrij natuur. Beetje zure, vochtige grond (laagveen) vind ie fijn. Op sommige plekken kan de varen een beetje gaan woekeren. Maar toch niet al te veel. Het wordt niet als een invasieve exoot beschouwd.
Jaren geleden eens een rups van groot avondrood in de tuin gevonden. Een joekel van een rups, die niet voor niets olifantenrups wordt genoemd. De vlinder, een nachtvlinder, kende ik alleen van plaatjes. Tot gisterochtend, toen zat ie op de binnenkant van het glazen dak van ons terras. Ladder erbij om hem van iets dichter bij te fotograferen. Net een plaatje gelukt en toen vloog ie weg.
De avond ervoor, was het tot heel laat ’s avonds warm en we zaten tot het dondekr worden buiten. Te kijken naar de vleermuizen die rondjes vlogen vlak voor het terras langs ook. Even dachten we dat een vleermuis onder de overkapping van het terras was gevlogen, zo’n grote schaduw van een fladderend beest boven ons hoofd. Dat was aan de vorm te zien duidelijk een grote nachtvlinder, we zagen alleen het silhouet in het halfdonker.
Dat zou best wel eens een groot avondrood kunnen zijn, zeiden we tegen elkaar. En de vlinder vloog weer weg. Dat was vrijdag avond. En zaterdagochtend zat dit exemplaar onder de overkapping.
De rups zit op fuchsia, kattenstaart en waterdrieblad. We hebben alledrie in de tuin, vooral veel kattenstaarten. Toch maar eens goed in de gaten houden of daar aan geknaagd wordt.
Kleinere bloemhoofdjes, dat wel. Ronde stekelballetjes, van ongeveer 2 cm in doorsnee met witte bloempjes. Maar een van de exemplaren van de kleine kaardebol in onze tuin is als gehele plant een stuk groter dan de grote kaardebol. De kleine kaardebol is ook meer vertakt en iets minder stug. Dit grote exemplaar staat niet helemaal handig, midden op het pad langs de meidoornhaag, dat we vrij houden voor het snoeien. Toch laten staan en er elke keer een beetje onderlangs voorbijgaan. Is een tweejarige, dus na dit jaar is ie hier weg.
Badkuipjesplant
Langs de stekelige stengel van de grote kaardebol, of dipsacus fullonum, staan de bladeren in tweetallen aan de stengel. Ze zijn met elkaar vergroeid en vormen zo een bakje, waar regenwater in blijft staan.
Mieke, mijn zus nam vorig jara een stekje mee. Hoe heet die ‘badkuipjesplant’ ook weer, vroeg ze, toen de plant dit voorjaar de hoogte in begon te gaan.