Alles in en om onze tuin
Afgelopen week waren we in het huis van mijn moeder. Drie maanden na haar overlijden. Het huis is verkocht en moet leeg. Tussen het opruimen door zitten we veel in de tuin. Het weer is prachtig en we pikken net de bloei van de papavers mee.
Die vond Ma ook zo mooi.
Papaver –> Mamaver
Marco is nogal een libellenliefhebber. Toen hij hier op 11 mei een nachtje bleef slapen tussen wandeldagen in, vertelde ik heb dat er net een libelle was uitgeslopen. Of om precies te zijn een juffer. Marco rende naar binnen, haalde zijn camera en maakte deze fraaie plaatjes.
Wil je eens een tuin bezoeken, wat denk je van de Vlinderhof in Utrecht. Als onderdeel van het maxima park, is de Vlinderhof een bijzonder stukje tuin. Ontworpen door Piet Oudolf en als buurt-initiatief tot stand gekomen.
Zelf ben ik er (nog) niet geweest. Heb er wel plaatjes van gezien, en gelezen over de tuin.
Zomaar een paar van de velen, die nu staan te bloeien.
De koolmezen-story 2017
Druk gezinnetje.
Broertjes en zusjes.
Kibbelend en knus.
Pa en Ma onvermoeibaar.
Voor hun kroost.
Filmpjes.
14 mei 8:23
15 mei 7:34
15 mei 7:42
Er was eens een glazen potje, dat zijn eerst leven leidde als conservenpotje.Na zijn geboorte in de glasfabriek, werd hij gevuld met etenswaren en kreeg een mooi goudkleurig dekseltje op zijn kop.
Samen met 23 ander potjes verhuisde hij naar een kartonnen doos en vandaar naar de opslagruimte van een supermarkt. Het was een tijdje donker, maar toen merkte het potje dat hij en zijn medepotjes weer in beweging kwamen. Een streep licht en toen twee handen die het potje, mooi vooraan op een plank zette. Vandaar uit had hij een mooi uitzicht op winkelende mensen. Nou is een potje niet erg goed in het inschatten van het verloop van de tijd, maar hij was er van overtuigd dat het niet heel lang duurde of er werd een hand naar hem uitgestrekt. Een mevrouw met krulletje pakte hem op en zette hem in haar winkelwagentje.
Hij ging mee naar huis en logeerde een tijdje in het keukenkastje. En op een avond ging zijn gouden deksel af en werd zijn inhoud, die hij een hele tijd had meegedragen, in een pan gegooid. Daarna kreeg hij een wasbeurt in een warm bad met veel schuim en ging een tijdje in de bijkeuken worden, in een kratje met andere potjes en glaasjes. Reuze gezellig, schots en scheef bij elkaar. En weer wat later verhuisden ze met een heel stel glaswerkjes naar een andere mevrouw, die wel emplooi had om potjes met dekseltjes een tweede leven te geven. Voor jam of zo.
Maar zo ver kwam het niet. Op een dag ging de tweede mevrouw met het potje naar de vijver. En het potje kreeg een hele belangrijke taak, als transporteur van zeven kikkervisjes. Van de vijver van de tweede mevrouw, naar de vijver van een derde mevrouw die een eindje verderop woonde. De zeven kikkervisjes werden door het potje veilig gehouden tot ze in de nieuwe vijver te water gelaten werden. Het potje ging met de tweede mevrouw terug naar huis. Als dank voor de goede diensten werd het potje gefotografeerd. Nu woont het potje in de fietsenschuur van de tweede mevrouw. En verheugt zich al op nieuwe dingen in zijn glazen leven.
Mevrouw 1 = Hilde
Mevrouw 2 = Tineke
Mevrouw 3 = Cecile
We zagen er wat tegenop, het uitrijden van de 3200 kilo steentjes voor de oprit. De eerst big bag hadden we al vorige week verspreid. In het weekend waren er drie nieuwe neergezet. Voornemen was elke avond een van de big bags te verwerken. Maar we hadden buiten de waard gerekend. Reint, de buurman, bood aan even te komen helpen. Op maandag avond begonnen we te scheppen, en met Reint in turbo-tempo was de klus in een uur geklaard! Daarna relaxed bijkomen met een kop verse cappuccino op het terras.
Vrijdag na een regenbui scheen de zon op een groepje tulpen. Ik stond ze te bewonderen en zag opeens een klein geaderd witje op een van de tulpen zitten. Naar binnen en snel de camera gepakt. Toen ik terugkwam zat de vlinder er nog steeds. Beetje dichterbij, nog een beetje, afdrukken, Net mis. De vlinder was gevlogen. Wel fraaie tulpen op de foto.
De volgende morgen zat ie er weer! En nu wel op de foto. Op de onderkant van de vleugels een raster van fijne grijze streepjes, het klein geaderd witje.
