Categorie: Tuin

Was een dikke eekhoorn die op de tak van onze wilg ging zitten de laatste druppel? Of was het de droogte van vorig jaar? Of de spechten en andere vogels die met zijn allen de boom bewonen?

Wat het ook was, anderhalve week geleden lag konden we onze verre schuur, die onder de wilg staat bijna niet meer in. Een grote wilgentak, was half ingescheurd en omgeknakt. Op een meter of 6 hoog zat ie nog vast (30 cm doorsnee), en het merendeel van de tak hing omlaag en lag op de nok van onze schuur. Geen schade overigens, mooi dat de tak deels nog vast zat.
Kort ervoor was een (arm) dikke tak uit de zwarte els gevallen.

Fluks de gebroeders Konijn gebeld, die al een paar dagen later langs kwamen. Eind van de middag, uurtje werk met de motorzagen. Reinier klom de boom in, Wouter gaf aanwijzingen van beneden, en zaagde de takken die omlaag kwamen in handzame mootjes.

Ze staan allemaal in bloei. De bloemen uit de bollen en knollen die we kregen bij het afscheid van Herman.

Eerste helft juni is een geweldige tijd in onze tuin. De rozen (kloimrozen/ramblers) hebben elk jaar een wedstrijd, wie opent de eerste bloem? Twee weken geleden was Pauls Himalayan musk (de lichtroze), de eerste met 1 bloem. En dat terwijl Ghislaine de Feligonde al een tijdje haar knoppen oranje liet doorschijnen….
Nu overal watervallen van rozen.

Een paar foto’s en een filmpje.
Link naar filmpje onder de foto’s.
Genieten hoor.

Filmpje

Game of Thrones is afgelopen en we weten niet waar de laatste draak naar toe gevlogen is. In de tuin zijn de drakentongen in ieder geval achtergebleven. De persicaria microcephala ‘Red Dragon’ is een ijzersterke vaste plant die in no time van uit het niets uitgroeit tot een flinke bol van ongeveer 1 meter doorsnee.

Deze foto is direct van ons terras genomen en omdat de persicaria nu al zo groot is is er weinig te zien van de mooie knalpaarse geranium die er achter staat (helemaal links zie je nog een paar bloemen.

Omdat net de Chelsea Flower show geweest is en ook Monty Don in Gardeners World nog herinnerde aan de ‘Chelsea Chop’, heb ik die toegepast op deze persicaria. Ongeveer 1/3 ingekort. Ik heb een flink aantal van de afgeknipte stengels in een glas water gezet, en ik verwacht dat ze binnen de kortste keren wortelen. De meeste persicaria soorten doen dat heel makkelijk.

Dan kan ik een nieuwe plant wat verder naar achter in de border zetten, en in het najaar deze eruit halen. Onder de persicaria blijkt zich namelijk nog een leuk polletje voorjaarslathyrus te bevinden, die nu helemaal verdwenen is onder de grote draak.

Een dankbare plant, schildersverdriet. Andere namen zijn steenbreek of hoe-langer-hoe-liever. Die laatste naam snap ik overigens niet, de bloemstengels worden niet langer dan 15-20 cm. Of slaat het op de lange bloeitijd? Dan snap ik het wel. De Saxifraga x urbium heeft wintergroen lage rozetten, een soort bekertjes met gekartelde blaadjes, en in mei-juni komt midden uit dat bekertje een bloemstengel met een heleboel kleine roze bloempjes. De rozetten zijn 5-8 sm in doorsnee en niet hoger dan een paar centimeter. Breiden zich op gunstige plekke goed uit tot een tapijt en dan krijg je wekenlang een roze wolk van bloemetjes.

Bij ons staan ze op een paar plekken langs het tuinpad dwars voor de serre langs. Afgelopen zeer droge, hete zomer, zijn aan aantal rozetten verdroogd, maar die schade is allang weer ingehaald. Zon of halfschaduw is prima, mooiste als je ze niet laat overgroeien met hogere planten (en dat zijn bijna alle planten).

Vingerhoedskruid in het Nederlands, foxglove in het Engels. Een spectaculaire tweejarige wilde plant. Halfschaduw, bosrand, dat vind ie fijn. Vaak tinten roze, soms tinten wit. En elke bloem met zijn eigen stippenpatroon aan de binnenkant. In de voortuin heb ik dit jaar een heleboel planten laten staan. Glorieus nu, mooiste tijd, deel van de bloemen al uitgebloeid, en de belofte van nog een heleboel extra. De hommels zijn er blij mee, en duiken enthousiast van de ene in de andere vingerhoed.

Eerder deze week voorspelden ze 30 graden voor vandaag, zondag 2 juni. Ik geloofde er niks van. ’s Avonds lekker met fleece op terras. Ze hadden toch gelijk, de weermensen. Zat vandaag niets anders op dan op bankje in de schaduw een boekje lezen.
En met hoedje op een rondje door de tuin, op ‘jacht’ naar een stilzittende libelle. Dat is niet zo mooi gelukt, ik probeer het nog wel eens. Een paar andere foto’s in plaats van de libelle.