Alles in en om onze tuin
Vingerhoedskruid in het Nederlands, foxglove in het Engels. Een spectaculaire tweejarige wilde plant. Halfschaduw, bosrand, dat vind ie fijn. Vaak tinten roze, soms tinten wit. En elke bloem met zijn eigen stippenpatroon aan de binnenkant. In de voortuin heb ik dit jaar een heleboel planten laten staan. Glorieus nu, mooiste tijd, deel van de bloemen al uitgebloeid, en de belofte van nog een heleboel extra. De hommels zijn er blij mee, en duiken enthousiast van de ene in de andere vingerhoed.
Grootste deel van de vijverrand was al in de schaduw vanmiddag. Met zijn alleen wilden ze toch in dat laatste zonplekje zitten. Lekker hutjemutje, dat wel. Toen ik nog een stap dichterbij kwam, sprongen ze pardoes allemaal het water in.
Eerder deze week voorspelden ze 30 graden voor vandaag, zondag 2 juni. Ik geloofde er niks van. ’s Avonds lekker met fleece op terras. Ze hadden toch gelijk, de weermensen. Zat vandaag niets anders op dan op bankje in de schaduw een boekje lezen.
En met hoedje op een rondje door de tuin, op ‘jacht’ naar een stilzittende libelle. Dat is niet zo mooi gelukt, ik probeer het nog wel eens. Een paar andere foto’s in plaats van de libelle.
Citroengeel habben we eigenlijk nog niet in de tuin, behalve de citroenvlinder dan. Maar nu wel, een vaste leeuwenbek. Antirrhinum braun-blanquettii voluit. Volgens Brian kabbes heeft ie een rijke langdurige bloei van juni tot september. Hij vindt hem prachtig!
Geel met witte bloemen, volgens het label. Dat klopt. De 60 cm hoogte haalt ie niet, eerder 40. Maar misschien wordt ie volgend jaar hoger. Na terugknippen zou hij kunnen gaan herbloeien. Maar nu nog even niet. Mooi laten wezen.
