Categorie: Vijver

Appje van Margriet afgelopen vrijdag: “Mogen we morgenmiddag even langskomen en op een afstandje naar jullie zwaaien en een emmertje met (vijver)water meenemen?”
Arjen en Margriet brachten dochter Annechien, studerend in Groningen, terug naar haar kamer. En op de terugweg kwamen ze even bij ons langs. Met een emmertje, deze keer niet om een blob kikkerdril mee te nemen, maar wel een aantal waterslakken. Poelslakken en posthoornslakken.

Terwijl zij gingen vissen zette ik de thee klaar. De stoelen op het terras (mooi weer !) een flink end uit elkaar. En nu ze er toch waren…. meteen weer een lading plantjes meegegeven.
– hosta kroon
– blauwe knoop
– calamagrostis ‘Overdam’
– stipa tenuissima
– stukje witte bosanemoon
– zakje met stekjes: roomse kamille
– potje descampsia
– potje stipa tenuissima
– NIET: wortelstok darmera peltata, die wordt te groot.

Vochtig en warm. Perfecte omstandigheden voor algen en mossen om te groeien. In de herfst en winter is het altijd een riskante bezigheid om over het houten bruggetje over onze vijver te lopen. Vandaag zag het er zo uit.

Als ik er toch over ga, heel langzaam, stapje voor stapje en voeten recht neerzetten. Vooral niet schuiven.

Het glibberspul vult de ribbeltjes in de brug. Zal ik binnenkort weer schoonmaken. Is wel een klusje want ik kan geen schoonmaakmiddelen gebruiken (die komen dan in het vijver water) en ik wil ook niet de groene blobs in de vijver laten vallen. De truc is om de algenmassa door de ribbeltjes naar het einde van elke plank te schuiven, en aan het eind, drijvend op het water een plastic afwasteiltje te plaatsen. Daar komen de blobs dan in. Later gaan ze gewoon in de tuin of op composthoop. Zittend op een plastic zitkussentje ga ik zo voorzichtig van plank naar plank.
Maar vandaag niet meer, het wordt al bijna donker.

Het liep tegen vieren, de zon verdween al weer bijna achter de huizen. Nadat ik de hark, de emmers en de snoeischaar had opgeruimd, schuurdicht had gedaan, nog een laatste rondje (van vandaag) door de tuin.

Zaterdagochtend bij het weggooien van een keutel uit de kattenbak in de kliko zag de achtertuin er opeens gek uit. Of eigenlijk, het pad dat van de schuur naar de vijver loopt, via bruggetje over de vijver, naar achter, zag er gek uit. Het was een doodlopende weg geworden, de brug niet te zien.

De fluweelboom die achter de vijver staat was omgevallen, of ‘omgezegen’. Zat nog wel met kluit in grond, kletsnatte grond, maar lag vrijwel op zijn kant, over de vijver heen, richting brug. Meteen een mooie klus voor de zaterdagochtend. De boom opruimen. Wel eerst oude kleren aan trekken, het sap van de fluweelboom kan enorme vlekken in je kleren geven. En het plakt ook nog eens behoorlijk als het opdroogt. Dus snel je handen wassen (of handschoenen aan). Op de achterkant van mijn hand is 1 plek volledig opgedroogd. Nu anderhalve dag later zit de vlek er nog steeds, alsof het een soort lijm is. Slijt wel.

Het hout van de fluweelboom is vrij zacht, dus eerst met de takkenschaar de bladertakken er af. Wel jammer dat we net de mooie herfstkleur gemist hebben. In een goed jaar kan de fluweelboom echt prachtig oranje worden.
Afijn.

Balancerend op het muurtje van de vijverrand, de boom op een halve meter hoogte afgezaagd. Eddy zaagde het resterende geraamte in stukken. Ik stapelde alles op de houtwal. Die is inmiddels wel overvol.
En dat alles heel voorzichtig. Het houten bruggetje over de vijver was glibberglad, van de algen.