Alles in en om onze tuin
Niet zo heel veel paddestoelen gezien, het is nog steeds erg droog. Deze kleintjes kwam ik vandaag tegen in de tuin.
De eerste: Bijna wit, tegen heel licht bruin aan, van onder een vleugje lila. Teer stengeltje.Hoed diameter 1,5-2 cm. Hoogte paddenstoeltje 5-7 cm.
De tweede : stevig wit steeltje, 3-5 cm hoog. Stevig oranje hoed, op de foto nog bol, bij iets grotere exemplaren vlak, tot diameter 6 cm. Plaatjeszwam.
Koud is het nog niet.
Wel vochtig.
Maar niet de hele tijd.
Loop eens een rondje door de tuin.
Sta stil en kijk.
Naar de mooie kleuren die je ziet.
In het groot, een hele boom.
Of in het klein.
Kleurnuances in een blad.
Als er nog een zonnestraaltje over heen gaat…
adembenemend.
… door het gras.
Dit was vorige week, op een zonnige zaterdag ochtend vroeg even de tuin in gelopen, en de maan stond nog hoog aan de hemel.
Van zomertijd naar wintertijd.
De winter-banketbakker is weer in het land.
Afgelopen nacht heeft zij een uiterst dun laagje poedersuiker over tuin en landschap uitgestrooid.
Voor het eerst hebben we weer flink wat gas verstookt. De afgelopen weken was het warm genoeg om de hybride warmtepomp het verwarmingswerk te laten doen.
Van Michiel kreeg ik een paar bolletjes van de vossedruif, geruild voor wortelstokjes van de blauwe bosanemoon.
Met uitleg erbij, die ik globaal las. Iets van : leuk tussen het nagelkruid.
Daar heb ik ze ’s middags in de grond gezet.
’s Avonds las ik de omschrijving nog eens. 
Ai, er staat ook een zinsnede in, dat als het in de winter te nat is, dat dan de bolletjes rotten. De plek waar ik ze heb neergezet kan s winters erg nat worden…. Twijfel, twijfel. Zal ik ze er weer uit halen en op verhoogde border zetten. Nu weet ik nog waar ze staan en kan ik ze nog wel terugvinden.
Chasmantium latifolium is een een heel leuk siergras dat aanvankelijk erg op een kleine bamboe lijkt, maar niet woekert. Als de aartjes verschijnen is duidelijk waar de naam plataargras vandaan komt. Het zijn net bungelende visjes. Ze staan ook heel leuk in boeketten.
Onze klok is stil blijven staan om kwart voor vier. Wel rustig zo. Als het altijd kwart voor vier is. En sommige planten lijken ook hun klok stilgezet te hebben. Op zomertijd dan wel.
Het oranje havikskruid bloeit alweer een week of twee, normaliter juni-juli, maar soms opnieuw in september-oktober.
Een kleine gloriosa knol besloot opeens nog te gaan groeien EN bloeien. De grotere knollen die ik had opgepot hebben al maanden geleden gebloeid, en de planten zijn inmiddels afgestorven. Afgelopen week heb ik die al uit de grond gehaald en in de kelder opgeborgen om te overwinteren. Maar deze ene nog even niet. Lekker laten bloeien.
De struikroos had allang niet meer gebloeid. Bezig om zijn energie te stoppen in het maken van grote dikke rozebottels. En nu toch nog weer even een enkele bloem. Minder rood dan die eerder in de zomer, eerder roze. En met wat witte randjes aan de bladeren. Alsof de verf op was, zo laat in het seizoen.
Niet goed op de foto, maar wel gezien: onze klimroos Ghislaine de Feligonde, die in juni met een stortvloed aan bloemen bloeit, heeft heel hoog op het schuurdak waar ze overheen groeit, nog een bloem gemaakt. Licht perzikkleurig. Maar zo hoog dat ik er geen behoorlijke foto van kon maken.
Zelden was ik zo snel klaar met het schoonmaken van de greppel/sloot achter ons huis. Elk jaar voor 1 november moet die schoon gemaakt zijn, op last van het waterschap. Kurkdroog, dus ik had mijn laarzen eigenlijk niet eens aan hoeven te doen. Eerst de afgevallen takken op de oever aan de overkant gooien. Dan met de bladhark grote bergen kurkdroog blad er uit harken. Reuze makkelijk nu al het blad zo droog is. Dat heb ik wel eens anders gehad.
En ook nog een ‘archeologische’ vondst gedaan. Het poezenbandje van onze buurpoes Flock, dat ie een maand of twee geleden verloren is, lag keurig droog op de greppelbodem. Aan het briefje in het kokertje kon ik zien dat het inderdaad van Flock was. En toen hij even bij ons op bezoek kwam, heb ik hem het (tweede) bandje om gedaan. Komt ie thuis met twee bandjes 🙂
Met een aantal bloemen die opnieuw zijn gaan bloeien door het lange zomerseizoen, en de grassen die op hun piek zijn, en steeds meer warme tinten in plaats van groen, is het al met al een uitbundig spektakel in onze tuin. Nog warm genoeg om 20 oktober de was buiten te drogen te hangen. Hier hebben we een paars hoeslaken hangen, past mooi in de herfstkleurencombinatie.
Vanaf nu gaat langzaam maar zeker de hoogte uit de tuin verdwijnen. De bladeren gaan vallen, de vaste planten zijgen ineen, de grassen blijven nog een tijdje fier overeind staan, en over een paar weken laten ze hun blad vallen, en nog wat later alle pluisjes.