Categorie: Elders

De wandeletappe van 22 juli ging (voor ons) van Wehe den Hoorn naar Winsum. In Eenrum sloten Pieter en Mirjam aan. Na het halen van een stempeltje bij cafe Bulthuis (” We zijn heel zuinig op onze kerk“, zei de cafebaas, wachtte even en vervolgde “we gebruiken hem nooit“), op naar de Kleine Plantage. De planten stonden er prachtig bij, en de kleuren knalden ons tegemoet. Toen we de kwekerij opliepen, en ook de rest van de dag,  waren er tientallen minikleinebeestjes in de lucht en op ons. Kriebelig, volgens Mirjam. Onweersbeestjes, zei de man van de Kleine Plantage. Hij hoopte vurig op onweer, eigenlijk regen, want het water geven van de planten de afgelopen periode op de kwekerij was inmiddels een dagtaak geworden.

Begin mei waren Eddy en ik ook al in Eenrum, toen op de fiets en rhodondendrons kijken in de Notaristoen, en ook even langs de Kleine Plantage. Daar hadden we het eerste stukje Pronkjewailpad gelopen, de route gaat namelijk over het terrein van de kwekerij.

Al jaren pot ik in voorjaar de commelinawortelstokken apart op. Het worden er steeds meer, dus steeds meer potten. Een paar jaar terug gaf ik een paar wortelstokken aan de buren. Die  hebben ze een aantal weken later pas opgepot, en ze ook allemaal bij elkaar gezet in een grote witte pot. En in het hoekje bij de deur gezet, voor een witgepleisterde muur.
Afgelopen week kwam iik s morgens langs en stond perplex van de enorme bos blauw. Bij ons zijn ze allang uitgebloeid.

Kloosterburen heet natuurlijk niet zomaar Kloosterburen. Is genoemd naar het klooster. De monniken in het klooster konden niet alleen heel goed dijken bouwen (daarom waren ze ook naar het noorden gekomen), maar ook tuinen onderhouden. Daar teelden ze allerlei medicinale planten, en eten natuurlijk.

De tuin is weer in ere hersteld, en opvallend is dat er steeds grote perken van ongeveer 4 x 4 meter met een en dezelfde plant waren beplant. Hier een oranje veld van goudsbloemen op de voorgrond, en een perk oostindische kers het bed erachter.

Als je heel goed kijkt is er ook nog iets vreemds op de foto te zien….
Gevonden?

De tuin van de dominee, Domies Toen, in Pieterburen stond al een tijd op mijn wensenlijstje om eens te gaan kijken. En toen we afgelopen vrijdag weer een stukje gingen wandelen, deze keer vanuit Pieterburen, was het moment aangebroken. De tuin is in de jaren zestig van de vorige eeuw ontstaan als een burgerinitiatief. De oude pastorie werd afgebroken en er ‘dreigden’ huizen gebouwd te gaan worden. Tine Clevering- Meyer was een van de iniatiefneemsters en ontwierp een groot deel van de tuinen. Het oudste stukje is een dobbe, vlak bij het theehuis uit 1300! De oude gemetselde muur is uit 1600. Heel wat historie zo bij elkaar.

We dronken eerst een kopje cappuccino in het thee- en koffie-huisje, toen de tuin in. Een stichtelijk gebouwtje als entree. Op de plek waar vroeger de deel van het huis van de dominee/ de pastorie stond is nu op mergelgrond een mooi arm biotoop ontstaan. Met allerlei planten die je in Zuid LImburg tegen komt, maar niet echt verwacht in Noord Groningen. Tegen een gemetselde muur is een -naar Engelse stijl- lange brede border beplant. In  het voorjaar moet het in de oude voortuin prachtig zijn met de vele stinzenplanten.  Een kruidentuin, en er wordt gewerkt aan de vlinder- en bijentuin. Het kerkje vormt een mooie achtergrond voor de tuin.

De stempelpost van de Pronkjewailroute in Saaxumhuizen is te vinden bij de  bloemenboerderij een stukje buiten het dorp.  Met een straffe westenwind wandelen we van Warffum naar Pieterburen. Via Breede , Den Andel (leuk dorpje), Saaxumhuizen. Bij de bloemenboerderij is een enorme pluktuin, waar heel veel bloeit. Iets later in het seizoen is er een maisdoolhof. Nu steekt het verhoogde plateau van waaruit je over het doolhof  heen kunt kijken nog een beetje mal boven de kleine mais uit. Voor alle seizoen is er een palendoolhof. Huh? Van een afstandje zie je alleen ‘woud’ van 2 meter hoge palen, op een raster van 1 x 1 meter uit elkaar. Als je dichterbijkomt blijkt er op ongeveer 1 meter hoog een touw te zijn gespannen waarmee de gangen van het doolhof worden aangegeven. Transparant is het wel.

Op het terrein wijst een bordje ons naar rechts voor de stempelpost. Dat is bluf. We lopen wel het hele terrein over, zien de mooie bloemen tuin en de klompengolf en frisbeegolf routes en het palendoolhof. Geen stempelpost. Op de terugweg naar de uitgang een nieuw bordje, dat geeft aan dat de stempelpost in het winkeltje en rustpunt is,  vanaf de ingang naar links…

 

Ik denk dat het express is om de wandelaars even verder op het terrein te lokken. Slimme truc.

Vandaag weer een etappe van het pronkjewailpad gewandeld, van Uithuizen, via Noordpolderzijl naar Warffum. Omdat het ook open tuinen weekend was voor de afdeling Groningen van Groei en Bloei meteen gekeken of we wat tuinen konden mee pikken. In Usquert waren we al voorbij een tuin gewandeld, geen bordje gezien, en we gingen niet terug. In Warffum , helemaal aan het eind van de wandeling  wandelden we langs de theetuin van kwekerij De Beemd. Kopje thee en nog een korte wandeling door de tuin. Vol, hoog, kruipdoor sluipdoor paadjes. Lekker wild en heel veel vaste planten die wij ook bij ons in de tuin hebben staan. En veel rozen, want die kweken ze ook. In alle soorten en maten.

Heel lang geleden ben ik daar ook al eens geweest in juni 2004. Met de Harense afdeling van Groei en Bloei. Jan Jaap Boehle leidde ons toen rond, in mijn herinnering -en ook toen ik de foto’s terugvond, zie onder –  heel open en met bruggetjes. Flink veranderd

Omdat we toch in Warffum waren EN omdat het open tuinen weekend was EN omdat ik deze tuin nog een keer wilde zien, brachten we vandaag een (kort) bezoek aan de tuin van Els de Boer, aan het Smeltenspad.
Kort omdat we al weer 18 km gewandeld hadden en de trein wilden halen die op zondag maar 1 x per uur gaat.

We pikten een korte inleiding van Els mee, die al 40 jaar op deze plek tuiniert. Inmiddels een oppervlak van 3000 m2 en een conglomeraat van afzonderlijke tuinkamers. We kregen een folder met de route door de tuin en een mondelinge instructie van Els mee.
Centraal in de achtertuin een heel diepe vijver, naar het voorbeeld van Le Roy wilde de familie de Boer een vijver op grondwaternivo (bleek -1,5 meter te zijn, dus flink graven), en hoogtes, gemaakt met de uitgegraven grond. UIteindelijk bleek een echte Le Roy tuin wel erg bewerkelijk en werd het een Els en Jan de Boer tuin. Tjok en tjokvol met planten. Veel planten. En bij het rondlopen bleek ook dat varketjes een steeds terugkerend thema waren. Helaas is de ‘varkensconferentie’,  een tuinkamer met 4 buxusvarkentjes dit jaar gerooid, de buxus was aangetast door een ziekte. Els heeft een klein model op die plek in de tuin neergezet. De buxus knooptuin (knot garden) vertoonde overigens  ook al tekenen van aantasting….

Met de foto’s die we gemaakt hebben en de foto’s op de website van Els en de folder hebben we een goede eerste indruk van de tuin. Zeker de moeite  waard om eens terug te gaan. Als we een middagje Warffum doen, er is ook een openlucht museum.

 

Een gereedschap dat de meeste mensen niet dagelijksgebruiken is de ontzegelvork. Het is een imkergereedschap, en de imker gebruikt het ook maar een paar dagen per jaar. Namelijk die momenten vaak begin juni en in augustus dat het tijd is om de honing te oogsten. De bijen hebben de nectar verzameld in de raten, er honing van gemaakt en alle cellen in de raat keurig afgesloten met een wasdekseltje.

Die dekseltjes moeten erafgehaald worden voor dat je de honing uit de raten kunt slingeren. Dat kan dus met een ontzegelvork. Gister heb ik Doeke, een lokale imker, geholpen met het ontzegelen en slingeren van de honing.
Nog verser kun je de honing niet hebben!

Voor degenen die dit blog al wat langer lezen: een paar jaar lang hebben we twee bijenkasten van Doeke bij ons in de tuin gehad, toen heb ik het imkeren van dichtbij meegemaakt.

Thema van de pronkjewailroute is de gastvrijheid van de Groningers in het Groningerland. Absoluut vanzelfsprekend om op straat te groeten, oudere mensen, maar ook jochies van 10 op de fiets. Bij de stempelposten van de wandeling krijgen we ook regelmatig een kleine  attentie.
Zoals in Westerwijtwerd, in het huiskamercafe: een zakje bloemenzaadjes.

Tübingermengsel is een beproefd bijen (en vlinder) mengsel, geschikt voor tuin of akkerrand. Het mengsel bestaat uit zaden van Phacelia, boekweit, gele mosterd, koriander, juffertje in het groen, goudsbloem, korenbloem, bladrammenas, malva, komkommerkruid, dille, serradella en zonnebloem.

We passeerden vandaag veel graanvelden, verschillende granen, en tussen Rottum (minidorpje, niet het eiland) en Doodstil was een brede strook van de akkers ook met bloemenmengsel ingezaaid: in dit geval vrolijke rode klaprozen en blauwe korenbloemen. Geen foto, want de batterij van mijn telefoon raakte met de wandelapp steeds aan al aardig leeg. Kijk maar eens hier voor toelichting van de faunarand.

Vergeten het zakje uit te strooien…