Alles in en om onze tuin
Op de valreep van 2021, op 31 december zagen we bij ons ommetje op het perkje bij het station de narcissen al volop in knop staan. Een stuk eerdere dan bij ons in de tuin. Vroege soort zeker. En toen we nog een keer goed keken zagen we de eeerste exemplaren al in bloei. Op oudjaarsdag!
Helemaal zonder vuurwerk was de jaarwisseling niet. Rond 12 uur ’s nachts zagen we vanuit de woonkamer, met een glaasje cava in de hand een paar minuten durende sterrenregen een paar straten verder op. En verdwaald de uren daarna wat geknal. Maar geen grote hoeveelheden. Fijn.
Anders is dat in de tuin van Doeke in Zuid Portugal, aan de Algarve. Een woud van vuurpijlen, allemaal oranje. De foto is van half december.
Zelf heb ik gister nog ‘live’ een bloeiende vuurpijl (ook wel fakkellelie) gezien. In de Torenlaan, een straat verderop, op weg naar de supermarkt, staat in de vuurtuin een pol kniphofia. Allang uitgebloeid natuurlijk. Tot onze verrassing was er toch weer een bloem in gekomen, iets kleiner dan tijdens de zomerbloei, maar toch een echt oranje vuurpijl.
En als je meer vuurwerk van bloemen wilt zien, bekijk dit filmpje dan eens!
Toen een winter (soms) nog wit was
en pegels hingen aan het dak
Toen dat was 10 jaar geleden
Een galerij met plaatjes van december 2010.
Veel uit eigen tuin,
wak smelten in ijs op de vijver,
ommetje langs de plas,
poezen in de tuin.
Sneeuwkoe.
Klik op de galerij om grotere foto’s te bekijken
Van half twee tot half vier gewandeld zondagmiddag. We waren niet de enigen. Van Haren via de rijksstraatweg naar Groningen en langs de oostkant van het Paterswoldse meer weer naar het zuiden. Op driekwart van de route even op een bankje, uitkijken over het meer.
Elk winterseizoen tel ik de losse handschoenen die ik onderweg op straat zie liggen. Vanaf het begin tot het eind van de wintertijd. Dit jaar schiet het om meerdere redenen niet op. Het is niet erg koud, dus niet veel handschoenen in de jaszak. En er wordt, ook door mij, voornamelijk thuisgewerkt.
Op de foto nummer veertien, de meest recente. Gefotografeerd tijdens ommetje gister aan de oostkant van Haren.
‘He, maken jullie er een foto van? vroeg een vrouw, terwijl ze van haar fiets afstapte. Wist je dat het onderdeel van een kunstwerk is?
Ja dat wisten we, we hadden allerlei andere onderdelen al gezien in de wijk, maar de handschoen nog niet. Vandaar dat we er explociet even voor terug gingen om er een foto van te maken. De handschoen is zo realistisch, dat je de neiging hebt hem op te pakken.
De vrouw vervolgde: Ik woonde al jaren in deze wijk, en ergerde me er steeds aan dat die handschoen daar maar bleef rondslingeren. Waarom ruimte niemand het op?
Nou, omdat het een bronzen handschoen is, die vast zit op het bankje. Recent heeft de kunstenaar alle onderdelen van het kunstwerk weer opgeknapt. Het zijn er in totaal 12.
Deze schoonheid kwamen we tegen bij onze wandeling door het dorp vanmorgen. Foto maken voor Carel, die vind deze katten zo mooi. Een Maine Coon denk ik. Eerst even van een afstandje, want misschien loopt ze wel weg. Maar nee hoor, de kat kwam gewoon naar me toe en ging toen op een meter of twee van ons af zitten poseren.
Twee weken geleden in de Hortus wandelden we deze keer rondje boven langs de rotstuin. En bijna op het hoogste punt staat een leuk beeldje, de kikkertango. Elke keer als we er langslopen weer een glimlach. Het beeldje is onderdeel van een legaat van een Harenaar/ Harense.
Corianne zette de stap om alle aandacht te geven aan waar ze blij van wordt: het ontwerpen van tuinen en adviseren over tuinontwerpen. De tuin, planten en beesten hadden altijd al haar aandacht. En ze ontdekte dat ze heel veel energie en voldoening krijgt uit het helpen van anderen met hun tuin. met advies of een ontwerp. Voor een hele tuin of alleen een moeilijke hoek. Op haar website vind je voorbeelden.
Paar citaten van Corianne:
Ik probeer te behouden wat mooi is en wil hergebruiken wat goed is. En ik heb een tuinkas waarin ik eindeloos zaai, verspeen en stek.
Ik heb een persoonlijke voorkeur voor geurige, bruikbare en/of eetbare planten, voor afwisseling in vorm en voor tuinen vol leven, waarin altijd wat te zien, ruiken, proeven of plukken valt.
Hoe kom ik nu bij Corianne. Zij woont in Well in Limburg en ik in Groningen. Nogal een eind uit elkaar, De link is goede vriendin en Groentjelezer Ingrid, die ongeveer halverwege woont. Ingrid heeft al heel wat plantjes vanuit Groningen meegenomen naar Maarssen. EN stekjes daarvan gaan nu weer door naar haar zoon, die binnekort nog meer ruimte (eerste huis en tuin) heeft. Corianne is de schoonzus van Ingrid en krijgt ook al 5 jaar de weekmails met de nieuwste stukjes op dit weblog. Hoewel we elkaar dus nooit live gesproken hebben, is er wel digitaal contact.
BIjgaande foto’s kreeg ik van Corianne, als aanvulling van wat ze al op haar website plaatste. Ga gerust eens kijken.
In een kom van wilgenstaken nodigt Merijn Vrij bezoekers uit een moment van bezinning te nemen. Beschouwend stilstaan tussen de wilgen: Comtemplatio Salix.
Klimaatadaptatie is de uitdaging waar we nu serieus werk van moeten maken, vindt Merijn Vrij. Indit werk is ’tijd’ de vierde dimensie als belangrijke beeldende factor meegegeven. In de loop van de jaren groeien de nu nog dunne staken uit tot een massief groene long midden in de Hortus.
Een moment alleen tussen de wilgen/ even wachten op uw voorganger.
De wilgencirkel staat midden in een grasveld, met een paadje er naar toe en er in. Hoewel het werk voor Corona is ontworpen, past het goed bij de 1,5 meter samenleving. Het is de bedoeling dit werk in je eentje te ervaren. Dus om de beurt.
Merijn Vrij is landschapskunstenaar, en maakt (groene) projecten in de openbare ruimte. www.merijnvrij.nl
Mooi hoor!
Klik op de foto’s voor grotere exemplaren. Vandaag ging ons ommetje door de Hortus Haren.