Als je in de bergen woont, dan zie je soms Alpenglühen. De toppen van de bergen zijn nog door de laagstaande zon oranjerood aangelicht. In het dal is het al donker. Gistermiddag hadden we in de achtertuin ‘grashalm-glühen’ . De zon verlichtte nog net de bovenste witte pluimen van het prachtriet, Misacanthus ‘Kleine ‘Silberspinne’. Normaal zijn de pluimen zilverwit, maar in de lage herfstzon zijn z overgoten met een tintje oranjeroze. De bomen in de houtwal op de achtergrond staan nog volop in blad (19 november). Je hebt kans dat ze na twee koude nachten met een paar graden vorst opeens snel hun blad laten vallen. Dat is dan het moment om de greppel in de achtertuin schoon te maken. En de blaadjes voor de laatste keer dit jaar van het grasveld af te vegen.
Op deze prachtige zonnige zondag (gefeliciteerd, FRANK!) een rondje door de tuin gelopen om te kijken wat er zoal bloeit. Een paar laatbloeiers zijn nog bezig aan een lang seizoen: de laatste Rudbeckia’s, op wat meer beschaduwde plekken volop persicaria amplexicaulis. Sommige rozetten van teunisbloemen hebben besloten toch dit jaar nog een bloemstengel te maken en bloeien op verschillende plekken in de tuin, wel veel lager dan de ‘gewone’ bloeiers. En dan zijn er nog de herbloeiers. Die eerder in de zomer gebloeid hebben, en nu nog een kleine toegift geven. Niet zo uitbundig, niet zo veel bloemen. Maar toch.
Woensdag kwam Reinier Konijn, van Konijn Boomverzorging. Tijd voor het nodige snoeiwerk, vooral in de achtertuin. Een paar weken geleden was hij al eens komen kijken en namen we samen het lijstje door.
omgezakte boom / klimop tegen hout wal
Deel liguster boven Elstar terugzetten (hoog), meer ruimte voor appel
in overleg : 1 tak kornielje/krentenboompje over tuinpad
in overleg: tak hazelaar boven pruim ZONDER maken van ‘zichtlijn op flat’
Een afspraak in oktober lukte niet, omdat er in onze straat, en voor onze stope, allerlei werkzaamheden zijn , o.a. nieuwe gasleiding. Dat betekende dat parkeren niet mogelijk was, en ook de grote snippermachine zou dan niet in onze tuin kunnen komen. 9 november geworden, afgelopen woensdag. Niet koud en grotendeels droog. Terwijl Reinier steeds grotere stapels van snoeihout maakte in de tuin, begon ik een paar paadjes vrij te maken. Aan het eind van de snoeidag zou al het snoeisel versnipperd worden, en dan moet er ruimte zijn om de snippers – in kliko’s verzameld- uit te rijden.
Ruim 80% van de actielijst uitgevoerd. Palen, Mariessii en vuurdoorn een volgende keer. De vuurdoorn omdat er nog veel besjes aanzitten en er net een merel uitkwam toen we even kwamen kijken.
Allemaal namen voor de zelfde plant, een intens blauw bloeiende tuingeranium. Al jaren hoorde ik ervan (de naam Gerwat is nieuw voor mij, maar die kwam ik zojuist tegen op de website van de RHS. Ik zag ze langskomen in tuinprogramma’s of in andermans tuinen. Vorig jaar heb ik een exemplaar aangeschaft, die nu nog steeds uitbundig bloeit. Want als deze geranium iets kan dan is het lang doorbloeien. Uitspreiden doet ie ook goed, pardoes over alle planten eromheen (in mijn geval een klein roosje).
Positie: volle zon of halfschaduw
Grond: vruchtbaar, goede drainerend
Groei: snel groeiend
Bloei: juni tot october of zelfs november
Winterhard: ja
Bloem: blauw, schotelvormig, 5 cm doorsnee, met wit oog (en wat paarsige aders).
Blad: handvormig gelobt, lichter in het midden, met paar donkere stippen.
Chelsea plant van decennium en eeuw
Sinds 1913 wordt er tijdens de RHS Chelsea Flower Show elke 10 jaar een winnende plant bekendgemaakt. De winnaars van de afgelopen 100 jaar zijn:
Steeds minder bloeiende bloemen (hier nog de herfstasters op foto 2 en geranium op foto 3), maar aan kleuren geen gebrek. Zijn het geen plaatjes? Klik op de foto’s voor grotere exemplaren. Stel je er een lauwwarm briesje bij voor. Links in de heg zingt een roodborstje. In de vijver kwaakt de groene kikker af en toe.
Vorige week geen blogjes, want last minute besloten we nog even een weekendje naar Schiermonnikoog te gaan. Donderdag 20 oktober geboekt, last minute , hotel om de Noord, vlak bij het strand, voor 21-23 okt. Schrik bij poging de bus van Groningen naar Lauwersoog te boeken. Ai, staking streekvervoer, 19-21 oktober. Op de website stond zo leuk: kort van te voren wordt vermeld of de bus wel of niet gaat. Tja, daar konden we niks mee. Dus besloten op de fiets te gaan, vanuit Haren. Met als eerste etappe station Groningen, om -indien mogelijk- een stukje de trein te nemen- voor de eerste 25 kilometer. Dat lukte, en we reden mee tot Veenwouden. Dan zo’n beetje recht omhoog door het Friese land naar de haven van Lauwersoog. Leuk om ook eens aan de westkant van het Lauwersmeer (de Friese kant) te komen.
We ontdekten een rariteiten kabinet aan de Badweg in Schier (tweekoppige fazant), overal duindoornbesjes (zuur!), en mossels lijken zwart, maar blijken veel kleuren in zich te hebben. ’s Morgens vroeg als enige op het strand, met de vuurtoren.
Voor het eerst zagen we aan het noordzeestrand grote hoeveelheden lege schalen van zee-egels. Helmgras houdt het zand bijenkaar, natuurlijk even pootje baden – en daarna de voeten drogen aan de lucht. Foto 5 en 7 van de excursie naar de balg, het uiterste oostpunt van Schiermonnikoog. Geen duinen nog hier, water en lucht gaat in elkaar over (vooral omdat het op dat moment net even regende). In de laatste 30 jaar is de punt van het eiland 4 km naar het oosten opgeschoven, zo is een stukje van het Friese eiland in Groningen komen te liggen. Waarom de balg: dat is het stroompje waar steeds bij eb en vloed het water van de noordzee de waddenzee in stroomt, en 6 uur later weer van de waddenzee naar de noordzee, twee maal per dag eb en vloed.
29 oktober, lekker bezig in de tuin. Eerst nog met fleece trui aan. Waarom eigenlijk? Tegen de 20 graden en prima te doen alleen in T shirt.
Vanmiddag bezig geweest met afsteken van de grasrand langs het tuinpad richting vijver. En het verwijderen van alle grapjes en andere plantjes tussen de kieren in het pad. Een paar uur en een grote tubtrug vol plantmateriaal/ grond later, ziet het er nu keurig uit.
Nakomeling van stukje Corsicaanse mint, door Ernst ooit meegenomen uit Sissinghurst. Had al eerder een stukje gehad, en voorin een border gezet, maar dat was verdwenen. Afgelopen week werd ik er weer aan herinnerd door een item in Gardeners World, en ik vroeg aamn Ernst of ie nog een stukje had. Ja hoor, zou hij wel meenemen naar de plantenruil.
Nu heel goed kijken, daar naast die mosjes, daar staan nu drie ministukjes tussen de voegen van de rand van het terras.
1 stukje waar het schepje naar wijst, de andere twee, waar de twee wilgenblaadjes naar wijzen.De blaadjes van deze minimint zijn ongeveer 1 mm groot, de mintgeur is onmiskenbaar.
