Alles in en om onze tuin
Minstens 4 verse distelvlinders vliegen op dit moment rond in onze tuin. Een tijdje terug waren er rafelige vlinders te zien, die hier voor nageslacht gezorgd hebben.
En keurig voor de foto, gaat de vlinder, haar naam in ere houdend, op de distel (= kaardebol) zitten poseren. De Engelse naam is painted lady. Als je goed de onderkant van de vleugels bekijkt snap je waarom.
Ondanks, nee dankzij, de warmte afgelopen week doen sommige planten het heel goed. Zelfs als ze in de serre staan die aantal dagen tegen/boven de 40 graden warm was. Natuurlijk wel omdat deze planten in potten ook elke dag water kregen.
Hortensia’s houden van voldoende vocht. En zo’n grote hitte als afgelopen week, met de droogte die al een tijdje duurt, nee dat bevalt ze niet goed.
Gister maakte ik een rondje door de tuin en dat was toch wel droevig om te zien. De boerenhortensia achter in de tuin en de macrophylla houden er niet van…. DE scahpenkop kan heel wat meer verdragen.
Een van de thema tuinen in Hortus Haren is een tuin vol hortensia’s. Vorige week zondag, nog net voor de grote hitte uit, ben ik daar geweest. Prachtig al die kleuren. Forse struiken ook, tot bijna 2 meter hoog sommige.
Een bijzonder fraai exemplaar is de macrophylla Geoffrey Chadbund. Ik ben nog aan het zoeken wie Geoffrey, degene naar wie de rode hortensia genoemd is, was.
Info tot nu toe: de heester is geintroduceerd door J. Russell voor 1956.
Naast de naam Chadbund, komt ook de naam Chadburn voor bij deze hortensia. Nog even doorzoeken. Tips welkom.
Als ik nu zie hoe onze hortensia’s erbij staan, zonder water, dan ben ik benieuwd hoe de hortensiatuin in de hortus er nu een week later bij staat….
Tjemig, wat een hitte afgelopen week.
Wat mij betreft een tikkie warmer dan aangenaam is. Naast het huis hebben we een schaduwplek, begin van de avond, maar een paar avonden hebben we zelfs binnen gegeten. En dan pas met de (ijs)koffie naar buiten, als de zon achter de bomen zakte. Is hier al vrij vroeg trouwens zo rond 19:00-19:30 uur. Dat was ook het het moment om de planten in potten water te geven. Die staan er overwegend goed bij.
Pas gister weer even verder door de tuin gelopen. Her en der wat plantenslachtoffers gezien. Maar weet je, er is wel een voordeel. Nu is de goede tijd om rond te kijken en op te schrijven welke planten het goed blijven doen in de droogte en warmte. En welke planten in steeds warmere zomers langzamerhand zullen verdwijnen uit de tuin. In ieder geval op de plek waar ze nu staan….
Jitske bracht een tuinboek mee.
Moet je eens lezen, zei ze, vind je vast mooi.
Ze had gelijk!
Hoewel ik eerst een beetje twijfelde, het is een Duitstalig boek, en meestal lees ik Engels of Nederlands. Bleek geen probleem. AL heel snel kon ik uit de context halen dat een Amsel een Merel is en Eichelhäher een Vlaamse gaai. Veel Duitse woorden lijken op de Nederlandse, dat helpt. Maar soms zijn ze net anders. Zaun is niet tuin, maar het tuin-hek (of de omheining. Dat was helder toen de schrijfster schreef dat ze op de Zaun leunde. Er was 1 woord dat ik niet thuis kon brengen, en bijna had ik het woordenboek erbij gehaald: Efeu. Maar uiteindelijk kwam ik er achter was dat was.
Gabriele schrijft met veel humor over haar ervaringen als ontluikende tuin en vooral tuinnatuurliefhebber. Na een verhuizing van centrum Berlijn, naar een klein huis-met-nogal-verwilderde tuin ontdekt ze stukje bij beetje hoe het tuinleven in elkaar zit. Mooi en herkenbaar beschreven. Hilarisch vond ik de beschrijvingen van de buren en collega’s, en reacties van manlief. Ontroerend het verhaal over de roodborstjes op haar hand en de muis die vogelvoer kwam halen.
Efeu is klimop.
Om lekker over de tuin uit te kijken.
Als het regent.
Overdekt op de veranda
zittend.
Geur van regen ,
op de alweer flink droge tuin.
Langzaam zakken de siergrashalmen omlaag,
zwaar van de druppels.
Het paars van de kattestaart
en rood van Ome Job’s rozen
kleurt met een frisgroene achtergrond.
De zomerfijnstraal buigt haar bloemhoofdjes.
Omlaag.
Voor zaterdag middag was flinke regen voorspeld, en windstoten. Code geel voor oosten van het land. Eerder deze week had ik al; gezien dat er weer veel pruimen in de boom zaten, nog groen, maar al flink groot. Regelmatig zijn er in vorige zomers takken afgebroken, door het overgewicht aan pruimen en daar een stortbui overheen.
Voor het eerst pruimen gedund, overal waar trossen pruimen tegen elkaar hingen, soms 6-8 op een kluitje, pruimen verwijderd. Als eerste de klein, of pruimen die al wat begonnen te kleuren. Dit zijn vaak de pruimen die geinfecteerd zijn door een insect en ‘nood rijp’ worden. Per plek een of maximaal twee pruimen laten hangen. Alleen hoger in de boom, waar ik met de keukentrap en uitgestrekte armen niet meer bij kon, hangen nog grotere trosjes bij elkaar. Voordeel van dat er nog geen ruim rijp is, is dat er ook nog geen wespen zijn. Ik kon gewoon op het gevoel de pruimen plukken in het soms dichte gebladerte.
Heel wat pruimen afgeplukt, hopelijk worden de resterende, vrijhangende pruimen mooi rijp.
Vorige week insprireerde een blogje met foto van een meisje met gieter Groentje-lezeres Janny om mij een mail te sturen met foto’s van heel bijzondere gieters. Te zien op de tentoonstelling Middeleeuwse tuinen. Aardse paradijzen in oost en west, 1200-1600. in het Museum van Oudheden in Leiden. Tot 1 september kun je er naar toe.
Meer informatie ook in dit NRC artikel. Daar kun je ook lezen waar het woord pleurechante vandaan komt 🙂
De duimgieter, bovenste foto, dompel je in emmer water of slootje en als ie vol is sluit je de tuit aan de bovenkant af met je duim. Onderin zitten allemaal gaatjes en als je steeds je duim even van de tuit afhaalt loopt het water mooi gedoseerd eruit. Duim er weer op, gieten stopt.
Vorig jaar niet aan de beukenhaag toegekomen, en het jaar ervoor misschien ook wel niet. Hoog tijd om die nu aan te pakken. De heg is ongeveer 30 meter lang, tussen ons en de buren, en ruim 2,5 meter hoog. Breedte tussen de 1,5 en 2 meter. Met de buren overlegd wat een goede hoogte zou zijn: iets boven de pergola aan onze kant, in de buurt van dakgoothoogte aan de buurkant.
Afgelopen maandag was het niet zo warm en bewolkt, mooie tijd voor een begin. De zijkant kon mooi nog met de elektrische heggeschaar, maar de bovenkant niet meer…. Met ladder en takkenschaar ging Eddy in de weer, soms een zaag nodig. Maandag ochtend, dinsdag deel van ochtend en middag en woensdag middag. Het werd allengs warmer en zonniger, Eddy vermomde zich als een ‘Lawrence of Arabia’, met een natte theedoek over hoofd, oren en in nek. Steeds een half uurtje, dan weer even uitpuffen met een glas water erbij.
Ik was vooral bezig met het verzamelen van de takken, ook bepaald een warm werk, en begon deze op een grote hoop te gooien. Buurman Reint kon een kar lenen, en zette deze op onze oprit. Kon ik beginnen met de kar vullen. Binnen de kortste keren zat er een grote bult op de kar, maar de berg op de grond leek nauwelijks te krimpen. Beetje ronddansen boven op de kar om te takken wat te compacteren hielp. Na een dik uur stoppen, te warm in de zon.Woensdag begin van de middag had ik de hele stapel weggewerkt en op de kar gestapeld. Eddy was achter in de tuin nog aan het snoeien, en een uur later, lag er weer een dikke bult takken. En dat was alleen nog het spul van onze kant van de heg. ’s Avonds deed ik een dans met de buurman: hij stampte de takken die inmiddels heel hoog op de kar zaten in elkaar, ik hield hem bij de hand (veiligheid gaat voor alles) en liep een rondje om de kar heen. Net erover en klaar om af te voeren.
