Auteur: Tineke van der Meij

Galanthus nivalis ‘Recurvus’

Een sneeuwklokje met omgekeerde bloemen is een zeldzame en opvallende variant van het bekende sneeuwklokje (Galanthus Nivalis). Bij deze variant zijn de bloemblaadjes omgekeerd, waardoor de groene markeerstreep aan de buitenkant van de bloem zit in plaats van aan de binnenkant. Dit geeft de bloem een unieke en bijzondere uitstraling. Deze variant van het sneeuwklokje wordt soms ook wel het ‘omgekeerde sneeuwklokje’ genoemd. Hoewel het een zeldzame verschijning is, wordt het omgekeerde sneeuwklokje steeds populairder onder tuiniers en bloemenliefhebbers. Net als het gewone sneeuwklokje is het omgekeerde sneeuwklokje een winterharde bolgewas. Het bloeit meestal van januari tot maart, afhankelijk van de weersomstandigheden. De bloemen zijn wit, met een groene markeerstreep aan de buitenkant van de bloembladen. Het omgekeerde sneeuwklokje heeft dezelfde verzorging nodig als het gewone sneeuwklokje. Het is een gemakkelijk te kweken plant die goed gedijt in vochtige grond en halfschaduw. Ze worden vaak geplant in borders, in groepen onder bomen en struiken, of in potten en containers.

Zeldzaam

Galanthus nivalis ‘Recurvus’
Galanthus nivalis ‘recurvus’: lijkt wel een lachend gezichtje, met juichend de handjes (blaadjes) in de lucht.

Als je geïnteresseerd bent in het kweken van omgekeerde sneeuwklokjes, is het belangrijk om te weten dat deze variant relatief zeldzaam is en daarom moeilijker te vinden en te kweken is dan het gewone sneeuwklokje. Je kunt overwegen om te zoeken naar een gespecialiseerde kwekerij of tuincentrum om aan zaadjes of bollen te komen. Het kan ook helpen om je aan te sluiten bij een sneeuwklokjesvereniging of een groep van liefhebbers om meer informatie te krijgen over het kweken en verzorgen van deze bijzondere plant.

ChatGPT

Voordat je op zoek gaat naar deze bijzondere sneeuwklok…. hij bestaat niet! Bovenstaand tekstje is geschreven door ChatGPT, een artificial intelligence programma dat je met een paar instructies een tekstje kunt laten maken. Prettig leesbaar, in een oogwenk klaar. Niet altijd helemaal waar, wel bedrieglijk echt. De instructie voor ChatGPT was: schrijf een stukje in het Nederlands over een omgekeerd sneeuwklokje. Het enige wat ik heb toegevoegd is de uitbreiding van de plantnaam tot galanthus nivalis ‘recurvus’.

Erg grappig is dat je met het programma kunt chatten: als je aangeeft dat ze een fout gemaakt heeft, is het antwoord zo iets als: Sorry, ja je hebt gelijk, dat had ik niet goed opgeschreven. En dat komt ze met een verbeterde tekst.

En de foto dan? Vandaag genomen in eigen tuin en op zijn kop geplaatst!

Het verhaal van de sneeuwklokjes

Kleur

Vele jaren geleden, toen de aarde werd gemaakt door God, was zij erg gul met de hoeveelheden kleur die zij uitdeelde aan de planten en dieren. Zo gul zelfs dat Sneeuw tegen de tijd dat ze had gehoord dat er kleur werd uitgedeeld, en ze God vroeg om een beetje kleur, er geen kleur meer over was. Sneeuw was transparant. God was een beetje perplex door deze fout. ‘Geen zorgen’, zei ze tegen Sneeuw, ‘ik weet zeker dat sommige bloemen een beetje van hun kleur met jou zullen delen. Ik heb ze veel gegeven. Ga het gewoon vragen.’

Narcis

Dus ging Sneeuw op pad, op zoek naar bloemen en een beetje van hun kleur. Het duurde niet lang of ze kwam Narcis tegen, die er prachtig geel uitzag in de zon. ‘Hallo Narcis’, zei Sneeuw, ‘toen ik bij God langskwam, had ze geen kleur meer om uit te delen, en ik ben op zoek naar wat kleur. Zou je een beetje geel met me kunnen delen?’

Narcis zwaaide belangrijk met haar trompethoofd. ‘Nee nee nee! Ik ben bang dat dat onmogelijk is’, zei ze terwijl ze Sneeuw met een arrogante blik aankeek. ‘Ik heb het te druk met het opvangen van zonnestralen. Als ik iets van mijn kleur verlies, word ik misschien minder opgemerkt en krijg ik niet de warmte die ik nodig heb om te groeien. Ga ergens anders op zoek naar kleur.’

Boshyacinth

Sneeuw haalde haar natte schouders op en bleef kijken. Het duurde niet lang of ze zag Boshyacint, die er zo knap uitzag. ‘Hallo Boshyacint’, zei Sneeuw. ‘Zou je me een beetje van je kleur willen geven? God stelde voor dat ik een bloem om wat kleur vroeg.’

Boshyacinth keek geschokt bij de gedachte. ‘Oh nee, Sneeuw!’, riep ze uit. ‘Dat kan gewoon niet. Zie je, ik maak elk voorjaar een prachtig blauw tapijt in de bossen. Als je mijn blauwe tint zou aannemen, zou iedereen in de war raken omdat ze ons niet uit elkaar kunnen houden. Ga een andere bloem zoeken om je te helpen.’

Sneeuwklokje

De arme Sneeuw begon zich behoorlijk wanhopig te voelen. Elke bloem leek al zijn kleur nodig te hebben. Op dat moment hoorde ze een klein stemmetje. Het was het witte sneeuwklokje. ‘Heb ik gehoord dat je wat kleur nodig hebt, Sneeuw?’, vroeg Sneeuwklokje. ‘Je mag wat van mij hebben. Ik heb veel wit. Hier…’. Sneeuwklokje schraapte voorzichtig wat van het wit van haar binnenste bloemblaadjes, waardoor er wat van haar onderliggende groen zichtbaar werd. Ze gaf het wit aan Sneeuw, die onmiddellijk van kleur veranderde, van doorzichtig als water, naar wit.

Tot op de dag van vandaag kun je als je een sneeuwklokje goed bekijkt, de plekjes met groene strepen op vlekjes op de binnenste bloemblaadjes zien. Daar schraapte ze haar witte kleur af om aan Sneeuw te geven. Als je sneeuw in een laag op de grond ziet, ziet het er erg wit uit. Maar als je een klein beetje sneeuw tegen het licht houdt, zie je dat het transparant is. Er was maar een klein beetje wit nodig om Sneeuw zichtbaar te maken.

In ruil voor kleur deed Sneeuw een speciale belofte aan Sneeuwklokje. ‘Omdat jij mij jouw kleur gaf, geef ik jou de vrijheid om elk jaar veilig door mijn deken van sneeuw heen te komen. Jij wordt de bloem die het einde van de winter symboliseert en aankondigt dat de lente eraan komt. Hierdoor zal je voor altijd speciaal zijn.’

Van internet geplukt

Verhaaltje vertaald uit het Engels.

Bollen -niet zijnde sneeuwklokjes

In verschillende manden en potten zitten bloembollen. Druifjes, tulpen, narcissen, krokussen. Het hele jaar staan de potten ergens onder een struik, achter in de tuin, geparkeerd. Om ze dan voor een aantal weken weer te voorschijn te halen, meer licht te geven en vooral: een zichtplek. Nu is het vooral nog blad. Maar komende weken komt er steeds meer kleur bij. Dat wordt genieten.

Krokussen van Henk
Mand van Sieneke

Geheime tuin

Het tuintijdschrift Onze Eigen Tuin (OET) verschijnt 4 maal per jaar. Elk kwartaal een nieuw nummer met steeds een thema. Het winter nummer van 2022 heeft als thema ‘Geheim’. Geheim schrift, familiegeheimen, geheime tuin. Heb je wel een gehoord van het Voynich manuscript? Het ziet er uit als een oud wetenschappelijk document over planten. Maar is geschreven in een onbeschrijfelijke taal. En als je goed naar de plaatjes kijkt zijn het geen bestaande planten, maar een soort fantasieplanten. Het ‘geheimschrift’ is na 5 eeuwen nog steeds niet ontcijferd.

Een leuk artikel is van Wim Meulenkamp die schrijft over in de vergetelheid geraakte tuinen. Hoe hij tijdens zijn studie met een medestudent zo’n vergeten tuin in Engeland in kaart bracht. En ook dat het jammer is als de tuin herontdekt wordt door het publiek en helemaal opgeknapt wordt. “Want tot die tijd was die tuin van jou, en van jou alleen”.

Een kleine schat in het bos

Daar moest ik aan denken toen we bij een van onze ommetjes een voor ons onbekend stukje verwilderde tuin in de buurt ontdekten. Met een bloemenschat: een prachtig plekje met cyclaampjes. Ik ga niet vertellen waar dit is. Laat het een geheim stukje blijven, voor een paar mensen die het toevallig ontdekken.

Hortus kunst

Bij ons laatste bezoekje aan de Hortus, op loopafstand van ons huis, dus vaak onderdeel van een wandelingetje, bezochten we weer eens de kas. Een kas op dit moment met wanden en dak van plastic. Waar de kuipplanten overwinteren, en een heleboel bianten – ondanks de verwarming- nog een extra fleece jasje hebben in de winter. Het ziet er bijna uit als een soort kunstwerk, een ‘installatie’. In een omgeving van tropische planten. Zou mooi zijn als er ooit weer een echte grote kas in de Hortus kan komen, een energieneutrale.

Op een doordeweekse dag is het rustig in de Hortus. In de chinese tuin deze keer behoorlijke activiteit. De koekarpers hadden last van parasieten en worden nu ergens behandeld en zitten in quarantaine. Mooi moment om de grote vijver schoon te maken. Bijna al het water was leeggepompt, man met grote lieslaarzen aan blubber van de bodem aan het scheppen. Vrijwilligers van de Hortus reden vele kruiwagens vol modder weg. Ook werd volop geschuurd en geschaafd. Het houtwerk (bamboewerk) van de Chinese tuin heeft hoognodig onderhoud nodig, er wordt volop gewerkt.

Groen in groen nestje

Her en der in de tuin begin ik voorzichtig schoon te maken voor het nieuwe seizoen. Alleen op plekken waar bijvoorbeeld hele vroege bloeiers koemen. Of op plekken waar ik even niet te veel blad wil laten liggen als schuilplek voor de slakken die dat ene bijzondere plantje dan aanknabbelen. Tegelijkertijd goed opletten, want allerlei beestjes schuilen lekker tussen al dat oude plantmateriaal. En soms ook nieuw plantenmateriaal, zoals het verse blad van de boshyacinten. Bij het weghalen van het blad kwam ik deze kleine groene tegen. Snel weer een blaadje over heen gelegd.

Momfers tellen

11 en 12 februari werd de mollentelling 2023 gehouden. Georganiseerd door de zoogdierenvereniging. Gelukkig mocht je ook molshopen tellen, die zijn een stuk makkelijker. Mollen zelf zie je zelden. En om hoeveel mollen het dan gaat? Dat is niet zeker, want mollen maken per individu een groot aantal molshopen. Elke mol heeft een eigen gangenstelsel, indringers niet gewenst. Dat kan wel 100 meter lang zijn en afhankelijk van grondsoort, regenval e.d. kan er meer of minder onderhoudswerk aan de gangen zijn, en dus meer of minder molshopen per mol.

Ik telde steeds ‘conglomeraties’ van hopen, plekken in het weiland waar vrij veel hopen bij elkaar lagen omringd door delen met geen/ weinig hopen. Mijn veronderstelling is dat zo’n conglomeratie van molshopen bij 1 mol hoort. Geen idee of dat zo is, maar telt makkelijker. In totaal telde ik in een kleinen twee uur 96 conglomeraties: ongeveer 15 kleine (van ca 30 hopen), ongeveer 65 grote (van ca 50 hopen) en nog ongeveer 20 hele grote (van 80-100 hopen). Bij het invoeren van de mollentelling kun je met een klik op de kaart aangeven waar je geteld hebt: de website maakt er dan automatisch een telgebied van. Totaal 500 hopen doorgegeven. Ik bedenk me net dat dat een factor 10 te laag is … Bijna 100 groepen van 50 hopen elk is toch echt 5000 ipv 500 … Kijken of ik dat nog kan corrigeren.

Tekening 11: Delphinium blauw

Tekening van bloeiende delphiniums in februari?
Hoe dat zo?
Gister hebben Jitske en ik besloten weer een tuinreisje te gaan maken.
Dat wordt onze derde.
In het najaar pas, naar Kent en Sussex.

En een van de tuinen waar we dan op dag 1 langs komen is Godinton Gardens.
Die hebben we als eerste tuin op onze eerste reis ook bezocht.
Dat was in de zomer, in juni.
En ik vergeet het onbeschrijflijke blauw van de riddersporen in die tuin nooit meer.

Vandaar.