Alles in en om onze tuin
Na de regenbuien van zaterdag halverwege de middag, brak al snel de zon weer door.
Met op de achtergrond nog de wegtrekkende grijze wolken, zijn de kleuren onvoorstelbaar helder.
Het bankje staat daar heel rustiek aan het einde van het grasveld, maar dat is maar voor 1 dag. Het staat daar alleen even geparkeerd -op het pad naar de vijver- omdat er geklust wordt aan onze houten fietsenschuur. Nieuwe deur en nieuwe onderste planken.
Nog niet de uitbundige grote groep van primula’s die ik bij de vijver zou willen zien, maar het begin is er. Vorige jaar een paar van deze primula’s gekocht op de plantjesmarkt in de Hortus, meteen gedeeld in rozetjes en op een te hete/ droge plek gezet. Bijna overleden door de droogte. Toen snel verplant naar een stukje in het nattige deel bij de vijver. Bijna overleden door slakkenvraat, maar toch gebloeid. Dit voorjaar wat ruimte om de primula’s heen vrijgemaakt van de sterk groeiende gele lis. Even dacht ik dat de slakken zouden winnen, maar nee, minstens 1 rozet van de primula is nu fors gegroeid (veel groter dan vorig jaar) en bloeit prachtig. De lichtroze P. Appleblossom lijkt ook in bloei te komen. De derde soort is verdwenen.
Zaterdagmiddag zette een dikke bui een flink deel van ons dorp onder water. Haalde het landelijk nieuws. Het was al weer een paar jaar geleden dat onze straat een rivier was. De straat staat dwars op de Hondsrug, en bij hevige regen stroomt het water via o.a. onze straat naar de lager gelegen delen. In een half uur zo’n millimeter of 30 (volgens onze regen meter die het niet helemaal bij kon houden); 50 mm volgens het KNMI.
Wij waren binnen bezig na de verbouwing het wandmeubel weer in elkaar te zetten. Een precies werkje, met verschillende vrij hangende onderdelen. Af en toe een blik naar buiten. En toen toch maar even van kijken toen we steeds meer water op straat zagen. De paadjes in de tuin uiteraard ook tijdelijk beekjes, maar dat trekt na een paar uur weer weg. De tuin met weinig bestrating kan heel goed dienst doen als spons.
Zo leuk, die dagelijkse bezoekjes van Erik de Eekhoorn. Als ie heel druk bezig is pinda’s en pitjes uit het kastje in de hazelaar te halen, kan ik er echt heel dicht bijkomen. Nog maar weer een paar plaatjes van eerder deze week. Enige ‘nadeel’ is dat we in het najaar zelf geen hazelnoten meer hebben. Die worden zorgvuldig door Erik en Erika verzameld.
En nu volop in bloei: de daslook in onze tuin. In de gefilterde schaduw van de grote rosa multiflora een tapijt van groen met witte sterren. De roos begint langzamerhand steeds groener te worden en zal over een paar weken zorgen voor complete schaduw. Maar nu nog even niet. Een perfecte plek voor de daslook. Iets té perfect misschien. Langs de roos liep ook een pad, dat is nu geannexeerd door de daslook. Net als vorig jaar neem ik me voor de daslook daar weg te halen … maar eerst nog even laten bloeien. Dat dacht ik vorig jaar ook. Later in de zomer was het blad al weg en verdween het pruimplan weer uit mijn gedachten. Of misschien kwam het wel door de roos, die in middels ook het hele pad overgroeide…
Waar de ‘grote’ of gewone tulp na een paar jaar verdwijnt en steeds minder goed bloeit (aaltjes), zijn de kleine botanische, of verwilderingstulpjes, ideaal voor tuinen (tuiniers) ware de bollen in de grond mogen blijven staan. Elegant en rond half april, op een zonnige dag, altijd weer aanleiding voor een glimlach. Zo schattig staan ze daar. Bij ons een aantal in de voortuin, maar ook al jaren in een grote aardewerken schaal.
In de grote bollenmand komen allerlei bollen door elkaar op, waaronder ook ‘gewone’ tulpen. Nu ja, gewoon… een van de tulpen is vlammend rood, geel.
Als ondersteuning van de biodiversiteit kun je in eigen tuin ook mee doen. Door mee te doen met de actie ‘Maai mei niet‘ of in het Engels ‘No mow may’. Wat betekent dat? Het gras niet maaien in de maand mei. 4 weken niet maaien zorgt ervoor dat de bloemen in het gras kans krijgen in bloei te komen, nectar en stuifmeel te leveren aan de bijen een andere beestjes, en zaad te zetten. Je kunt ook een deel van het gras niet maaien, bv alleen een paadje in het gras naar de plek waar de droogmolen in het grasveld staat. Minder maaien is ook al handig.
WE hebben drie stukken grasveld, samen 40 m2. Het ‘grote’ grasveld maaien we meestal wel, maar nu dus niet in de maand mei. Het achtste veld, rond de appelboom, is al jarenlang een wilde bloemen wei (in wording). Die maaien we twee keer per jaar (juni en september). Daar staan de wilde bloemen al uitgebreid te bloeien. Het derde veldje, naast de coniferen, is eigenlijk geen grasveldje, maar een mosseltje. Daar maaien we nauwelijks, omdat het gras niet erg hard groeit.
Als je met de actie mee doet, krijg je gedurende de tijd, een paar mails met informatie en vragen. En wordt je gevraagd de ‘nectar’ score van je grasveld te bepalen.
Vorig jaar mijn best gedaan om ratelaarzaad, goed te verspreiden over een redelijk kaal gekrast stuk van onze ‘bloemenwei’. Met resultaat! Een heleboel kleine ratelaarplantjes, een centimeter of 3 hoog, staan nu ‘mannetje- aan- mannetje’ in dat stukje gras. Dat wordt een gezellig geratel achter in de tuin, als de zaaddozen na de bloei later in de zomer helemaal gaan indrogen. En dan natuurlijk weer nieuwe zaaiactie, het zijn eenjarige planten.
De ratelaar parasiteert op de wortels van grassen, waardoor het gras langzaam aan een beetje verzwakt. Belangrijk als je in een bloemenwei andere planten een kans wilt geven. Ben erg blij met de vele ratelaartjes.
De wilde muurbloem, oorspronkelijk vanuit Middellandse zee gebied, kwam hier al 100-en jaren voor. De bloemen zijn goudgeel, standplaats kalkrijk, en daarom vaak op oude muren. De wilde variant is zeer zeldzaam geworden in Nederland, staat als ernstig bedreigt op de Rode Lijst. Gekweekte varianten zijn in veel tuinen te vinden: in oranje, dieprode or roodbruine kleuren. Soms ontsnappen ze uit tuinen verwilderen ze.
Deze donkerrode versie staat vlak langs het pad naar de verre schuur. Elk jaar ben ik weer verrast door de donkerrode kleur die van de ene dag op de ander tussen het overwegend groen van de vroege lente afsteekt. Vorig jaar wat zaad gezaaid en de zaailingen twee weken terug elk in hun eigen potje gezet. Kleur ben ik vergeten, dat gaan we volgend jaar pas zien: bloei van deze vaste plant meestal pas in 2e jaar.