Met dank aan de merels en mijzelf omdat ik ze niet eerder heb geplukt: de zwarte bessen oogst van dit jaar zat vanmorgen in mijn ontbijt. Bakje kefir met muesli en handjevol zwarte bessen.
Zwarte bessen oogst
Rariteiten: begin van een serie
In de nieuwsbrief van de tuinen van Appeltern kwam ik een leuk item tegen. Rariteiten voor tuin en terras. Iets geinigs of grappigs in de tuin. Waar je met een glimlach of grinnik langs loopt.
OPROEP:
Heb jij een rariteit in de tuin?
Maak een foto en stuur die naar me op.
Al dan niet aangevuld met wat, waar en wanneer.
Dan is daarmee meteen een nieuw rubriekje op dit weblog geboren.
Maandfoto juni 2018: Coreopsis
Ook deze vrolijke bloeiers komen oorspronkelijk uit Amerika, Noord Amerika. Sommige soorten Coreopsis vind je in prairiebeplanting, andere houden van iets meer schaduw.
Coreopsis verticillata
Nederlandse naam: Meisjesogen
Engelse naam: tickseed
Blad: heel smal, bijna naaldachtig
Plaats: volle zon, vooraan border.
Meestal laat ik ze onaangeroerd, maar ik las zojuist dat als je de uitgebloeide bloemen weghaalt je nog herhaalde bloei krijgt. Dat ga ik natuurlijk proberen!
Afrikaan
Een forse afrikaan, misschien wel tagetes Linnaeus. Centimeter of 70 hoog. Niet zeker van de naam, want het zaad heb ik gekregen in een tuin, waar niet bij stond welke soort het was. Maar al plaatjes kijkend lijkt ie er op. Diep donkeroranje, met soms wat gelere vlekken.
Afrikaantjes komen oorspronkelijk uit Mexico en hebben helemaal niets met Afrika te maken. Veel zon vinden ze fijn, en halfschaduw kan ook. Optimaal is een vochtige goed doorlatende grond. Ik las ergens dat je ze in vroege voorjaar buiten uitplant. Hmm, dat gaat bij ons niet lukken in verband met grazende slakken. Of moet je ze buiten planten als de slakken nog niet wakker zijn?
Onze Afrikanen staan in potten. Ze waren al redelijk groot toen ik ze in een grote pot ging zetten, een paar probeerde ik in de volle grond. Mislukt. Die waren na een week verdwenen. De planten in pot heb ik hoog neergezet en op het terras. Dagelijks bij het watergeven (dat moet dan wel) even checken op slakken. Diana gaf aan dat slakken na een tijdje niet meer omkeken naar de afrikaantjes. Nou, die van ons wel.
Mocht het wel in de volle grond lukken, dan zijn ze handig tussen tomalen. De planten maken een stofje aan waardoor sommige aaltjes worden gedood.
Distel
Nog zo’n aangewaaide plant. Een distel. In het grindpad, vlak bij de deur. Ik heb hem eerst even laten staan, mooie rozet, plat op de grond. Inmiddels een lange bloeistengel met op ooghoogte de bloemen. Heb je ze wel eens goed bekeken? Een dikke bol met stekels, en daar boven eenbundel helpaarse bloempjes.
Met de vlagerige wind van vandaag zakte de stengel scheef, niet handig zo vlak bij de deur. Dus de plant even met een draadje aan de pergola vastgezet. In de bladoksels lager op de stengel; zie ik allerlei nieuw knoppen komen.
Actie voor mezelf: voordat de uitgebloeide bloemen beginnen te pluizen, de bloemhoofdjes verwijderen. Hoef niet de hele tuin vol met distels.
Tip: oud electriciteitsdraad dat over is van een verbouwing is perfect voor in de tuin. Vooral de zwarte draden zijn mooi, je ziet ze helemaal niet tussen het groen. Heel wat planten in onze tuin worden daarmee opgebonden. Jaar na jaar te gebruiken.
Witte aalbes
Onze kliko’s staan tegen de achterkant van het huis, een beetje afgeschermd door een (frans) schapenhek. Dat hek is al jaren begroeid met een Japanse wijnbes en een kamperfoelie. Een kluwen plant. Op enig moment is een aalbes komen aanwaaien, net waar het schapenhek ophoudt. Het is een witte aalbes, hoewel de besjes als ze rijp zijn eigenlijk roze zijn. Een paar trosjes meestal, lekker om bij het langslopen even een paar trosjes te plukken. Dit jaar zaten er heel erg veel bessen aan, de takken hingen helemaal omlaag. Niet echt handig, zo vlak voor de kliko’s, maar wel lekker.
En zonde om ze af te knippen voordat we geoogst hebben.
Gistermiddag een lange tak, met besjes en al afgeknipt, en heerlijk op een bankje in de schaduw besje voor besje geplukt, en handje voor handje opgegeten. De lange takken zijn nu ingekort. De witte aalbessen zijn wat zoeter dan de rode aalbessen.
Joost en Peper
Joost K. Bouter, is onze huiskabouter. Woont in de serre, en is momenteel de hoeder van onze peperplantage. 6 potten met de peper Cayenne ‘Ring of Fire’, staan te bakken in de zon. Joost houdt alles goed in de gaten en ziet dat het goed gaat.
Filmpje
Na een fikse wandeling, met stevige wind, is lekker zitten op het tuinbankje in de achtertuin. Schoenen uit en lekker met blote voeten wiebelen. Het bankje staat met de rugleuning tegen ons fietsenschuurtje en vanaf de bank heb ik mooi overzicht over de tuin. Een beetje schaduw, omdat de roos veilchen blau over de schuur heen groeit en een beetje over de bank heen hangt. Het waait nog steeds flink, dat hoor je aan de bomen rij achter in de tuin. En dichtbij, idyllisch. Volop bloemen en beestjes en de zachtzoete geur van de laatste rozen .Op de achtergrond zingt de merel. Ik neem uitgebreid de tijd om hier van te genieten. Een impressie op dit filmpje.
Stempelpost Saaxumhuizen
De stempelpost van de Pronkjewailroute in Saaxumhuizen is te vinden bij de bloemenboerderij een stukje buiten het dorp. Met een straffe westenwind wandelen we van Warffum naar Pieterburen. Via Breede , Den Andel (leuk dorpje), Saaxumhuizen. Bij de bloemenboerderij is een enorme pluktuin, waar heel veel bloeit. Iets later in het seizoen is er een maisdoolhof. Nu steekt het verhoogde plateau van waaruit je over het doolhof heen kunt kijken nog een beetje mal boven de kleine mais uit. Voor alle seizoen is er een palendoolhof. Huh? Van een afstandje zie je alleen ‘woud’ van 2 meter hoge palen, op een raster van 1 x 1 meter uit elkaar. Als je dichterbijkomt blijkt er op ongeveer 1 meter hoog een touw te zijn gespannen waarmee de gangen van het doolhof worden aangegeven. Transparant is het wel.
Op het terrein wijst een bordje ons naar rechts voor de stempelpost. Dat is bluf. We lopen wel het hele terrein over, zien de mooie bloemen tuin en de klompengolf en frisbeegolf routes en het palendoolhof. Geen stempelpost. Op de terugweg naar de uitgang een nieuw bordje, dat geeft aan dat de stempelpost in het winkeltje en rustpunt is, vanaf de ingang naar links…
Ik denk dat het express is om de wandelaars even verder op het terrein te lokken. Slimme truc.
Het perfecte boek….
… voor iemand die van tuinieren houdt
… voor iemand die mooi taalgebruik waardeert
… voor iemand die geniet van fijnzinnige humor
… voor iemand die een filosofische bespiegeling apprecieert
… voor iemand waar je van houdt
Mijn wilde tuin- aantekeningen van een wildtuinier
van Meir Shalev, Nederlandse vertaling 2018.
Uitstekende vertaling van Ruben Verhasselt
Ik kreeg het van Eddy op mijn verjaardag in februari. Bijna 50 korte impressies en gedachten van Meir over zijn wilde tuin, in een kurkdroog dal in het noorden van Israel. De korte verhalen afgewisseld met een paar kleurige aquarellen van planten.
Liefdevol, dat is een woord dat past bij zijn beschrijvingen.
Dit is een boek om een keer per week op te pakken, als je op een rustig plekje, in een lekkere stoel zit. Je neemt even de tijd voor jezelf, laat het boek nog even dicht. En reist in gedachten al vast naar het dal van Jizreel, naar de tuin van Meir Shalev. Je slaat het boek open en je bent er. Je leunt op het hek aan de rand van de tuin en luistert naar Meir, die je iets laat zien in zijn tuin dat hem op gedachten brengt en hem inzichten in het leven geeft.
Juweeltjes.
Mooi om lekker lang van te genieten.
Twee of drie verhaaltjes per keer.
De eerste in februari, winter.
Gister de laatste twee, op het terras, in de tuin.
Och, och, de clematis.
Dit is de titel van een van de laatste verhaaltjes.
Leg ik hier niet verder uit. Mooi om zelf te lezen.
Prachtig advies.