Categorie: Tuin

Zaterdag prachtig weer, wat een verschil met de natte zondag. Zaterdag ochtend om 11 uur ‘even voor de lunch’ naar buiten om de vijf beukjes te planten. Die had ik van Jitske gekregen. Eerst met de de schep plekken zoeken in de oude beukenhaag, waar de beukjes het beste konden komen. Vanaf de kant van de buren, daar loopt de haag vlak langs de garage, en is wat smaller gesnoeid. Makkelijker om met de spa bij de grond te komen. Nu is een beukenhaag ongeveer op zijn doorzichtigst: het oude blad begint, zeker met de flinke wind afgelopen week, steeds meer af te valllen, het nieuw blad moet nog komen. Daardoor viel ook op hoeveel andere struikjes zich inmiddels tussen de haag van beuken hadden genesteld. Uitgezaaide ligusters en cotoneasters, wat verdwaalde hulstjes, en via uitlopers aan de wortels, allerlei kornoeljes. Voordat ik de beuken in de gegraven gaten plaatste begon ik wat van het niet-beuk-zijnde-spul te verwijderen.

Klonk! De schep stootte op steen. En er kwam een baksteen te voorschijn,
Klonk! Klonk! Nog een en nog een.
Inmiddels half 1 lunchtijd, straks verder.

De opgraving leverde zo’n 30-40 bakstenen op.
Ik heb een emmer vol met kleine struikjes met kale wortels in een emmer water staan.
De kleine beukjes staan tussen hun grote familieleden.
De oude picknicktafel is verhuisd naar een plekje verder naar achter in de tuin, dat lukte nog net, voordat ie helemaal uit elkaar valt. Niet om op te zitten, maar om een plantje op te zetten en om langzaam door de tuin en al haar beestjes en plantjes en schimmels en mossen veroverd te worden.

Lekker buiten.
zwarte handen.
kwetterende vogels.
Uiteindelijk tot vier uur heerlijk buiten bezig geweest.

Ergens afgelopen najaar vroeg Jitske om een stek van de schapenkophortensia, die toen zo mooi stond te bloeien. Even wachten tot het voorjaar, zei ik, dan snoei ik hem flink terug. Stekken van het snoeisel slaan goed aan. Bewijs in eigen tuin te vinden. Op verschillende plekken heb ik kleinere en grotere struiken, allemaal gestekt van het eerste struikje dat ik ooit kocht rond 1997. Die staat onder de pergola.

Naast de serre hebben we een tweetal hortensia’s, boerenhortensia’s, en daarvoor, tegen het pad aan, een schapenkop. Die is langzamerhand groter geworden dan de boerenhortensia’s en neemt zo het zicht op de rode en witte bloemen erachter weg. Die schapenkop kwam dus op de lijst om verplant te worden. Nog wel nadenken waarheen….

• 

• 

• 

Een en een is twee.
Ah, natuurlijk! NaarJitske toe. Dan heeft ze niet een stek, maar meteen een struikje van 80 cm hoog. Dus gistermiddag de struik uitgespit.Jitske kwam hem halen op de fiets. Struik achterop, wortelkluit onder de snelbinderspin. En als het goed is staat deze schapenkop inmiddels weer fijn met de wortels in de grond, 1,5 km verderop.

• 

• 

• 

• 

• 

Op 31 december de laatste tuinklus van 2021: het snoeien van de druif over de pergola. Onder de pergola is een perkje met een grote paardekophortensia, maar ook wat lage planten. Bij het opruimen van de afgeknipte druiventakjes trok ik meteen wat van de uitlopers van de grote maagdenpalm uit. Die heeft de neiging een lange uitlopen zeker een halvemeter verderop weer te laten wortelen en dan komt daar een nieuwe plant. daarmee andere planten -als je niet uitkijkt- wegconcurrerend.

Onder de pergola groeien bijvoorbeeld twee verschillende helleborussen, een dubbele witte en een enkele soort met grote roze bloemen met donkerrode stippen. Tot mijn verrassing stonden er allemaal kleine helleborus zaailingen onder. Altijd spannend hoe die dan weer bloeien. Ze komen meestal niet soortecht terug. Ik zal er een aantal verplaatsen, deel in potten zetten. En dan maar afwachten. Het duurt een aantal jaar voor ze voor het eerst bloeien.

Er is een plant die vuurwerkplant genoemd word: dictamnus albus. De Nederlandse naam is Vuurwerkplant, familie van de Rutaceae. De bloemkleur is purperroze en de bloeitijd is van ca. mei tot en met juni. De bladeren zijn groen en ongeveer 30 cm. hoog. De volwassen hoogte van deze vaste plant is ca. 70 cm. Verdraagt een temperatuur tot -35 gr. C.

Gedurende de bloei is de Dictamnus rijkelijk voorzien van trossen met witte, roze of lila bloemen met lange meeldraden. De bloemen hebben een aangename geur die wel wat weg heeft van een mengsel van citroen en vanille. De plant produceert een grote hoeveelheid etherische olie die al van een grote afstand geroken kan worden. Hieraan heeft de plant zijn naam te danken. De olie is licht ontvlambaar en op extreem hete dagen kunnen de druppeltjes olie een brandglas effect hebben en vlam vatten. Hierdoor ontstaan er blauwe vlammetjes. Als je de olie in de brand steekt ontstaat er een kort spetterend vuurwerk, zonder dat de bloemen er zelf last van hebben. De Engelse naam is gas plant.

• 

• 

De vuurwerkplant hebben we niet in de tuin, staat nog wel op mijn verlanglijstje. Wel hebben we de mahonia media in de tuin. De ze mahoniastruik zou best ook wel vuurwerkplant genoemd kunnen worden. De heester komt nu in bloei met een bloeiwijze die er uit ziet als een grote bol uiteenspattend vuurwerk. Zullen we dit jaar niet zien, geen vuurwerk toegestaan op 31 december. Vind ik prima.

• 

• 

• 

• 

• 

Koud, windstil en mist dat zijn de ingredienten voor het ontstaan van rijp. Soms tot deze mooie kristalletjes , ruige rijp. De nacht van 21 op 22 december had deze omstandigheden. Al vroeg in de ochtend was de mist weg, en in de stralende zon onder knalblauwe hemel zagen we de mooiste versieringen aan de bladranden.

Foto r is de vijver, foto van vanmiddag, tweede kerstdag. Na gister een etmaaltemperatuur van -4 graden, en vandaag ook de hele dag vorst is de vijver potdicht. Gister lukte het me nog om met een stok een paar punten van het ijs te breken. Vandaag lukte dat vrijwel niet meer. In het ondiepe stuk van de vijver uiteindelijk wel door er op te staan en voorzichtig een punt te verwijderen. Zeker 5 cm dik! Op dit moment wordt in Noordlaren (10 km verderop) de marathon op natuurijs geschaatst.

Bij de kleine vijverbak lukte breken niet. Maar hioer hangt een varen breeduit over de vijver en daaronder bleek het ijs dun. Met mijn voet kon ik daar het ijs breken, zodat er wat ontluchting was voor het water. Ik heb er wel een natte sok aan overgehouden. En ik ga de ijsvrijhouders weer uit de kelder halen om ze -als dit ijs weer verdwenen is- tijdig in de vijvers te leggen.

Vandaag de doos met kerstspulletjes van de vliering gehaald. Een paar verdwaalde kerstballen, een kerststukje, een kaneelstokjes huisje, twee elanden, een kerstmannetje en een stoffen kerstboom. De kerstballen passen niet in de stoffen kerstboom, dus hangen her en der aan haakjes van de ramen en aan een lamp.

Een kerstbal heeft dit jaar een bijzondere plek gekregen, in een boom in de keuken.

• 

• 

Een kerstbal heeft dit jaar een bijzondere plek gekregen, in een boom.
in de keuken.