Zaterdagochtend om 7:00 uur parkeerde er een grote vrachtwagen bij ons voor het huis. Met een grote graafmachine. En om vijf over zeven werden de eerste coniferen van schuinoverbuurman Dirk Jan al uit de grond getrokken. De rest van de dag reed de graafmachine op rupsbanden af en aan. Eerst in de tuin van DirkJan, en daarna in de tuin van rechtoverbuurman Thomas. Struiken en boomstronken (die van de grote berk van twee weken geleden) werden uit de getrokken en op grote bulten in de voortuin gestapeld. De enorme rododendron struik werd met een opgetild en een stukje verschoven. En enorme laurierkersen die een haag tussen beide tuinen vormden werden ook opgetild en een beetje verschoven. En nu ze toch bezig waren. De lage beukenhaag (1,20 m) werd ook in stukken opgeschept en verplaatst.
Ik had een paar stapeltjes takken die binnenkort met een karretje afgevoerd zouden worden. Die kon ik wel even op de grote bulten erbij leggen….
Afgelopen week, op de fiets naar Groningen. Bij het Sterrenbos aan de zuidkant van Stad stonden de krokussen weer met zijn duizenden te bloeien. Helemaal mooi als het een beetje gloeiend terrein is.
Klik, kijk rond op de foto. Denk de vogelgeluiden er bij en geniet.
Verleden tijd van “verboden toegang” is “verboden toeging”?
Nu al twee weken droog na de februaristormen, we durfden het wel aan weer een keertje naar het Friesche Veen te wandelen. Het kan er errug modderig zijn. Wandelen ging prima, en bij de afslag naar de vogelkijkhut zagen we en bordje verboden toegang bij een inmiddels losgemaakt rood-wit lint. Dit stukje bos ligt op een oude vuilnisbelt en de bomen staan er niet al te stevig. Afgelopen jaren al heel regelmatig bomen omgevallen. We hadden wel wat schade verwacht, maar zoveel bomen als hier omlagen… we werden er een beetje stil van.
Verder was het een heerlijke wandeling. Zon , allerlei ganzengekrakeel tussen het riet en we hoorden de eerste leeuweriken zingen, hoog in de lucht.
Er schijnen hier ook otters te wonen, maar die hebben we nog nooit gezien. Alleen het verkeersbord met overstekende otters aan het verlengde van de Meerweg.
Een tracheostoma is een kleine medische ingreep waar via de hals een opening gemaakt wordt in de luchtpijp. Dan kan er een buisje door om de patient makkelijker te laten ademen. Dit houten beeld staat al een paar jaar in de Hortus Haren. Een specht (denken we) is hier aan het oefenen geslagen, om een tracheostoma in te kunnen brengen…
28 februari, nog net voor het eind van de maand, mijn stoepplantjesronde gedaan. Ook deze keer weer regelmatig staande gehouden. Zoek je iets? Kan ik je helpen? Een enkele voorbijganger vroeg niets, maar ik zag ze kijken. De meesten spraken me wel even aan. Overbuurman van ‘Ollie’ (zo heette hun vroegere poes) was bij zijn tuin bezig zijn stoep ‘onkruidvrij’ te maken. Zijn voortuin eindigt met een laag muurtje dat aan de stoep grenst. Daar mag geen plantje staat, grijnsde hij. Moet lekker schoon en netjes zijn. Daar dus geen stoepplantjes.
Deze keer alleen de ‘westlus’ gewandeld. Van huis uit westwaarts naar het einde van de straat, ubocht terug en dan twee huizen voorbij ons huis de straat weer over en terug. De oostlus dus overgeslagen. Bij de januari ronde waren daar ook beduidend minder plantjes te vinden.
Westlus in januari: 42 plantjes, in feb 31. Mijn februari ronde was net na de drielingstorm, D, E en F, en er lag erg veel afgewaaid spul op straat en in de goten. Wellicht dat daar nog plantjes onder stonden die ik niet gezien heb….
Ook weer 13 nieuwe soorten gezien, waaronder winterakoniet, schijnpapaver, akelei, kamille, zevenblad en tripmadam. Een paar plantjes kon ik ook deze keer niet thuisbrengen, ook niet met behulp van de app obsidentify. Zie de onderste twee foto’s.
Laatst was over buurman Peter aan het (laten) snoeien: resultaat gekortwiekte boom. Vorig weekend zagen we zijn buurman, onze overbuurman, een steiger opbouwen rond een grote berk. En we zagen een melding van een kapvergunning in de lokale krant. Gister, zaterdag, zagen we diverse mannen aan het werk op de steiger. Thomas altijd uit een ooghoek te herkennen door zijn knal oranje jasje. Met heel bescheiden klinkende motorzagen gingen ze aan het werk. De steiger werd nog een keer verplaatst, en de boom werd steeds kaler. Al het zijspul eraf en toen de laatste takken uit de top. Net niet helemaal arbo-technisch correct, wel met overleg. Omdat er- vanuit ons huis gezien- nog bomen achter de verwijderde boom staat valt het minder op dat ie weg is, dan de boom van Thomas z’n buurman, onze overbuurman, Peter, waarvan de boom zeer zwaar gesnoeid is en ’tegen de lucht afsteekt’.
Wat betreft buurmannen is het nog niet klaar. Toen ik even ging kijken in de overbuurtuin, de tuin van Thomas, was daar niet alleen onze overbuurman Thomas, met een aantal zagende vrienden, maar ook zijn (andere) buurman Dirk Jan. Dirk Jan, de overbuurman van onze buren, dus eigenlijk onze schuin-tegen-overbuurman, had actief meegezaagd, ook de hogere delen van de boom. Hij stond er glunderend bij want zijn huis ligt ten oosten van het huis van Thomas, en de boom stond tussen de beide huizen in, vrij dicht bij de erfgrens. Goed voor mijn zonnepaneeltjes, lacht Dirk Jan. En meedoen is handig om goed in de gaten te houden of alle boomonderdelen, wel de goede kant op vallen, vulde hij aan. Verder achter in de tuin waren ook alle dode coniferen omgezaagd. Obveral bergen takken en blokken hout.
We hebben wel een tuinontwerp, zei Thomas.
Maar voordat aan de opbouw van de tuin kan worden begonnen hebben de 5-6 mannen in de tuin nog een boel hout in mootjes te hakken, op te stapelen, te versnipperen of af te voeren. Hard werken maakt dorstig. Later op de middag hoorden we vanuit de achtertuin van Thomas vrolijke kreten opstijgen. Kratjes bier deden goede diensten.
Toen ik de straat weer terug overstak naar eigen huis, zag ik onze eigen buurman, dus de overbuurman van Dirk Jan die weer een van de buurmannen van Thomas -onze overbuurman- is, zijn dak op klimmen. Schoonzoon erbij om aanwijzingen te geven. De loodflapjes rond de schoorsteen nog een keer rechtleggen, wellicht beetje stormschade nog. We moeten buurman nog even vertellen dat er weer kauwtjes de schoorsteen in gaan (het kapje was van de schoorsteenpot afgewaaid. 1 schoorsteen met vier kapjes, twee van onze buurman en twee van zijn buurman aan de andere kant.
De berk met steiger, voor de grote kerstboom in het midden
Ik heb voorgesteld: Stam laten staan voor vogelpindanet?
Zondagochtend stralend blauw en fris. Wat een mooi tijdstip om te gaan wandelen in de omgeving! Dat hadden meer mensen bedacht. Op sommige stukken (vlak bij parkeerplaats bij het paviljoen in de Appelbergen) was het zelfs redelijk druk.
Vrouwen die hun man uitlieten, ouders die hun kinderen uitlieten, families die hun honden uitlieten.
Andere stukjes hadden we de omgeving voor ons zelf. Rugzakje met proviand. Zonnebril op en wandelen maar.
Zweefmoment van de eekhoorn, hij kwam van rechts.
We ontdekten WEER nieuwe weggetjes. Wandelden langs een wijngaard. Zagen een luchtacrobaat door de bomen stuiteren. Dronken een glaasje chocomel-to-go. Lunchten aan een groot moerasgebied, water had nog laagje ijs. 20.000 stappen.
Nog steeds staat het water erg hoog. Het Noord Willems kanaal is een stuk breder dan normaal en het water onder de brug door stroomt een stuk sneller. Zelfs met een paar kolkjes. De wadi in het park is vol, de weilanden zijn soms ondiepe meertjes.
De sloot zo vol water dat de plantjes vlak langs de oever nu niet aan het water, maar in het water staan. Zoals deze sneeuwklokjes: bij de Gieselgeer (mooie naam voor een weggetje!)) de Onner Es op. Daar bij een paar boerderijtjes staan deze sneeuwklokjes.
Dit is het watertje langs de Hoornsedijk. Normaal staan hier twee mini-paardjes in het weiland links van de dijk. Die waren gelukkig weggehaald en op een drogere plek ondergebracht. Het bosje dat je links ziet, is een tamelijk oud/ verwaarloosd bosje op een soort schiereiland tussen het kanaal en dit watertje. Er zit onder andere het clubhuis van de scouting. De scouts hebben de komende tijd flink wat te zagen. Op sommige plekken een soort mikado van scheefgezakte/ half omgevallen bomen.
Voor de snoei is ook het wintersilhouet van de hortensia’s prachtig. Deze serie foto’s is van 14 februari in de hortensiatuin van de Hortus Haren. Sommige soorten verliezen in de winter ook het blad van de bloemhoofden, andere houden de bolle schermen nog lang vast. Als straks de struiken gesnoeid zijn, als de vorstkans kleiner is, dan ziet de hortensiatuin er even heel kaal uit.
Maar dan gaat de nieuwe cyclus van start, eerst veel blad en dan tegen de zomer en nazomer de bloemen volop in kleur.
