Alles in en om onze tuin
… paartijd.
Het is nu nog stil in de vijver. We zijn afgelopen weekend al een paar keer gaan kijken. Nee geen beweging nog. Ook nog wel koud met s och’tends laagje ijs op de vijver. Maar het zal niet lang duren of het kikkerfeest begint weer.
Heb je een vijver, of wandel je langs een vijver in het park? Doe dan mee met de telling: tussen 12 maart en 3 april is de kikkerdriltelling 2022. Je hoeft alleen de blobs te tellen, niet de afzonderlijke eitjes. Dat kunnen er wel 1500 per blob zijn.
In de zijtuin komen steeds meer krokussen uit, paars en wit. Van de drie grote pollen miscanthus sinensis die daar staan had ik er al eerder twee gekortwiekt. Met het prachtige weer dit weekend, zon en geen wind (dat is al een tijdje geleden), ideaal om nu de laatste pot af te knippen. Dan komen de krokussen beter uit. In de voortuin hebben we een pol van de m. sinensis Malepartus, een hele forse varieteit. Daar groeien allemaal bosanemoontjes rond de pol, die helemaal onder het afgevallen grasloof verdwenen zijn. Dus die grote pol ook gekortwiekt. En toen zaten de kliko’s vol. In de achjtertuin staat nog een hele dikke pol gras. Da’s voor een andere keer.
Ik ging daar even naar kijken, zaterdag middag tegen een uur of drie, toen ik ergens laag gezoem hoorde. Waar zit ze, de hommelkoningin?
En aan de westkant van de pol, kon niet missen, zat de koningin op te warmen. Waarschijnlijk binnen in de graspol overwinterd. Ik maakte een foto en keek nog eens goed. Er zaten nog veel meer beestjes op de pol! Bijna recht onder de hommel zie je, onder de rode draad, een wespenmoer, ook een koningin. Iets naar links, net boven de draad: een 7-stippelig lieveheersbeestje. En als je nog beter kijkt, net boven (op?) het lieveheersbeestje een spin. Hoe dat is afgelopen weet ik niet. Ik zag de spin pas (zo dichtbij) toen ik de foto goed uitvergrootte op mijn beeldscherm.
Ook zondagmiddag, met de stralende zon, kwamen veel insecten weer te voorschijn. Nog niet alles opruimen dus in de tuin. Wel beetje bij beetje, niet alles in een keer.
Favoriete mussenplekjes: in de beukenhaag, vlak bij de voedersilo en….
… in de grote rozenstruik. Ook ’s zomers, maar dan zien we ze niet zo goed. Nu wel. En horen, dat lukt altijd. Ook lekker om te zonnen. En te schuilen voor rovers als de sperwer. Op foto 4 zie je rechtsonderaan de kluwen van takjes, waar vorig jaar een eksterpaar probeerde een nest te bouwen. Uiteindelijk niets geworden, de roos groeide te hard, de ingang groeide dicht.
Mailtje vanuit Portugal, waar Doeke de imker overwintert. Daar hoorde hij over alle berichten van storm Eunice.
Dag Tineke,
Mocht je van plan zijn een rondje te lopen, zou je dan misschien even naar de bijenstal kunnen kijken bij de Rijksstraatweg om te zien of de deksels van de kasten er nog op zitten?
Alvast bedankt.
Doeke
Even op de fiets gesprongen en naar de bijenstal gereden. Drie kasten, onder een afdakje, met opening van bijenstal pal op het westen. De bijenkasten zijn van een soort stevig schuim gemaakt. De bakken waar de raten inzitten zijn zwaar, van bijen en honing. De losse deksels zijn veel lichter, als daar een verkeerde windvlaag in komt kunnen ze wel eens los komen.
Gelukkig zag alles er prima uit. Op een plek was het hek rond de kleine boomgaard voor de bijenkasten verzakt. Of dat door de wind gekomen is, is niet te zeggen. Klusje voor het voorjaar. Geen bij te zien trouwens, te koud en winderig.
Oorspronkelijk is de pimpelmees, net als de koolmees, een bosvogel. Nu is ze in bijna alle tuinen te zien. Iets fijner gebouwd dan de koolmees, iets lichter gekleurd ook. In de winter tot heel dicht bij huis (in dit geval ook huisje Moldau), bungelend aan takjes, op pindacakes, onder vetbollen, of parmantig in de uitgebloeide teunisbloemstengels. Vlug en rank. We hebben momenteel een groepje van drie pimpelmezen die steeds samen op vliegen. Of het 1 familie is of twee mannetjes die nog niet hebben bepaald wie het vrouwtje krijgt, dat is onduidelijk.
Een erg fotogeniek vogeltje, niet te beroerd om uitgebreid te poseren voor een serie foto’s.
En het gefluit en gezang is ook weer begonnen. Een voorbeeld vind je op de website van de vogelbescherming.
Tik, tik. tegen het raam.
Op het kozijn zit een staartmeesje.
Floep, uit beeld.
Gepiep buiten.
De rest van het troepje.
Staartmeesjes
in de kamperfoelieboom
bij de vetbollen.
Flits,zoeff.
In de uitgebloeid teunisbloem,
20 cm van het raam.
Nieuwsgierig naar binnenkijkend.
Snel een foto maken.
En weg is ze weer.
Ook dit jaar weer overwinterende zwartkopjes. Meestal vertrekken ze naar Zuid Europa voor de winter, maar de laatste jaren blijven ze succesvol over. Minstens twee mannetjes, een ervan zie je op de foto’s hieronder. En 1 vrouwtje, met bruin kapje in plaats van zwart. Behoorlijk territoriaal ook: rond deze kamperfoelieboom, waar een pindacake in hangt, zitten ze vaak actief andere vogels te verjagen. Pas bij het uitvergroten van de foto op mijn computer zag ik het witte oograndje van man zwartkop.
Zaterdag was het nogal grijs en vooral heel veel wind. De vogels zaten even op de pinda’s en doken dan weer de struiken in om een beetje te schuilen. Zondag een stuk rustiger en ook bijna de hele dag zon. Met een lekker kop cappucino in de hand gingen we ons half uurtje vogel tellen, van 10-half 11. Mooie oogst, maar vandaag geen staartmees en specht (die zien we bijna dagelijks). Zojuist onze telling ingestuurd naar de website van de nationale tuinvogeltelling. En terwijl ik dit typ hoor ik de hoge piepjes van…. staartmezen.
Onze telling 2022.
Als je in een huis woont met een grote kelder (2 x 4 meter oppervlak), en je woont in de helft van een dubbel, en je krijgt de kans de andere helft erbij te kopen. Dan kan het gebeuren dat je dus twee grote kelders van 2 x 4 hebt. In de oorspronkelijke kelder, waar we vanuit de keuken in komen met een vloerluik liggen onder andere de voorraad wijn, pakken sap en andere houdbare etenswaren. De andere kelder is voor non-food. Daar komen we met een deur, en dan (achterstevoren) trapje af. Hier liggen de plantenknollen die vorstvrij moeten overwinteren , en de blikken verf, tuinstoelen, parasol (in de winter). En een hele stapel restanten van plavuizen, van de vloeren in verschillende ruimten van ons huis.
Deze laatste kelder ging ik gister middag een beetje opruimen, en schoonmaken. Er verzamelt zich in de loop der jaren heel wat stof en grijs. Met mondkapje op (tegen het stof) en stoffer en blik lekker bezig. En toen kwam ik deze pechvogel tegen. Pech-amfibie eigenlijk. Die moet van de zomer, toen het kelder raampje open stond, door het rooster naar binnen zijn gekomen, en toen anderhalve meter omlaag de kelder in zijn gevallen. En tja, hij kon er niet meer uit.
Als we in het voorjaar de kelderramen weer open zetten moeten we misschien zo’n plankje met treedjes in de hoek van elke kelder overeind neerzetten. Zodat een ongelukkige soortgenoot in de toekomst er zelf uit kan klimmen…
Het weekend van 28-30 januari is weer het (lang) weekend om vogels in je tuin te tellen. Een half uurtje maar, en tellen wat je allemaal ziet. Pindasilo’s, zaden en vetbollen goed zichtbaar vanuit huis, verhogen de pret. Daar komt van alles op af. Zoals zwartkopje (man) of grote bonte specht.
Voor de link naar de telling-website, zie hier. Er is ook een webcam te vinden met live beelden van voedertafels in de tuin bij de vogelbescherming. Kun je vast kijken wat daar langs komt. Toen ik net even keek zag ik ….. een muis.