Alles in en om onze tuin
Deze foto heb ik genomen vanuit het zijraam, direct naast het buro op mijn thuiswerkplek. Wat zie je als je naar de foto kijkt?
Je kunt kijken naar de verschillende planten. Santolina linksonder, lavendel rechtsonder, de gel halmen van het prachtriet links of de bonte liguster midden boven..
IK zie ook een tuinklus, die ik vorig jaar vergeten ben: het afknippen van de uitgebloeide lavendelbloemen….
Omdat het al weer een paar dagen droog was….
….is de regen vandaag weer begonnen.
Regenpak weer goed in gebruik.
Al een aantal jaren heb ik zaden besteld van de polygonum orientale. Gekocht vanwege de enthousiaste omschrijving van Diana, zie onder.
1 x kwamen de zaden op, ongeveer 10 zaailingen die -op 1 na- opgegeten werden door de slakken. De overgebleven zaailing werd een leuke plant die lang bloeide in de voortuin, ruim 1 meter hoog. Andere jaren niet gelukt, mogelijk verkeerde tijdstip (te laat) gezaaid, of toch weer die slakken…
Dus dit jaar nog een keer besteld en er bij verteld dat ik al jaren pogingen deed. Een stukje uit de mail van Diana vind je hieronder.
Over je bestelling:
Wat jammer dat de Polygonum het weer niet heeft gedaan! Ik kan je verzekeren dat de zaden vers en rijp en kiemkrachtig zijn hoor, ik heb haar afgelopen winter zelf weer eens gezaaid omdat ik haar ook in de achtertuin wilde planten, de zaden kiemden prima. Je krijgt de zaden gratis, in de hoop dat ze nu wel gaan doen 🙂 .
Zaai de zaden vooral rond kerst/Nieuwjaar, vind ik zelf altijd een mooie tijd, en gewoon buiten in potjes of in de volle grond, en niet meer naar kijken tot eind maart. Op mijn website kun je zien hoe de gekiemde zaailingen eruit zien.
Nu doe ik aan risicospreiding. Vandaag 2 januari: deel in potjes buiten gezaaid, 4 zaden per pot, twee potjes ingegraven in een kweekbed, een derde potje dicht bij huis neergezet, enigszins buiten de looproute van slakken. enigszins buiten slakkenbereik. Deel in volle grond gezaaid: paar zaden vlak bij vijver in zonnige deel, met labeltje erbij!
Niets meer aandoen tot maart, aldus Diana. Ik ben benieuwd.
Zo zag ons terras eruit nadat Ties en Mark drie dagen hadden rondgebanjerd in de tuin. En binnen -in de keuken- ook allemaal mini modderpoten: poezenvoetafdrukjes.
Zaterdagochtend eerst maar eens de dikste modder van het pad gespoten met de tuinslang. Ziet er nu iets beter uit dan op de foto, maar nog wel een flinke schrobbeurt nodig. Voor een rustige winterdag.
Binnen zijn de poezenpootafdrukken in de dweil verdwenen, en ruikt het naar citroen.
Afgelopen maandag was de eerste werkdag aan ons tuinpad. De eerste ochtend was ik erbij en heb zelf ook nog wat in de tuin rondgelopen in het licht. Maandag avond was het donker, toen ik thuis kwam van het werk, en dinsdagochtend ook. Bijna de kortste dag, en ook de meest grijze december sinds 30 jaar. Dus geen foto’s. Dinsdag middag was ik vroeg genoeg thuis om een stukje voortgang te zien: veel steentjes lagen erin. Ik was wat ongelukkig met de hobbeligheid. Tussen de rij stoepstenen en de rijen klinkertjes zaten behoorlijke hoogteverschillen tot wel een centimeter, struikelgevaar!
Mmaar dat kwam goed, de trilplaat ging er nog overheen. Wel duurde het tot zaterdag totdat er voldoende licht was dat ik het pad in vol ornaat kon zien. Nou ja, nog niet helemaal, ligt nog zand op. Dat moet eigenlijk tussen de kiertjes in geveegd worden. Probeer dat maar eens, vochtig zand in kiertjes vegen. Niet dus.
Afgelopen week kwamen Ties en Mark het tuinpad verbreden en herleggen. Met hergebruik van de oude klinkers, aangevuld met stoeptegels van Gerd en een paar 50×50 tegels van Reint. Maandag ochtend kwamen ze, het was nog bijna donker en twee graden. Fris, maar droog. Geen regen, af en toe een spettertje motregen, wel erg grijs. De grond was nog wel doorweekt, dus een waar modderballet.
Het pad is nu iets hoger gelegd op een bedje van zand, tussen twee opsluitbanden. In de loop der jaren was het pad gezakt (of de borders hoger geworden, door alle compost e.d.).
Elke keer als ik achter in de tuin wat groente-afval op de composthoop ga gooien, zie ik ‘dit kunst-werk’, ooit op een afdelingsuitje gemaakt.
En onwillekeurig begin ik te fluiten en komt het liedje van Bobby McFerrin in mijn hoofd.
Word ik vrolijk van. Klik op de link, werkt vast ook voor jou.
NB. Het is wel een plakliedje!
De meeste bessen zijn al rijp in de tuin.
Oranje, rood, roze, wit, zwart.
De lekkerste bessen zijn al op.
Taxus, ilex crenata.
Of er wordt nog aan geknabbeld.
Bontbladige hulst, gewone hulst, vuurdoorn.
Sommige bessen zijn nog niet rijp.
Klimop. Belofte voor later.
Een maand of twee geleden heb ik een stukje border vrijgemaakt in de voortuin om plaats te maken voor een paar nieuwe aankopen. Vooral kweekgras verwijderen (met vervelende ondergrondse wortels) en trilgras (bevertjes). Die zijn makkelijk te verwijderen.
In het lege stukje border stonden toen onder andere een helenium en een aster. Er omheen was er (tijdelijk) kale grond te zien. Nu niet meer!
Een groene wei. Want hoewel trilgras ‘wortel-technisch’ gezien, makkelijk te verwijderen is, hebben de zaadjes zich wel verspreid in de grond. Ze zijn ontkiemt en vormen nu al aardige planten. De meeste zullen pas volgend jaar bloeien, maar overleven de winter als het niet al te lang al te koud is. Voordat ze volgend jaar gaan bloeien ga ik ze verwijderen. Nu maar even laten staan, dan slaat de grond ook niet zo dicht als het regent.
We gaan voor optie B.
IJs en weder dienende komen Ties en Mark half december het tuinpad verbreden. Rechts van het huidige pad komt er dan een stuk bij van 40 cm. De planten die daar nu nog staan gaan verhuizen naar een van de composthopen. Als het volgende weekend weer goed boven nul is (nu even niet) dan haal ik er misschien nog een paar uit om te verplanten of op te potten. Helemaal aan het eind van het pad, rechts staat nog een mooie rand met longkruid, er staan nog geraniums, een flinke pol molinia….
Allemaal zal ik ziet kunnen bewaren, ruim 20 meter x 40 cm is toch 8 vierkante meter plant: zoveel plek hebben we niet vrij!