Sculptuur van de natuur

Bijzonder kunstwerk in het park bij Huize Overcingel. Organische vormen van hout, midden in het gras, uit de grond komend. De hoogste punten zo’n 60 centimeter hoog. Huh?

Het blijken luchtwortels te zijn van de moerascipres die ruim 10 meter verderop in het park staat. Je moet het maar weten!

Van nature groeit de moerascipres in moerassige vlaktes, die delen van het jaar onder water staan. De boom is daaraan aangepast door het vormen van knievormige luchtwortels die boven de grond en het water uitsteken waardoor de wortels zuurstof kunnen krijgen. De moerascipres is een ‘blad’-verliezende naaldboom, net als de metasequoia (watercipres) en larix.

Peppelboom

Vorig weekend met vrienden een stormachtig weekend doorgebracht in huisje de Peppelboom, tussen Garderen en Putten. Aan de rand van de Veluwe. Zondag was binnenspeeldag, vanwege de aangekondigde storm. Zaterdag lekker gewandeld en o.a. deze keutel tegengekomen.

Wie zijn keutel?

Dat bleek niet zo moeilijk. Keutel van een wild zwijn. Er moeten heel wat wilde zwijnen zijn, overal op en vooral in de bermen van de wandelpaden zagen we grote omgewoelde plekken waar de zwijnen op zoek naar lekkere hapjes de grond omgewoeld hadden. Duidelijk verse sporen..

Een wild zwijn is -net als de mens- een alleseter. Meestal bestaan de uitwerpselen klonten van aan elkaar gekleefde bolvormige keutels, zo’n 7-8 cm breed. Als je de keutel open zou peuteren kun je allerlei restjes van planten en dieren in terugvinden. De geur zou onaangenaam en zuur. Niet zelf getest.

Geen zwijnen in het wild gezien, wel de sporen dus. Het dichtste bij kwam deze foto van de hele grote foto die in ons huisje aan de muur hing.

Lente in de hortus

Miezerregn maar niet koud. Toch een kleine wandeling gemaakt. Naar de Hortus. De sneeuwklokjes hadden hun klokjes nog gesloten, de lenteklokjes niet. Een veldje vol lenteklokjes, dansend in hun witte hoepelrokjes.

Lenteklokjes, Leucojum vernum
Wat zit er onder het rokje?

Terugwandelend van de Hortus zagen we een hoopje wegggegooide bloembollen onder een boom, waarschijnlijk vorig gjaar in een bloempot gezetten, en in de berm leeggegooid. Twee handenvol van de uitlopende bolletjes meegenomen en langs de gevel van ons huis geplant. Zo te zien kleine tulpjes en krokussen.

Sumak

Voor zondag een recept uitgezocht met pompoen en za átar en sumak. Pompoen eten we vaak, maar de andere twee ingredieneten moest ik opzoeken. Za átar blijkt een kruidenmengsel te zijn, oragano-achtig, En sumak is gemaakt van gedroogde gemalen besjes, heeft een friszure smaak. Zaterdagmiddag waren we in Groningen (dank voor de flimkaartjes , Jitske) en op de terugweg liepen we door de Folkingestraat. Als je Groningen niet kent en er op bezoek komt… aanrader. Vol met leuke, alternatieve winkeltjes. Onze favoriet: Le Souk. Daar gaan we altijd kruiden kopen. En nu kijken of ze ook za’atar en sumak hebben. Natuurlijk!

Net links van het midden, mand met groen spul: za ‘atar

Leuk in deze winkel is dat je de kruiden zelf in zakje schept uit grote manden en bakken. Ook onze voorraad peperkorrels weer aangevuld.

Thuis opgezocht aan wat voor struik de sumak besjes groeien. De naam komt me vaag bekend voor. Sumak blijkt een hele familie van kleinen struiken en bomen te zijn. De wetenschappelijke naam is Rhus.
Ja die ken ik: de fluweelboom in onze tuin is een rhus, rhus typhina. De struik waar sumak, de besjes , van worden gebruikt heet rhus coraria. Als je plaatjes kijkt lijkt de plant er erg op. Zeker de rode kaars van de (vrouwelijke) bloempluim.

Kun je ook iets met de (harige) steenvruchtjes van de fluweelboom? De verschillende sites zijn daar niet eenduidig in. Regelmatig kom ik tegen dat je een donkerrode bloempluim in koud of warm (niet kokend!) water legt en dat je dat een heerlijke verfrissende friszure drank over houdt. Een andere naam voor de fluweelboom is azijnboom. Als ik er aan denk, over half jaar, op een warme zomerdag proberen…

Vruchtjes fluweelboom , halverwege juli

Madeliefjes

Vlak voor het populierenlaantje waar we vaak langs wandelen, en vlak bij het transferium. Daar zijn madeliefjes-velden aan twee kanten van het fietspad. Al wekenlang bloeien ze daar, bescheiden bloemetjes, niet opdringerig. Gewoon lekker doorbloeien, niemand tot last. Vanmiddag even een foto gemaakt.

Morgenrood en avondrood

Afgelopen maandag op de fiets naar Groningen, langs het kanaal in noordelijke richting. Het stuur van mijn fiets kleurde rood, en toen ik me omdraaide…. Wauw wat een kleuren. Ik stapte af en keek minuten lang naar de langzaam veranderende kleuren.

’s Avonds nog even een boodschapje doen, te voet vanaf huis. Tegen donker worden aan. Wat een bof. Niet alleen mooie zonsopgang, maar ook zonsondergang. Deze onderstaande foto is vanaf het begin van onze straat, de straat in kijkend richting westen. Wij wonen op ongeveer een derde aan de rechterkant.

Krokus

Om deze krokus op de foto te krijgen gewaagde actie ondernomen. Zaterdag had het flink geregend en aan het eind van de middag ging ik nog klein rondje wandelen, onder andere langs het populierenlaantje. Links van dat laantje een langwerpige vijversloot, met een vrij steile helling van nat gras. En daar stond opeens dit kluitje krokussen. Voorzichtig half de helling af en dan ook nog op mijn hurken om dichtbij te komen. Heeeeel voorzichtig weer overeind en de gladde helling op, tot ik weer op het voetpad stond.
Mooie krokus, toch.

Bij ons in de tuin zijn de krokussen nog niet zo ver, maar dat kan ook zijn omdat overal nog veel blad ligt.

Boer Gijs

Bij wandelingetje door het dorp even langs de pluk tuin- moestuin van Boer Gijs. Zou er al wat staan? Ja hoor. Boer Gijs is weer begonnen.
Perceeltje bij perceeltje pakt hij aan. Deels al gezaaid, deels mest al in de bodem gewerkt, deels percelen met het en der hopen mest, nog te verspreiden. En een deel nog lekker rommelig.

Veld vol met uien, denk ik. Mooi op rijtjes.
Een heleboel kruiwagens mest zijn al verspreid. Nog een heleboel te gaan.
Zaailingen in de tunnelkas

Groene Santolina

Santolina’s staan bij ons in de tuin, doen het goed op droge, zonnige plekken. In ieder geval moeten ze droog staan in de winter, geen natte voeten. Ik kende eigenlijk alleen de zilvergrijze vorm. Heb bossen van het snoeisel nog steeds in de serre staan, deels in water, nog steeds, eens kijken of daar ooit worteltjes aan zijn gekomen. Deels gedroogd, die zou ik kunnen verkruimelen en in kleine geurzakjes doen. Net zoals met lavendel, voor tussen de kleren. Iets ander luchtje, dat wel.

Groene Santolina

Er is ook een groene vorm en daar heb ik vorig jaar een stekje van meegenomen uit Engeland. In een plastic zakje, een klein takje van een groene santolina. Nu weet ik weer uit welke tuin, Timbers Garden. De bloemetjes zijn iets lichter geel dan bij onze grijze variant. IN zulke bossen op de foto vind ik ze veel mooier bloeien dan de grijze, daar knip ik vaak de bloemen uit.
Het stekje thuis in klein potje gezet, en het staat nu nog buiten, op het overdekte terras (geen natte voeten), onder de schaduw van de kuip-olijf.
Benieuwd of ik zulke mooie bossen kan opkweken zoals in de Engelse tuin.

Bijen in de zon

Dinsdagmiddag, zon, een ommetje. Langs de bijenkasten van Doeke in de tuin van Groninger Landschap. Zouden ze vliegen op 8 januari?
Voorzichtig van dichtbij bekijken. Ja, vanuit een gaatje vlak onder de deksel. Even met het oor tegen een van de kasten. Wat een activiteit daarbinnen!

Voor de bijen is het goed als het weer wat kouder wordt. Er is nu nog niets voor ze te halen buiten, rondvliegen kost alleen maar energie.