Elders – Pagina 19 – 't Groentje

Buroblad opruimen

Wekelijks en soms nog wel vaker maak ik foto’s in onze tuin. Meestal met telefoon, andere keren met de camera met mooie macrolens. Bij het voorbereiden van het schrijven van deze blogjes selecteer ik altijd eerst een heel stel recente foto’s, die de inspiratie vormen voor de teksten. Die foto’s zet ik dan op het buroblad van mijn computer, om ze te gebruiken in de blogjes. Na gebruik gaan de foto’s weer van het buroblad af. Sons heb ik te veel foto’s uitgezocht en blijven ze -ongebruikt- als icoontjes op het buroblad staan. Dat wordt allengs voller en voller omdat ik elke week weer nieuwere foto’s gebruik voor ’t Groentje. In dit stukje een selectie van de foto’s van langer dan een week geleden, die nog op mijn buroblad stonden. Gebruikt in deze blog, dus dan kunnen ze daarna opgeruimd worden!

Klik op de foto’s voor grotere exemplaren.

*Hortensia’s in de Hortus en orchideeën in de berm langs de Rijksstraatweg*

*Gillenia, floxen, bieslook, geranium pratense, begonia, bloedooievaarsbek, euphorbia en acanthus* *in achtertuin*

Franeker

Studievriendin Ingrid kwam een paar dagen logeren. De eerste dag, donderdag was regen voorspeld. Geen wandelweer, wel een mooi dagje voor een museum. We gingen naar Franeker, naar het Eise Eisinga planetarium. En we waren niet de enige! Van Adrie, de directeur, hoorden we dat het de twee voorgaande – zeer hete – dagen uitgestorven was geweest. Deze dag niet: er waren hele drommen mensen.

We hebben alledrie sterrenkunde gestudeerd, dus een stukje sterrenkundige historie vinden we allemaal interessant. Naar de presentatie geluisterd door een van de nieuwe medewerkers van het planetarium in de planetarium kamer: de woonkamer van Eise Eisinga, die in 7 jaar tijd aan het plafond een planetarium bouwde. Een model van ons zonnestelsel waar de planeten in banen om de zon bewegen precies in het tempo zoals ze dat in het echte zonnestelsel ook doen. Eddy kon nog veel meer uitleg erbij geven, hij zit in het bestuur van het Eise Eisinga planetarium en weet er ongelooflijk veel vanaf.

Wat betreft tuin…. dat is er niet veel: een klein binnenplaatsje. Wel een link met planten via het werk van Eise Eisinga. Hij was wolkammer, of eigenlijk: eigenaar van een wolkam bedrijf, met veel mensen uit Franeker en omgeving die voor hem werkten. Zelf had hij zich gespecialiseerd in het verven van wol, met allerlei natuurlijke materialen: meekrap, wede (indigo) en fernambuk (schors van een boom). Er zijn ook recepten bewaard gebleven van de verfbaden. Eise Eisinga leefde van 1744 tot 1828. Geboren en begraven in het 10 km verder op gelegen Dronrijp. Daar gingen we ook nog even langs.

Slimme plantenbakken

Op de Zernike Campus in Groningen staan een aantal grote plantenbakken met fraaie bloeiende planten, kleuren voornamelijk paars en oranjeachtige tinten. Van de week stapte ik even af of de planten van dicht bij te bekijken en toen zag ik bordje op de bakken: dit zijn ‘slimme plantenbakken’.

De plantenbakken spelen in op klimaatverandering en toenemende droogte. De planten krijgen hun water namelijk uit de vijver. Er zitten sensoren in de bakken die ieder half uur een signaal afgeven aan een speciaal druppelsysteem. Als het vochtniveau te laag wordt pompt het systeem water vanuit de vijver naar de verdeelkast.Van daaruit lopen vier leidingen naar de vier plantenbakken met aan het uiteinde van elke leiding een druppelslang. Zo hebben de planten in periode van droogte ook voldoende water. De diepte van de slang is afgestemd op het type beplanting. DE slang geeft voor een bepaalde periode waters af. En wanneer er teveel water is, bijvoorbeeld na een hevige stortbui, wordt dit weer teruggepompt naar de vijver.

Hester’s tuin

Dit jaar konden we de laatste avond van het koorseizoen weer afsluiten met de traditionele ’tapas-avond’ bij Hester in de tuin. Elk van de koorleden neemt iets eetbaars mee, en bij elkaar hebben we dan een mooie gevarieerde maaltijd. Na het eten nog even lekker samen zingen. Soms buiten in de tuin, dit jaar binnen. Het was iets frisser vrij veel wind) en vooral: de piano stond binnen. Natuurlijk maakte ik ook nog even een paar foto’s in de vrolijke, vriendelijke, levendige tuin van Hester. Met ook dit koddige varkentje op een klein houten huisje in de tuin.

*Varkentje uit schoorsteen, maar wat zit er achter ?*

Eendenvoer

Vorig weekend heb ik de weelderige waterplantengroei in de vijver uitgedund. Vooral flinke bergen van het aarvederkruid, een zuurstofplant die het vijverwater prachtig helder houdt maar zo snel groet dat er bijna geen vrij wateroppervlak te zien is. Leuk om her en der wat dieper in het heldere water te kunnen kijken. Nu zijn ook de rozetten van de krabbescheer weer wat vrij gekomen. 24 uur laten uitdruipen op het bruggetje zodat de meeste beestjes eruit kunnen kruipen. Dinsdagochtend deed ik de planten in grote plastic zakken en bracht ik ze in de fietskar naar Willie. Voor haar loopeendjes, die weer dolenthousiast waren.

Afscheid van een tuin

Wim is 94.
Hij gaat verhuizen.

Afgelopen vrijdag ging ik voor het laatst bij hem op bezoek op de plek waar ik de afgelopen 30 al heel vaak ben geweest. Soms in huis, meestal in de tuin. Kopje thee, praatje, en natuurlijk rondje door de tuin. Of twee. Deze keer bleef Wim op het terras, en liep ik alleen rond. Wim is niet zo goed meer ter been, en wil geen risico lopen op vallen, met rollator over de tuinpaadjes. Gek idee, dan dit binnenkort niet meer de tuin van Wim en Annet ( en vanaf 2016 van Wim alleen) is, maar van compleet nieuwe mensen. ‘Even aanwaaien’ kan dan niet meer. Voor Wim was het ook nog een beetje onwerkelijk. Komende week spullen inpakken, met favoriete stiefdochter Margreet, en dan begin juli verhuizen. Afscheid van de tuin, maar niet van Wim. Hij komt vlak bij ons wonen, een paar starten verderop, langs de route van een ommetje dat we vaak lopen. Appartement met terras. Geen tuin.

Als ‘aandenken’ nam ik een stekje mee van het roze rode open roosje op de foto.
“En dan te bedenken dat ik vroeger alle (latijnse) namen kende”, zegt Wim.
Wim is 94.

Hortus 19 juni

Weer even langs de Hortus, we waren vroeg, nog weinig mensen. Dus grote kans de kleine bruine reetjes weer even te zien. (gelukt) .Vaak gaan we -na binnenkomst- linksom. Door de Laarmantuin, de slingerpaadjes van het arboretum. Dan richting de Engelse tuin (waar nu veel witbloeiende penstemon staat, foto 1), langs de voedselarme plas weer terug, over de ‘bergen’ van de rotstuin, met heus klaterend watervalletje. Rondje door de Chinese tuin om het af te maken.

Op de tweede en derde foto, een leuke dwergversie van de geranium maccrorhyzum. Zelfde typische geurtje van het blad. Bij ons in de tuin is de gewone grote versie van de g. maccrorhyzum al uitgebloeid, maar dit dwergje bloeit nog volop.

Rood fluweel

Vorig weekend fietsrondje langs (de tuin van) Ina en Rindert. Regelmatig geweest, een mooie tuin die een doorkijkje heeft naar de weilanden en ruige graslanden naar het westen. Omzoomd door paar bomen en struiken, als een soort landschapsschilderij. Verder veel rozen (nu in bloei) en ander mooi spul. Zoals een twee jarige teunisbloem, die niet citroengeel, maar wat donkerder geel schijnt te zijn (meer als de vast teunisbloem). De uitgebloeide bloemen verkleuren dan een beetje naar oranjegeel. Rindert had deze eerder bij iemand anders in de tuin gezien, kreeg wat zaad mee, en is maar wat trots op de grote plant die nu tussen de stenen van het terras staat te bloeien. Her en der staat een zaailing, maar met de lange penwortels zijn de teunisbloemen (nu) niet makkelijk te verplaatsen. Makkelijker is zaaien. Afgesproken dat Rindert wat zaad voor mij verzamelt. Zie foto 1 en 5.

De roos tegen de schuur/ garage was prachtig donkerrood, fluweelachtig. Moeilijk op de foto te krijgen, zeiden we tegen elkaar. De kleur komt meestal niet mooi uit (kleuren lopen een beetje dicht), vaak ook bij knalgele bloemen. Maar deze keer lukte het wonderbaarlijk goed 🙂

Ardennen – Semois

Afgelopen week lekker gewandeld in de Ardennen, met Eddy en Ingrid. rondom de semois, een superkronkelende rivier, op de grens van de provincies Namen en (Belgisch) Luxemburg. OP een steenworp afstand van Frankrijk (Vodafone stuurde me een enthousiast bericht ‘welkom in Frankrijk’). Veel bos, kabbelende beekjes, wilde bloemen in de berm, kleine weggetjes en paadjes. Met overnachtingen in Vresse- sur-Semois (geen bakker, wel een brood automaat), Bouillon (van Godfried van B.) en Rochehaut.

Geveltuintjes

Woensdag een tripje naar Amsterdam, met een overnachting in Vestingstad Naarden. En donderdag via Odijk, waar Mieke woont, weer naar Groningen.

Altijd leuk om te kijken wat er op andere plekken groeit en bloeit. En leeft.

*Geveltuintjes en bloemetjesmarkt in Amsterdam*. *De koe-happy stone vonden we bij de munttoren.*

In Naarden ontdekten we een ooievaarsnest op de schoorsteen van het Vestinghotel. Het bleek de grote schoorsteen te zijn van de kamer (rechtsboven) waar wij sliepen. ’s Ochtends telefoon op selfie stand zo ver mogelijk uit het raam gestoken voor een foto van dichtbij: wel nest, de ooievaar niet gezien vanuit deze hoek. We hadden hem (of haar) wel horen klepperen toen we wakker werden.

*Ooievaarsnest, stukje vestingwallen en geveltuin*

Via een iets langere treinreis dan gepland naar Odijk (geen treinen tussen Utrecht Overvecht en Utrecht Centraal), Koffie en lunch en bijpraten met mijn zus. De eerste pioenen bloeiden. Die doen het heel goed bij haar in de tuin.