Categorie: Tuin

Na de lange hete en droge zomer waren sommige planten al in de herfststand gegaan. Nu het weer koeler is en regelmatig wat regen valt besluiten sommige planten nog een tweede ronde bloei te geven. Heel opvallend is dat een heleboel teunisbloemrozetten, waarvan ik verwachtte dat ze volgend jaar zouden gaan bloeien, toch opeens de geest kregen en besloten dit jaar hun stengel de hoogte in de laten groeien. De eerst lichting teunisbloemen is bijna uitgebloeid, maar er is een hele serie bijgekomen, die tot aan de vorst vooruit kunnen (zoveel bloemknopjes zitten er nog aan).

De  rode sieraardbei is ook weer in bloei geschoten. Op de eerste dag zijn de bloemen helderrood, van een soort rood dat je in de tuin niet vaak tegen komt. Dag 2 of 3, en ze verbleken naar lichtrood en roze. En zoals elke rechtgeaarde aardbei doet, maakt ook deze heel enthousiast uitlopers, waar allemaal nieuwe plantjes uit kunnen komen. Een leuk bodembedekkertje.

Planten groeien langzaam en als je dat zichtbaar wilt maken op bewegende beelden dan wordt daar vaak de time lapse techniek voor gebruikt. Om de zoveel tijd 1 beeldje, en die dan versneld afspelen.
Dat is niet nodig om teunisbloemen open te zien gaan. Op het juiste tijdstip er bij gaan staan. Je kunt bijna je adem inhouden.

Deze foto en het filmpje zijn van 7 augustus tegen half 10 ’s avonds. De kleur begint al een beetje te verdwijnen uit te tuin. De opengaande teunisbloemen geven opeens veel helderheid in de tuin. De heerlijke geur van de bloemen is niet alleen lekker voor de gammavlinders. Reuze handig dat de bloemen ongeveer op neushoogte open gaan!

Teunisbloemen zijn tweejarig. Of het aan de warme zomer tot nu toe ligt weet ik niet. Opvallend is dat de rozetten van de teunisbloemen, die dit jaar gevormd zijn, om volgend jaar te gaan bloeien op allerlei plaatsen in de tuin toch dit jaar al een nieuwe bloemstengel maken. Ze zijn al weer ruim een halve meter hoog, en zullen ongetwijfeld nog wel in bloei komen. Een tweede lichting dit jaar.

In mei vorig jaar een een paar rudbeckia goldsturm gekocht. Die hadden prettig gebloeid. Dit voorjaar bij het uitlopen, zag ik dat ze aardige uitlopers vormden, maar ook dat de slakken in de buurt eraan begonnen te knabbelen. De planten opgenomen en alle rozetten apart in potjes gezet en eerst in potjes wat groter laten worden. Aantal weer terug gezet op dezelfde plek. Maar ik had er nog een heel stel over. Ik had verwacht dat die bij de ‘verkoop’ tijdens het open tuinen weekend wel verkocht zouden worden. Nee hoor, zagen er misschien nog te groen uit, nog geen knop toen. Alle resterende planten in 3 groepen in de tuin gezet. Oh, oh, wat mooi. Vooral de groep waar we direct zicht op hebben vanaf het terras. Maar ook de groep vlak bij de brievenbus in de voortuin. Die moet ik nog wel even water geven, want die heb ik pas vrij laat geplant, in de hete periode en de middag zon staat er de hele tijd op.

Onze tuin is vol en sommige planten zijn dit jaar uitzonderlijk hoog. De fazantenbes is echt van den gekke, 2,5 meter hoog! En een pol calamagrostis ‘overdam’, een siergras met redelijk rechtopgaande aren en sierlijk lichtgroen blad met een delicaat wit streepje, is ruim anderhalve meter hoog. Meestal komen de halmen tot 1 meter.

Een margriet, maar dan geen witte , maar een die in de paarsblauwe inkt gedoopt is. En klein trouwens. het bloempje is niet veel groter dan een centimeter.

Gezaaid eerder dit jaar, een eenjarige. Te lang in de zaaibak laten staan, waardoor het slungelige slappe plantjes werden. Een paar uitgezet in de volle grond. Een alleraardigst klein bloempje. Volgend jaar misschien eens kijken of ie ter plekke gezaaid een wat steviger plantje wordt. Is wel goed opgewassen tegen de hitte, met hele smalle blaadjes. Hoe het met een natte zomer gaat…. wie zal het zeggen.

Wat was het warm afgelopen donderdag en vrijdag.
Hier in Haren ruim 35 graden, met temperaturen in huis oplopend tot 30.
Dat was niet echt fijn. In de middag bleven we binnen., kwam mooi uit want er waren bergetappes van de tour de france te bekijken. Languit op de plavuizen, die normaliter nog een beetje koel zijn, maar nu ook lauw.
Inmiddels een (klein) buitje gehad op zaterdag, en vandaag, zondag flink wat bewolking. Temperatuur een aangename 27 graden (en binnen nog 25, da’s prima).
In de tuin hebben verschillende planten de deur achter zich dichtgetrokken voor het groeiseizoen 2018. De droogte heeft ze in de herfst en winterstand gebracht.

Waarom heet een Cleome in het Nederlands kattensnor?

Nou, daarom. Kijk naar de foto!
Dit is een van de drie zaailingen die ik van Wouter kreeg. Ruim een meter hoog. Wel in pot en op tafel laten staan. Buiten bereik van slakken. Ik had zelf nog wat kleinere zaailingen, deel ervan is opgeknaagd in de afgelopen maanden. IK dacht dat een exemplaar van ruim 50 cm wel sterk genoeg zou zijn om ze te weerstaan. Nee dus. Daar staat nu nog een restantje ingedroogde stengel.

De mirabilis japonica bloeit al een week of twee.
Avond- en nachtgeurend zou ie moeten zijn.
Nachtschone is de Nederlandse naam.
Niet met de overweldigende geur die ik had verwacht, overigens.
Twee planten in potten aan de rand van het terras, de ene bloeit de ander nog niet. Van dichtbij is de geur wel sterk en aangenaam, een beetje prikkelend bijna, maar dan moet ik er bijna mijn neus in stoppen.

De drie andere wortels die ik had geplant in volle grond hebben de slakken-aanvallen niet overleefd.

De laatste stralen van de zon piepen door de bomen.
Lauwwarm is het nog, de resten van de zomerdag.
Onvermoeibaar zingt de roodborst.
De merels lijken met hun laatste nest succes te hebben.
Goed verscholen tussen de steeds dikker worden druiventrossen.
Bovenop de pergola.
Een geurende vlaag van de abessijnse gladiolen waait over het terras.
Het wordt stiller.
De zomeravond valt.