Vanmiddag was er in Hortus Haren een sneeuwklokjesrondleiding. Leuk! Behalve dat ik niet goed op het tijdstip had gelet. Om kwart voor 2 wandelden we thuis weg, en toen we tegen 2 uur de hortus inliepen kwamen we de groep-met-rondleidster tegen. Ze waren net klaar !
Een elegante, gevulde galanthusAls een witgehandschoend handje…
Maar daarom niet getreurd, het hemdje opgebeurd, en vrolijk rondgesprongen. We gingen zelf op sneeuwklokjestocht. Geen velden vol, zoal bij sommige landgoederen, maar her en der een plukje, en op sommige plekken wat meer. De precieze namen zul je er zelf bij moeten verzinnen.
Enkele sneeuwklok, met breed blauwgroen bladEen veldje lenteklokjes, de bloem vooraan stond nog een beetje omhoog. De excursiegroep had haar vast onder het rokje gekeken.
Rust in de tuin, want het is winter. Na een paar dagen vorst met overdag zon, zijn er nog een paar snippers sneeuw te zien. In de schaduw van een schuur, in de richels van de dakpannen. Met de bus naar Annen op vrijdagochtend, ga ik. Buiten het dorp door het open gebied waar de wind snijdt, loop ik.
Na de wandeling.
Welkom, kom binnen, koffie.
Fauteuils voor het raam.
Goed gesprek, over toen
en nu. Over nu en straks.
Blik over de tuin.
In de tuin bloeit nog niet zo veel begin februari.
Binnen kom ik bij het opruimen een borduursel van mijn moeder tegen van bloeiende bloemen. Een daarvan deze met anemoontjes.
In april, mei zijn ze weer te koop bij de bloemist. Meestal de anemone coronaria. Als knolletje een onooglijk bruin, hoekig ‘dingetje’. Als je ze voor het eerst ziet best lastig om te bepalen welke kant de bovenkant is….
Ze komen voor in diverse kleuren, de mooiste vind ik de intense rode en de diep warm paarse. Met een opvallend zwart hart en meeldraden.
Van nature groeien ze in het oostelijke middellandse zee gebied. Ik heb ze wel eens proberen te planten, maar niet met heel veel succes. Te nat en te weinig zon, denk ik. Misschien nog een keer proberen in volle zon en droge plek?
Al googelend kwam ik een prachtige foto tegen van Zachi Evenor Adembenemend. Als je op de link klikt en na het bekijken van de foto op het pijltje naar rechts, zie je een filmpje en nog veel meer foto’s.
Dit weekend is er weer de jaarlijkse tuinvogeltelling. Dit zijn geen vogels uit de tuin, ik heb ze wel geteld. 12 stuks.
Waar kun je ze zien. In de deur van een van de ruimtes in verpleeg- en verzorgingstehuis Innersdijk in Ten Boer.
Sinds begin 2018, dus drie weken geleden ben ik samen met straatgenoot Hilde lid geworden van het Groningse vrouwenkoor Sjans. We konden meteen mee doen met het jaarlijkse optreden. Zaterdag 27 januari in Innerdijk voor een zaal vol bewoners.
De dag erna hadden we een publiek optreden in het Helperkerkje in Groningen. Met als afsluitende knaller Don’t stop me now van Queen met de vier saxofoondames van Dames Fier als begeleiding.
Genieten.
Op mijn werk hebben we zes liften in het gebouw. 1 ervan is een grotere lift, ook geschikt voor grotere spullen zoals buro’s en kasten. Om de metalen wanden van deze lift te beschermen is er een soort binnen bekasting gemaakt van houten panelen. Het leek dan wel alsof je in een kist stond.
Sinds kort waren er stikkers opgeplakt met de vraag: Waar krijg jij energie van? De collega’s uitnodigend om iets op de wanden te schrijven of tekenen. En een paar dagen geleden, op de breddte van de hele achterwand van de lift stond dit, 1 x 1,5 meter groot;
Iemand heeft de tijd genomen, en verschillende kleuren stiften mee genomen, voor deze tekening en opwekkende spreuk. Er staat geen naam onder de tekening, maar ik word er wel blij van.
Dank onbekende collega!
De tuin is nog veel te nat om iets te doen. Ja, zand in de voegen van het nieuwe pad vegen, dat lukt wel. Prima tijd voor een winterwandeling. Rondje van een uur. Met op het laatste stukje, zon in de rug, mooie weerspiegeling van berken in het water. Een paar 100 meter bij ons vandaan.
Wij hebben ook een paar berken in de tuin, maar daar zie je de witte stam niet meer van. Ze zijn omhuld door een donkergroene kolom van klimop.
Hoge temperatuur, maar wel stevige poest wind. Daardoor was het toch tamelijk fris tijdens onze nieuwsjaarwandeling 2018. We hadden deze keer niet een route door de natuur uitgekozen, bv stukje richting Sassenhein, door weiland-pad. Veel te nat en te modderig. Vandaag maar even op verharde wegen blijven. Via de Oosterweg, naar Essen, Zuid Groningen in tot aan de Goeman Borgesius laan en via Rijkstraatweg terug.
Dit laatste stuk gaan we meestal met de bus of met de fiets. Dan ben je overal steeds net wat sneller langs. Opvallend dat je -al wandelend- altijd weer een paar extra dingen ziet, waar je anders langs rijdt.
Naast een bijzondergeveltje, en nieuw rietendak van een van de huizen, zagen we opeens ook een paar bijzondere paddenstoelen.
Aardsterren! En behoorlijk groot. De buitendiameter een cm of 8, de bol 2,5-3 cm. Aan de voet van een beuk aan de kant van de weg. En even verderop een heel stel. Maar welke het precies is?
Aardster onder beukDeukje aan rechterkant door er heel zachtjes tegen aan te duwen. De bol ‘blies zichzelf’ gewoon weer op. Weg was het deukje.
Hmm. Misschien met een schepje een klein beetje van de beukengrond bij die beuk gaan weghalen en onder onze beukenhaag strooien…
Spreekwoord: Ook uit een roze wolk kan het regenen.
Kan dan zoiets betekenen als ’te mooi om waar te zijn’.
En een beetje een tegenhanger van: na regen komt zonneschijn.
Het is – volgens mij – geen bestaand spreekwoord, maar wel een uitspraak van Eddy toen we zaterdagochtend deze fraaie roze wolk zagen. Dit was aan de voorkant van het huis. Ook achter was de hemel fraai roze gekleurd. Het silhouet van de grote wilg stak er prachtig tegen af.
Ik ging op weg naar de bushalte en was nog geen 5 minuten onder weg toen het er zo uitzag als op de tweede foto. En even later : regen, natte sneeuw. Weg was het roze, in ieder geval van onder de wolk gezien. Toen stond ik gelukkig al onder het afdakje bij de bushalte.
Voor het tweede jaar achter elkaar deden we de paddenstoelen wandeling in Hortus Haren. Met bordjes met de namen erbij. Het eerste jaar waren we zo blij om deze aardster te zien. Wel over gelezen, maar tot dan toe nooit ‘live’ gezien. Op 9 november 2014 namen we deze foto. Dit jaar zijn we in oktober, de paddenstoelen waren vroeg, weer gaan kijken. We wisten nog dat de aardsterren van naaldgrond houden, en dat ze ‘ergens langs een klein paadje’ in het arboretum deel van de Hortus staan. Maar geen bordjes in 2017. Geen aardsterren gezien. Of te vroeg, of verkeerde plek? Gelukkig hebben we de foto’s nog.
