Alles in en om onze tuin
Hortensia’s houden van voldoende vocht. En zo’n grote hitte als afgelopen week, met de droogte die al een tijdje duurt, nee dat bevalt ze niet goed.
Gister maakte ik een rondje door de tuin en dat was toch wel droevig om te zien. De boerenhortensia achter in de tuin en de macrophylla houden er niet van…. DE scahpenkop kan heel wat meer verdragen.
Tjemig, wat een hitte afgelopen week.
Wat mij betreft een tikkie warmer dan aangenaam is. Naast het huis hebben we een schaduwplek, begin van de avond, maar een paar avonden hebben we zelfs binnen gegeten. En dan pas met de (ijs)koffie naar buiten, als de zon achter de bomen zakte. Is hier al vrij vroeg trouwens zo rond 19:00-19:30 uur. Dat was ook het het moment om de planten in potten water te geven. Die staan er overwegend goed bij.
Pas gister weer even verder door de tuin gelopen. Her en der wat plantenslachtoffers gezien. Maar weet je, er is wel een voordeel. Nu is de goede tijd om rond te kijken en op te schrijven welke planten het goed blijven doen in de droogte en warmte. En welke planten in steeds warmere zomers langzamerhand zullen verdwijnen uit de tuin. In ieder geval op de plek waar ze nu staan….
Om lekker over de tuin uit te kijken.
Als het regent.
Overdekt op de veranda
zittend.
Geur van regen ,
op de alweer flink droge tuin.
Langzaam zakken de siergrashalmen omlaag,
zwaar van de druppels.
Het paars van de kattestaart
en rood van Ome Job’s rozen
kleurt met een frisgroene achtergrond.
De zomerfijnstraal buigt haar bloemhoofdjes.
Omlaag.
Vorig jaar niet aan de beukenhaag toegekomen, en het jaar ervoor misschien ook wel niet. Hoog tijd om die nu aan te pakken. De heg is ongeveer 30 meter lang, tussen ons en de buren, en ruim 2,5 meter hoog. Breedte tussen de 1,5 en 2 meter. Met de buren overlegd wat een goede hoogte zou zijn: iets boven de pergola aan onze kant, in de buurt van dakgoothoogte aan de buurkant.
Afgelopen maandag was het niet zo warm en bewolkt, mooie tijd voor een begin. De zijkant kon mooi nog met de elektrische heggeschaar, maar de bovenkant niet meer…. Met ladder en takkenschaar ging Eddy in de weer, soms een zaag nodig. Maandag ochtend, dinsdag deel van ochtend en middag en woensdag middag. Het werd allengs warmer en zonniger, Eddy vermomde zich als een ‘Lawrence of Arabia’, met een natte theedoek over hoofd, oren en in nek. Steeds een half uurtje, dan weer even uitpuffen met een glas water erbij.
Ik was vooral bezig met het verzamelen van de takken, ook bepaald een warm werk, en begon deze op een grote hoop te gooien. Buurman Reint kon een kar lenen, en zette deze op onze oprit. Kon ik beginnen met de kar vullen. Binnen de kortste keren zat er een grote bult op de kar, maar de berg op de grond leek nauwelijks te krimpen. Beetje ronddansen boven op de kar om te takken wat te compacteren hielp. Na een dik uur stoppen, te warm in de zon.Woensdag begin van de middag had ik de hele stapel weggewerkt en op de kar gestapeld. Eddy was achter in de tuin nog aan het snoeien, en een uur later, lag er weer een dikke bult takken. En dat was alleen nog het spul van onze kant van de heg. ’s Avonds deed ik een dans met de buurman: hij stampte de takken die inmiddels heel hoog op de kar zaten in elkaar, ik hield hem bij de hand (veiligheid gaat voor alles) en liep een rondje om de kar heen. Net erover en klaar om af te voeren.
Woensdagmiddag 10 juli kwam een groep dames van Groei&Bloei Appingedam op bezoek in onze tuin. Dit jaar doen we niet mee met Open Tuinen Weekend van de eigen afdeling, maar altijd leuk een groep geinteresseerden te ontvangen. Pas begin juli zag ik het bezoekje weer in de agenda staan, dus een paar dagen flink bezig geweest in de tuin. Vooral de paden toegankelijk maken. En da’s werk genoeg. Gelukkig was het tijdens het bezoek droog, anders kun je toch nog natte broek van de gezellig overhangende grassen krijgen.
Onze tuin is van een enthousiaste, tikje wilde soort. Teunisbloemn staan her en der, moerasspirea staat uitbundig te bloeien, de eerste kattestaarten en wilgenroosjes in bloei met hun knalkleur, en de kaardebollen hebben in aantal (en hoogte) alle eerdere seizoenen overtroffen. Sommige zijn ruim twee meter hoog. Dit zijn allemaal hoge planten, als je niet al te groot bent, op schouderhoogte. Leuk om dat over de tuin te kijken en her en der een hoofdje boven de planten te zien uitsteken.
Waar het wilde van de tuin niet bij alle dames in de smaak viel, waren ze overwegend erg enthousiast over de serre.
Neem nog een plantje mee zei ik. En daar waren gegadigden voor.
– mevrouw met het roze jasje nam een Persicaria campanulata mee
– mevrouw die geen eigen tuin meer had nam twee takjes judaspenningen mee, voor binnen
– twee mevrouwen waren blij met carex buchanii zaailingen die ze tussen de tegels uit konden peuteren
– een mevrouw nam een roomse kamille mee en een oregano plantje (had ik net paar dagen ervoor in de tuin gezet, was nog makkelijk uit te scheppen).
– en iemand nam een kattenstaart, met kantig herstshooi in dezelfde pot en een vlasleeuwebekje mee
De dames gaan 1x per maand op stap, naar 1 of twee tuinen. Behalve in de winter, dan organiseren ze lezingen. Ze vertelden dat ze een stekjesmarkt hadden georganiseerd, waar veel leden stekjes inbrachten. 1200 euro had dat opgebracht, mooie basis voor de lezingen in de winter.
Dit is een plant waar ik dol op ben. Een super aaibaar grasje. Zaait zich uit, en heeft voorkeur voor droge stenig plaatsen. Langs de rand van het terras en het tuinpad hebben we er een heel stel, en ik heb wel 10 kleine exemplaren in potjes staan. Voor als iemand langskomt en zegt : Oh, wat een leuk grasje!. Dan krijgen ze er een mee.
Een heleboel bijelkaar is ook mooi, op een plek waar ze kunnen ‘wuiven’ en helemaal mooi als de lage zon erdoor heen kan strijken. Vier exemplaren in onze plantenbak aan de voorkant van het huis gezet… mooi man!
Op ons tuinenreisje half juni hebben we in elke tuin gekeken of deze stipa te zien was, in de tuinen die je veel in Gardeners World ziet (en Chelsea Flower Show) wordt ie veel gebruikt. Op de tuinenreis uiteindelijk in ongeveer de helft van de tuinen. de meer moderne tuinen.
En we zagen daar ook een iets andere soort, die nog beter winterhard schijnt te zijn. De Stipa Lessingiana.
Was een dikke eekhoorn die op de tak van onze wilg ging zitten de laatste druppel? Of was het de droogte van vorig jaar? Of de spechten en andere vogels die met zijn allen de boom bewonen?
Wat het ook was, anderhalve week geleden lag konden we onze verre schuur, die onder de wilg staat bijna niet meer in. Een grote wilgentak, was half ingescheurd en omgeknakt. Op een meter of 6 hoog zat ie nog vast (30 cm doorsnee), en het merendeel van de tak hing omlaag en lag op de nok van onze schuur. Geen schade overigens, mooi dat de tak deels nog vast zat.
Kort ervoor was een (arm) dikke tak uit de zwarte els gevallen.
Fluks de gebroeders Konijn gebeld, die al een paar dagen later langs kwamen. Eind van de middag, uurtje werk met de motorzagen. Reinier klom de boom in, Wouter gaf aanwijzingen van beneden, en zaagde de takken die omlaag kwamen in handzame mootjes.
Ze staan allemaal in bloei. De bloemen uit de bollen en knollen die we kregen bij het afscheid van Herman.
In een border met veel kleuren valt deze hypericum een beetje weg. Een heel perk vol hypericums vind ik mooi of een struikje apart voor een groene heg. Deze staat bij ons voor de beukenhaag en net achter een oud bankje. In dit seizoen ook erg mooi van dichtbij. Helder kleuren, scherpe lijnen. Het stuifmeel is behoorlijk oranje, kijk maar naar de klompjes van de hommel.
Eerste helft juni is een geweldige tijd in onze tuin. De rozen (kloimrozen/ramblers) hebben elk jaar een wedstrijd, wie opent de eerste bloem? Twee weken geleden was Pauls Himalayan musk (de lichtroze), de eerste met 1 bloem. En dat terwijl Ghislaine de Feligonde al een tijdje haar knoppen oranje liet doorschijnen….
Nu overal watervallen van rozen.
Een paar foto’s en een filmpje.
Link naar filmpje onder de foto’s.
Genieten hoor.
