Categorie: Tuin

Achter in de tuin staat het stene schuurtje, bakstenen, onderste halve meter gewoon oranje, daarboven de bakstenen witgeschilderd. Dakpannendakje, leuk knus ‘huisje’.
Aan de voet van de schuur heb ik jaren geleden een paar kleinbladige bonte klimopjes neer gezet, die voorzichtig tegen de schuur begonnen aan te klimmen. Jaar na jaar een beetje hoger. Inmiddels hebben ze de dakrand bereikt, en sinds een jaar of 2 bloemen en later in het jaar bessen.
Ik knip ieder jaar de klimopslierten rond de ramen weg, maar als ik het zo bekijk, dan mag er wel wat meer gesnoeid worden. De schuur verdwijnt langzaam uit beeld.

Langzaam maar zeker verdwijnen de buxussen uit onze tuin. Ze worden steeds verder aangeknabbeld door de buxusrupsen. En dan komt Eddy met de grote snoeischaar. Een paar struikjes per keer, dan is de kliko weer vol.

In de tuin verschijnen kleine stukjes kale grond. Daar kan ik dan weer een paar plantjes in neerzetten.

Meestal maak ik foto’s van bloeiende bloemen, van voren, van boven, recht in het hart kijkend. Een ander perscpectief, van achter, van onder is eens wat anders.

De room witte puimen van de persicaria zijn verkleurd naar oudroze. Een warrige wolk met kleinen bloempjes die langzaam uitdunt als er steeds meer kleinen bloempjes afvallen. Aan de zijkant komen nog een paar late stengels omhoog, met een verse wittige bloempluim.
Echt een eyecatcher deze grote plant, nu bijna twee meter hoog. En in de winter stort ie weer in. Alle bovengrondse groei sterft af. Maar onder de grond wachten de knoppen dan weer op een nieuw seizoen.

Als ik het weer zie bloeien in deze tijd van het jaar, dan droom ik steeds weer van een tuin vol met floxen. Meer floxen in de tuin, in grote groepen. Vooral wat meer kleuren. We hebben nu deze fraaie licht roze met donker roze hart en een spierwitte.

Paar weken terug wandelden we door naburig dorp Onnen en liepen langs de achterkant van het terrein van een hovenier. Vol met floxen in potten, mooi in bloei. Ze verkopen officieel geen planten , maar gebruiken de bloeiende planten wel bij het tuinonderhoud waar ze sterk in zijn. Toch geprobeerd, via mail op hun website: zou ik er wat van kunnen overnemen? Helaas tot nu toe geen reactie.

Heb je floxen over, wil je in het najaar je grote groepen wat uitdunnen, en woon je in de buurt van Haren, stuur dan een mailtje met foto van de bloem. Ik help je er graag vanaf en wil ze ook wel komen uitspitten.

Aanvulling 30 augustus:
We waren een stukje wandelen op zondagmiddag en toen we terugkwame stonden er een paar zakken met plantjes op het terras: met paarsblauwe flox. Van Ina, dank je wel!

Zo hoog als de Canna Wyoming bij Monty Don in de tuin, zijn de bloemen bij ons niet. Maar toch zijn er een aantal deze zomer behoorlijk hoog geworden. Zeker ooghoogte voor mij, en soms zelfs nog hoger.

Het hoogst is de kleine kaardebol geworden, daar schreef ik eerder al over, ruim 2,5 meter. De zonnekroon staat er dit jaar voor het eerst, en komt niet veel verder dan 1,80 m. Dat kan een stuk hoger worden. De persicaria polymorpha komt in het midden van de bos bijna tot 2 meter.
Ook boven mij uit (mijn lengte 1,69 m) staan de gele bloemen van de helenium Tura. Tot voor kort stevig recht op, met de stortbuien van vannacht en vandaag begint de bos wat breder uit te hangen met het gewicht van al het regenwater. Naast de helenium, fier rechtop een mooie rozepaarse aster. Begint net te bloeien.

Is alles dan zo groot dit jaar? Nee , er is één soort die nu juist wat kleiner is dan gebruikelijk: de helianthus lemon queen. Misschien de droogte, het feit dat ie bijna overgroeid is door de rosa rugosa en klimrozen of omdat ik de plant in het voorjaar opgenomen en gedeeld heb. Wie zal het zeggen.