Alles in en om onze tuin
In de tuin hebben we zoveel mogelijk plekken en biotoopjes voor allerlei beesten en insecten. Binnenkort begint het wilde bijen seizoen weer. Afgelopen week de eerste hommelkoningin – gehoord en toen- gezien. Laag over de grond vliegend van sneeuwklok naar krokus naar winterhei.
Van natuur en milieu krijg ik al een tijdje nieuwsbrieven over het landelijke wild- bijen-tel-weekend op 21 en 22 april. Op de website Nederland Zoemt kun je er meer over lezen.
Een crimi begint vaak met een stoffelijk overschot.
De politie inspecteur probeert uit de omstandigheden en aanwijzingen die hij verzamelt te achterhalen wat er gebeurd is. Moord, doodslag, ongeval, pech?
In deze aflevering: de staartmees.
Plaats delict: naast het huis, aan de voet van met klimop begroeide muur.
Tijdstip van overlijden: niet meer dan 24 uur voor de vondst. Zat nog goed in de veren, geen externe verwondingen te zien.
Getuigen: niet bekend.
Verdachten: the usual suspects, zoals de buurkatten.
Bijzonderheid: in zijn rechterpootje omklemt het staartmeesje twee kleine takjes.
Zou er dan toch geen sprake zijn van een misdrijf, maar is het beestje een avnd e koude nachten afgelopen week doodgevroren en in zijn slaap gebleven en omlaag gevallen…
De kleine vijver in de tuin ligt in de winter continu in de schaduw. Als het gevroren heeft en er ligt ijs op de vijver, dan blijft het hier lang liggen. Met bijna 15 graden, zou je verwachten dat het ijs van vorige week verdwenen is. Nee hoor. Het is inmiddels pokdalig, niet meer helemaal tot aan de rand dichtgevroren, maar nog wel nog een centimeter of 5 dik.
Toen het zo koud was kon ik een klein hoekje open houden, over de rand had ik een tempex ijsvrijhouder geplaatst. De dakpan tegen het wegwaaien. Toen ik daar zaterdagochtend ging kijken zat er een kikker op de rand van de vijver.
’s Middags wilde ik Eddy de kikker laten zien. Weg leek ie, maar hij was gewoon aan de binnenkant in het witte huisje geklommen. Lekker knus.
De vorst voorbij.
De knoppen zwellen.
Wakker worden met lijsterzang.
Luid.
De winterslaap is voorbij.
De beestjes worden wakker.
Zondagmiddag wandeling.
Over het fietspad, langs het kanaal.
Paar honderd meter bij ons vandaan.
He, kijk daar nou!
Nog geen twee meter van ons vandaan.
Op een struik, bij het hek.
In ’t zonnetje.
Doodstil, alerte blik.
Pluimpjes aan de oren.
We zijn aan het verbouwen, en niet zo’n beetje ook. Steigers rondom. Afgelopen week is het hele dak ontdaan van de oude dakpannen. Inmiddels liggen er al weer een heel aantal nieuwe op. Van binnen zijn twee kleine slaapkamers boven gestript, en daar gaat 1 kamer van gemaakt worden. E.e.a. wordt van binnen uit geisoleerd.
Bij het strippen kwamen allerlei (verlaten!) wespennesten te voorschijn. Werk van vele jaren. In de holle zijwanden van de dakkapel waren het grote plakkaten. Ook een paar kleine ronde nestjes, uitermate kunstig gebouwd.
Een bruine beweging.
Daar!
Tussen de uitgebloeide hortensiapluimen.
Een zonnestraal valt op een lichte borst.
Mevrouw zwartkop is druk in de weer.
Van hier naar daar,
op zoek naar kruimeltjes die van de vetbol vallen.
Steeds een beetje beschut.
Daar houdt zij van.
Als je foto’s maakt met een flits, kan het gebeuren dat mensen met rode ogen op de foto staan. Tegenwoordig hebben veel camera’s een korte voorflits, waardoor onze pupillen wat kleiner worden, en daarmee worden rode ogen voorkomen. Mocht je geen voorflits hebben, veel computers-programma’s om foto’s te bewerken hebben een ‘rode-ogen-functie, die hetzelfde resultaat bereikt.
Die rode ogen lijken rood, maar zijn het niet. Heel anders is dat bij de Turkse tortel. Was me niet eerder opgevallen, maar op de foto van vanmorgen is het niet te missen!
Wandeling langs de waddenzee.
Of toch niet?
Het is een meer.
Het Paterswoldse meer.
Half uurtje wandelen vanaf ons huis.
Het ijs is nog niet gesmolten.
Niet meer te betreden door mensen.
Vogels lopen er over heen.
En in een groot wak zitten alle eenden bij elkaar.
Een heel fluitconcert , de smienten, als we in de buurt komen.
Ze zwemmen zo ver mogelijk van ons vandaan.
Als we stil staan verstomt het gefluit.
Als we weer bewegen, vliegt een deel op, fluitend en wel.
Naast de smienten, ook wel fluiteenden genoemd, ook de nodige bergeenden.
Wintergasten uit Skandinavie en Siberie.
Na de koffie vanmorgen nog eventjes de tuin in. De zon scheen, de tuin had nog een fijn wit laagje hageltjes. Op de vijver lag nog een vliesje ijs, en aan de overkant van de vijver zat buurtpoes Suzanne.
