Voor de plantjesmarkt in de Hortus ben ik al een paar weken plantjes aan het oppotten voor verkoop op de IVN stand. Vandaag al een paar fruitdozen gehaald bij de Jumbo en de plantjes 23 april in te vervoeren. Vanmiddag een ‘pas-sessie’. Hoeveel potjes passen in de eerste twee dozen?
Om te voorkomen dat de dozen de komende week nat worden (van watergeven of regen) na het passen de plantjes in de zelfde formatie op het terras gezet. De dozen staan nu nog even droog in de schuur. Dan is het fluitje van een cent om ze zondag ochtend vroeg weer in de dozen te laden. Volgens Bartjens moet het dan precies passen.
Weet ik meteen ook dat ik deze week nog twee doosjes erbij moet halen.
Al weken geleden zagen we regelmatig, op wat zachtere dagen , mannetjes citroenvlinder vliegen. Citroenvlinders overwinteren als vlinder, vaak in struikgewas of klimop. Vanmiddag, toen we met een kopje thee in de tuin zaten, zagen we ook een vrouwtje. Bleker, meer groenig wittig, dan (citroen)geel. Met dezelfde opvallende vleugels, eindigend in een soort puntje. Mevrouw Citroen zat eerst op de kleine paarse primula’s, later op een speenkruid-bloemetje. En toen kwam Meneer Citroen in beeld.
Achteruit vliegenVerdwijnen in de hoogte
Er begon een minuten durende dans. Op een paar centimeter van elkaar vlogen ze rondjes. Eerst laag boven de grond, soms in formatie net boven elkaar, soms achteruit (echt waar!), en dan weer draaiend. We konden ze een hele tijd volgen, langs de schuur, omhoog bij de klimroos, steeds hoger stijgend, al draaiend. Om uiteindelijk over de hoge bomenrij achter in de tuin uit beeld te verdwijnen. En dan straks, gaat mevrouw op zoek naar een vuilboom of wegedoorn: op haar eitjes af te zetten.
Mevrouw Citroen boven
Bijgaand een link van de vlinderstichting met een overzicht van de waardplanten voor de rupsen. Want zonder rupsen, geen vlinders. Veel rupsen zijn kieskeurig en lusten maar enkele soorten planten: de waardplanten van de vlinder. Bijna alles hebben we in de tuin staan, inclusief de rupsenfavoriet -brandnetels – maar niet vuilboom of wegedoorn. Toch moet dat ergens in de buurt staan, de Familie Citroen is elk jaar hier in de tuin te vinden. In tweede helft zomer zijn ze bv dol op bloeiende kattenstaart.
Zondagmiddag was er een themarondleiding in de Hortus, met als gids mijn naamgenoot Tineke. De ploeg rondleiding-vrijwilligers van de Hortus hebben samen een programma gemaakt voor de komende maanden, met steeds wisselende thema’s, afhankelijk van het seizoen. En nu, 2 april was het een stinzenwandeling. We hadden er prachtig weer bij, zeker als we een beetje uit de wind bleven. Je hebt stinzenplanten en regionale stinzenplanten., vertelt Tineke, en niet-stinzenplanten-die-wel-op stinzenplanten-lijken. Stinzenplanten zijn een paar eeuwen geleden ingevoerd en gebruikt als vroegbloeiers op Stinzen, Borgen en Havezathen. In de parkachtige bossen van deze grote landhuizen. En regionale stinzenplanten zijn planten die in Groningen en Friesland vroeger niet voorkwamen (en zijn ingevoerd), maar in andere delen van Nederland (Zuid Limburg bv.) wel voorkomen. Onze eerste stop was bij een rijtje zomerklokjes, vlak bij de ingang van de Chinese tuin. Dat zijn dus géén stinzenplanten, ze zijn hier inheems, maar lijken wel erg op sneeuwklokjes en lenteklokjes die weer wel stinzenplanten zijn.
We proefden de bloemblaadjes van de stermagnolia en bloezem van het kroosje. We roken de herkenbare knoflook-uien geur daslook, die in voedselrijke delen een heel tapijt vormt (nog net niet in bloei) en keken naar de verschillen en overeenkomsten tussen hopwortel en vingerhelmbloem. Sneeuwklokken, krokussen en wilde narcis waren net uitgebloeid. De eerste kievietsbloemen bloeiden, maar voor het echte spektakel nog even wachten. Op zonnigere plekken zagen we de witte sterretjes van de bosanemoon verspreid in het gras onder de bomen. Weet je het verschil tussen een oosterse sterhyacint en sneeuwroem?, vraagt Tineke. Het zijn allebei kleine diepblauwe bloemjes. Het onssneeuwroem als de bloem je ‘aankijkt’, heeft ook een wit hartje. Als het bloempje naar beneden hangt is het geen sneeuwroem.
De Kastagne van de buren had een week respijt gekregen. Maar afgelopen zaterdag was het zo ver. Hij werd omgezaagd. Al voor negenen hoorden we gebrom op het terrein van de flat achter ons. De achtertuinen en terrein van de flat zijn door een greppel (in de winter : sloot) gescheiden. Op het flatterrein is bestrating, hartstikke handig, want daar kon de hoogwerker staan, die nodig was om stukje bij beetje de boom weg te krijgen. Voorzichtig aan, want direct aan de andere kant van de buren staat een tuinhuis (met net versgelegde zonnepanelen) van de buurman-van-de-buurman. Zagen vanuit het bakkie van de hoogwerker en naar beneden gooien, of bij grotere takken, aan een touw naar beneden laten zakken. De buurman zelf, moest het rustig aan doen, en had er een stoel bij gehaald om het werk van zijn zagende vrienden en oudcollega’s goed te kunnen bekijken.
Gedurende de dag ging ik af en toe buiten kijken (niet te lang, miezerregen) om te kijken in hoeverre de boom nog boven de heg uitstak. Steeds meer takken eraf, de eekhoorns kwamen kijken (wat is dit voor herrie in onze bomenrij?) en renden wat onrustig heen en weer. Ze gebruikten de kastanje altijd als onderdeel van hun hoge pad.
Tegen het eind van de middag ging ik nog even kijken. Een stam van een meter of drie hoog blijft staan (knotkastagne?), de dikke stronk op de onderste twee foto’s moet nog in hompen gezaagd worden., Dat gebeurt maandag. Al het andere spul is opgeruimd en afgevoerd.
In een blogje van vorige week stond ook een foto van de grote kastanjeboom van de buren. Met hoog in de boom al dikke knoppen van bijna ontluikend blad. Dat zal nooit uitkomen, behalve in een vaas. De boom is al een tijd ziek, en nu kan het echt niet meer. Met een noodkapverordening in de zak, zou de kap dit weekend, de 25ste , plaatsvinden. Buurman Reint had allerlei hulptroepen ingeroepen , die ook al eerder bij de kap van de vorige kastanje (er stonden er twee vlak naast elkaar) hadden geholpen. Rond 9 was het team compleet, en hoorden we een beginnetje met zagen. En toen was het stil.
Op de hoek van beide tuinen; takkenwal is nog onze kant, de zager staat net aan de kant van de buren.
Tegen een uur of tien kwam buurvrouw Sieneke langs. Het gaat niet door vandaag. Er bleek halverwege de boom een plek te zijn die zo slecht was dat het gevaarlijk was. Sander, de bomenklimmer, zou zijn gezekerde lijn boven de zwakke plek moeten vastzetten. Veiligheid voor alles, dus besloten de kap van de zaterdag af te blazen. Het moet nu met een hoogwerker gebeuren, maar die heb je zo snel niet geregeld. En passant wel de enorm hoog uitgegroeide kerstboom omgezaagd. Meter of 15 hoog, vrijwel geheel kaal, alleen het toefje helemaal boven aan leek nog op iets van een kerstboom.
De appeltjes aan de omgevallen appelboom (ik denk een Groninger Rode Kroon) zijn lang houdbaar. Ze blijven in de winter ook lang aan de boom en als ze beginnen te vallen pluk ik ze nog hangende af, om ze -onbeschadugd- in de schuur neer te leggen. Als het koud is en de vijver bevroren is, kan ik steeds een paar appeltjes buiten neerleggen voor de vogels. Dit jaar bijna geen vorst, geen bevroren vijver. De appels had ik dit jaar heel leep in de kruiwagen gelegd, niet op de werktafel. Dat bleek een brug te ver voor de muizen, die andere jaren van de appels kwamen snoepen. Resultaat: ik heb nog appels over en we lopen al de lente in. Snel maar een paar gestrooid, gewoon voor het lekkere.
Met vetbollen dit jaar ook een beetje voorzichtig aan. Andere winters gewoon drie in een korfje en die waren snel genoeg weg. Nu een paar keer een deel van de vetbollen weggegooid, door het warme weer begonnen ze te schimmelen. Nu dus maar steeds 1 bol in het korfje of op de voederplank.
Vorige week nog snel wat sneeuwfoto’s, deze week was het echt lenteachtig. Vooral de tweede helft. Paar keer in de tuin bezig geweest. Zonder jas! Steeds een beetje meer opruimen en opschonen. En genieten van alle plantjes die weer beginnen te groeien. =Het vogelvolk vind ook dat het lente is. Familie spreeuw zit weer lekker te knetteren in de wilg, meneer Stip , de merel, zingt volop. Als in de middag de zon op de rozenstruik schijnt (links in de eerste foto), dan miegelt het van de musjes.
Mooi om ook weer eens een wasje buiten te hangen. Deze foto’s zijn van 15 maart.
Achtertuin richting Noordern. De ‘klimopbomen’, ook wel ’twin towers’ genaamd, vormen de grens van onze tuin. Van iets dichter bij. De kanstanje in de tuin van de buren.
Omdat je nooit weet hoe lang de sneeuw blijft liggen… Zaterdag ochtend vóor 8 uur naar buiten om rond te kijken. Het was duidelijk een wat nattige sneeuw geweest, die nu als een ijsdeken stevig op de halmen van het gras en de takken van de struiken zat. De ene budleija langs het pad heb ik nog niet gesnoeid: de takken bogen bijna door tot aan de grond. Lastig om met de oud papier kliko onder door te lopen (zie foto 4). Plaatjes maar een beetje groot in deze blog opgenomen. Gewoon op de foto’s klikken en er verschijnen wat grotere exemplaren van de foto’s op je scherm. Genieten van winterplaatjes. De winter is zo voorbij. Morgen al weer tegen de 15 graden, zeggen ze.
Bij de bloemist. In het winkelcentrumpje op de hoek van de straat is de Ekoplaza waar we altijd naar toe gaan. En ernaast is een bloemenwinkel, die in deze tijd van het jaar uitpuilt van de vrolijke bloeiende bolletjes.
Veel narcisjes, de eerste vroege tulpen en verder hyacinten en druifjes. Krokussen zie ik eigenlijk nooit, maar misschien bloeien die te kort om in zo’n arrangement erbij de zetten. Dan gewoon genieten van de krokussen in berm of tuin, zoals deze hieronder, die heel knus in een “mandje van sneeuw” staat in onze achtertuin.
