Alles in en om onze tuin
Twee weken terug, bij open tuinen weekend twee luttele roosjes open.
En nu: elke dag honderden erbij. Een waar spektakel, en prachtig gezicht vanaf ons terras.
Kort maar krachtig,
kleurijk, prachtig.
Met de eerste tropische dag vandaag op 11 juni en nog een aantal warme dagen voor de boeg, misschien wel heel kort. Nu genieten dus!
Zie het landschap om je heen als een grote tuin. Met het natte en koele voorjaar, en nu wat warmere dagen, zijn de planten in de bermen aan een enorme groeispurt begonnen. Het staat er fris en monter bij. Een impressie in het Groninger (boeren) land, tussen Zuidhorn en Sauwerd.
Meegedaan met Maai Mei Niet, dit jaar, net zoals veel andere Nederlanders. Bijna tweeduizend deelnemers landelijk en zestig hectare ongemaaid gras waar nu van alles bloeit en groeit, tot vreugde van insecten – de actie MaaiMeiNiet is een succes! Geweldig ook dat steeds meer gemeenten dit beleid nu hanteren.
In Groningen werd de actie onder de aandacht gebracht door Duurzaam Groningen. Ze maakten een leuke compilatie van de grasvelden van alle deelnemers, die een foto instuurden. Hier de video: link, met vrolijk fluitende vogeltjes als begeleiding. Kun je spotten op welk tijdstiop in het filmpje de foto’s van ons grasveld langskomen?
Deze week is de telweek, van 3 tot 8 juni. Alleen 18 van de meest voorkomende planten tellen mee. Jammer dat het vele oranje havikskruid in ons grasveld dan niet mee telkt. Zo leuk, dat we ook een tijdje in juni nog niet maaien. Een van de open tuinen bezoekers vorig weekend noemde oranje havikskruid: ‘kooltje vuur’.
De open-tuinen-estafette in de provincie Groningen is weer begonnen. Elke twee weken is een andere afdeling van Groei en Bloei aan de beurt. Dit jaar was de afdeling Haren-Eelde als eerste aan de beurt, in het pinksterweekend 2023, drie dagen dit jaar: 27-29 mei. Wij deden deze keer 2 (van 3) dagen mee. En of het nu door het mooie weer kwam, of doordat het het eerste weekend van de estafette was, of doordat het pinksterweekend was… we hebben op beide pinksterdagen een aanloop gehad als nooit te voren. Ruim 70 personen op elk van de dagen.
Van jong tot oud. Drie rollator dames op bezoek, en ex gemeenteraadslid van de gemeente, 3 stellen uit Duitsland, mensen uit Arnhem en Friesland. Flink wat tuinliefhebbers uit andere afdelingen in de provincie. En -mooi fietsweertje- heel wat mensen uit Stad.
Van Rieneke kreeg ik een plantje, duizendblad dacht ik altijd, maar waarschijnlijk knolspirea. Of zoals Rieneke zei: het plantje van tante Stien. Die woonde ooit in Haren en daar had Rieneke jaren gelden een stekje van gehad. Nu kwam een nakomeling van dat stekje van Tante Stien weer terug naar Haren.
Veel interesse voor de bloeiende damastbloem op verschillende plekken in de tuin. “Leuk, die floxen, wat bloeien ze vroeg. Nee, dat is geen flox, dat is een damastbloem“. Ook de Bulgaarse ui genoot grote belangstelling (“Oh, is dat ook een allium?“) , net zoals een leuk grasje met een soort rijstkorreltjes aan de aartjes. Daarover een volgende keer meer.
Fotoreportage van Holly
Holly en Hilde, van verderop uit de straat kwamen ook langs. Bijgaande link is van een fotoreportage die Holly maakte in onze tuin. LINK .
Als je je ogen een beetje dichtknijpt lijken dit gele bloemen met een groen hartje. Tot je beter kijkt en ziet dat de foto van onder genomen is en je tegen de onderkant van de bloemen aan kijkt: de groene bloembodems.
Bij de voorjaarszonnebloem is het niet zo ingewikkeld om een foto van onder te nemen, de bloemen staan op lange dunne stengels van zeker 1 meter hoog. Heel wat lastiger zou dit zijn met laag op de stengel staande bloemen, zoals madeliefjes of de steenbreek.
Op internet kwam ik tegen dat de voorjaarszonnebloem, doronicum oriëntale, zo’n 40-45 cm hoog wordt. Die van ons is toch echt eerder 100 centimeter hoog dan minder. Even doorzoeken laat zien dat ik de geelbloeiende plant steeds verkeerd benoem: het is de hartbladzonnebloem, doronocum pardalianches. Waarbij, best grappig, pardalianches zoiets betekent als luipaard-dodend. Gof uit de plant werd gebruikt om pijlpunten mee in te smeren.
Bij het opruimen van een krat met lege potjes, die al een tijdje buiten stond, kwam ik opeens een knalgroene rups tegens met een olijk puntje aan zijn staart. een pijlstaart? Nee, het is de rups van de piramidevlinder, een nachtvlinder uit de orde van de uiltjes. De vlinder is bruinig, zoals zoveel nachtvlinders; de rups heel wat kleurrijker. Op internet even zoeken welke planten of bomen de rups als waardplant heeft, liet zien dat dit allerlei heesters en bomen zijn. Waaronder kamperfoeliachtigen. Ik zette de rups op de kamperfoelie onder de pergola; misschien had ie wel honger. De rups kroop naar de bladrand en ging half onder het blad zitten. En de volgende dag zat ie er nog steeds. Misschien gaat ie gewoon ter plekke verpoppen. Ik houd het in de gaten. Meestal is het erg moeilijk een pop van een vlinder te vinden, maar nu ik weet waar ik de rups heb neergezet …
Dit jaar valt het Open Tuinen weekend van Groei en bloei voor de afdeling Haren/ eelde in het pinksterweekend. Dus een extra dag. Wij doen dit jaar twee dagen mee , de zondag en de maandag. De eerste dag zit erop. Met prachtig weer, zonnig en aangename temperatuur was de aanloop groot. Tussen 10 en 12 mondjesmaat, en daarna stroomden de bezoekers toe; soms bijna tien tegelijk. Gelukkig is de tuin groot en kun je – als je zelf heel klein bent zoals Victor en Oliver – makkelijk tussen de planten verdwalen. Victor en Oliver wonen twee huizen verder ook, we horen ze vaak in de achtertuin. En nu kwamen ze een kijkje nemen in onze tuin. De vijver was favoriet. Vooral de waterslakken die ze even vast mochten houden; en de groene kikkers op het strandje van de vijver. Ook een trekker: de grote tuinkabouter, Joris, die op het terras staat. Onze tuin heeft veel sluippaadjes, meestal in trek bij kinderen, maar vandaag zagen we heel wat volwassen ‘kinderen’ ook de achterafjes nemen.
Vandaag ook wat avontuurlijke omaatjes in de tuin, die het niet te gek vonden om met rollator en al over het losse grind, over het bruggetje over de vijver, en over de zeer smalle paadjes achter in de tuin, met op en af stapjes te gaan.
Meestal maak ik de foto’s in de tuin tegenwoordig met mijn mobiele telefoon. Niet gek meestal, maar het verschil is wel duidelijk te zien als ik weer een keer met de grote camera en vooral de grote lens fotografeer. In deze tijd van het jaar, met veel licht, prima de camera zo in te stellen dat de voorgrond scherp en de achtergrond vaag wordt: veel bokeh. Een selectie van de foto’s van afgelopen weekend in eigen tuin. Klik op de foto’s voor grotere exemplaren op je scherm.
Ze bloeien maar kort: azalea’s en rododendrons. Nu is de tijd om eer nog even van te genieten. Nou misschien ben je al net te laat, de eerste zijn al weer uitgebloeid. Een beetje afhankelijk van de standplaats. Wij hebben onder andere deze oranje en gele. Ze stonden er al toen we hier kwamen wonen in 1992! Dus ze kunnen oud worden. Als de bloemen net afvallen zijn de meeldraden nog best decoratief, deerde foto.
Plan voor de toekomst: een paar extra azalea’s in de tuin.
Bionica is de wetenschap die zich bezighoudt met : afkijken van de natuur. Goed kijken naar planten en dieren en op basis daarvan nieuwe materialen of producten ontwikkelend. Het was wetenschappers opgevallen dat op bladweden van waterlelies de druppels gewoon als druppel blijven liggen. Het blad is waterafstotend, lijkt het wel. Op die eigenschap zijn allerlei buitenlakken en verven gebaseerd. Het water rolt er zo van af.
En wat denk je van klittenband. Je zou zeggen dat het niet echt een moeilijke uitvinding is als je zelf nagelkruid in de tuin hebt of in de natuur tegenkomt. De haakjes aan de zaden blijven perfect aan stoffen (of een vacht) hangen. Knikkend nagelkruid, geum rivale , is nu volop in bloei in onze tuin. Een zachtroze/oranje versie en ook een paar heel lichtgeel. De hommels zijn er dol op en blijkbaar is er flink wat stuifmeel te halen: let op de gele klompjes aan de flanken van de hommels.
