Drenthepad door Friesland

Meivakantie en mooi weer. Da’s mooi om te gaan wandelen. We ‘deden’ twee etappes van het Drenthepad. De ene van Borger naar Gieten. De andere van Appelscha in Friesland naar Veenhuizen. Het grootste stuk ging over/door het Fochteloërveen, een van de laatste hoogveengebieden in West-Europa, op de grens van Friesland en Drenthe. Vanaf de uitkijktoren aan de zuidoostkant heb je een prachtig uitzicht over het gebied: alleen maar water, veen, hei, gras en bomen te zien. Het lijkt wel een uitgestrekte ‘savanne’, waar je bijna olifanten of giraffen zou verwachten. Het gebied is eigendom van natuurmonumenten die sinds 2008 bezig is om dit bijzondere hoogveengebied in stand te houden en uit te breiden. Een deel was eerder weidegrond en werd sterk ontwaterd. Met drogere perioden, die soms maanden duren in de zomer loopt het hoogveen gebeid het risico uit te drogen. Daarom wordt er volop gewerkt aan het aanleggen van ‘kades’/ dijken van leem en zand. 55 km in lengte. Dit alles om het water in het veengebied te houden. En als het veel regent… da’s geen probleem, het Fochteloërveen kan heel veel water bergen. We hebben deze keer het ‘natte voeten’ pad overigens nog even overgeslagen.

Klik op de galerij voor grotere exemplaren van de foto’s.

Mini -keukenhof

Bij ons in de tuin zijn de paar tulpen die we hadden al lang uitgebloeid. Maar als je bollen uitzoekt die na elkaar bloeien, zoals ze in de keukenhof doen, dan kun je langer genieten van de vrolijke kleuren. Afgelopen najaar plantren we met een aantal vrijwilligers een heleboel bollen in een stukje tuin van de Hortus Haren. En nu is daar een heuze (mini) keukenhof te zien. Met de sfeer van de bollenvelden, bollen in smalle stroken. Om de foto’s afgelopen week te maken moest ik echt even wachten tot de bewonderaars uit beeld waren. Zoveel mensen, die net als ik, de bloemen even van dichtbij gingen bekijken. Heel fotogeniek zijn de spinachtige rood gele tulpen (foto 2).

Woon je in de buurt, ga vlug kijken, nu kan het nog.

Geranium Maderense

Het zal mij benieuwen of onze geranium maderense in bloei gaat komen. Van horen zeggen had ik begrepen dat de maderense in het derde jaar bloeit. Ons exemplaar is van maart 2022. In de zomer van 2022 en 2023 ingegraven met pot en al in de tuin (tip van de verkoopster) en in najaar weer opgenomen. Inmiddels twee winters binnen laten overwinteren (met alle luizenaanvallen van dien) en de afgelopen weken eerst in serre en toen op overdekt terras. En nu (dare devil dat ik ben) gewoon direct in de volle grond gezet. Eens kijken of het dit jaar gaat lukken.

De foto’s zijn van twee weken geleden, van de geranium maderense in de Hortus, toen nog in de publiekskas. Inmiddels staat ze ook buiten, zag ik van de week, wel in pot.

Vorkje

De nieuwste aanwinst.
Een klein handvorkje.
Gezien bij Monty Don, Gardener’s World.
Gekocht in de Hortus winkel in Haren.
Daar is van alles te koop.
Zorgvuldig bij elkaar gezocht door Ria.
Ook tuingereedschappen van de Wit.
Zoals dit vorkje.

Hongerige Hommel

Vrijdagmiddag vloog een hommelkoningin de serre in, en zoemde luidruchtig in de nok van het glazen dak van de serre. Ze kwam maar niet omlaag , dus we konden haar niet buiten zetten. Een hele tijd de serredeur open gelaten in de hoop dat ze zelf zou vertrekken. ’s Avonds bij het sluiten van de deur zag of hoorde ik haar niet meer. Naar buiten gegaan?

De volgende ochtend zei Eddy: “ze zit er nog”. En weer vliegen, vliegen, steeds tegen het glazen dak aan botsend. Is dat nou wat ze een glazen plafond noemen? Uiteindelijk ging ze moe boven aan een raam zitten. Met de borstel van de bezem kon ik net bij haar in de buurt komen, en ze stapte over op de bezemharen. Voorzichtig naar buiten en naar een papaver toe. Ik weet dat ze die lekker vinden. Met een klein zetje van mij belande ze in de bloem. Een paar rondjes door de bloem heen, drinkend van de nectar. En ZOEMMMM , met een zwierige bocht vloog ze hoog over de tuin van de buren weg.

Wolf in de tuin!

Ineens liep ie in de achtertuin.
De wolf.
Niet zomaar een Wolf.
Een wolf met een rode halsband om.
Wolfje heette ie, nu langzamerhand Wolf.
Woont twee huizen verderop.
Was tot nu toe wat voorzichtig, maar kwam gister mouwend naar me toe.
En voor me op het pad over de grond rollen.
Zal niet lang duren voordat ie ook op het terras ons gezelschap komt houden.
Eens kijken wat Flock daarvan vind.

Reiger – steiger – ijsbeer

Onze Koningsdag wandeling gaat altijd naar Stad, naar Groningen. Links om het meer, rechts om het meer, of via de oostelijk route. Dit jaar was het aan de rechterkant van het meer. WE bekeken de nieuwe vissenhotels , takkenbossen onder de vernieuwde steigers. Een idee van leerlingen van het harens Lyceum/ technasium om vissen een schuilplek te geven. En heel pittoresk zat deze reiger op een van de nieuwe steigers.

Daaronder de plassende ijsbeer bij het Groninger Museum. Alleen hier plast ie niet. Een beeld van kunstenaar Florentijn Hofman, symbool voor de klimaatproblematiek. Vorig jaar stond de beer in Amersfoort.

Geel wit en Haantje

Woeker en woeker naast elkaar. Daslook en gele dovenetel. het zijn echte ’thugs’ , zoals de Engelsen dit soort woekerplanten noemen, Maar wat bloeien ze mooi in deze tuin van het haar. Met Hommels hangend aan de gele lipbloemen, en tientallen honingbijen vanmorgen op een zonnig veldje daslook in de tuin. Zou de honing dan ook een beetje naar uien smaken?

De laatste twee foto’s zijn van de bloemknoppen van de meidoorn. Pas op het beeldscherm van computer zag ik het kevertje. Wat denk je. Hoe zou die heten? Het meidoornhaantje.