Alles in en om onze tuin
In de schilderkunst heet dit realisme.
Een schilderij die lijkt op het echte, op een foto.
Dit is het omgekeerde.
Een foto die lijkt op een schilderij.
Het bosmeertje dat je hier ziet is heel ondiep.
Door de vele regen is er een plas ontstaan.
10 cm diep.
Helemaal vooraan loopt het wandelpad.
Liep…
Want nu dus onder water.
We wandelden een stukje verderop.
Om droge voeten te houden.
Wat een plaatje!
Heel dicht bij het huis, direct bij de deur hangt een halve kokosnoot onder de pergola. Elke ochtend door Eddy gevuld met nieuwe zaadjes. Net als de vogelsilo op een paal vlak voor de heg een paar meter verderop. Elke dag zijn beiden ’s middags weer leeg. Vooral musjes, soms meesjes, en een verdwaalde houtduif of tortel. Voor het geknoeide zaad op de grond is ook emplooi: merels en vinken.
Sinds drie dagen wordt de kokosnoot dus mede leeggegeten door een eekhoorn. Steeds tussen 10 uur en half elf ’s morgens komt ze langs. De eerste twee dagen had ik haar gemist, maar gelukkig had Eddy ruim de tijd om foto’s te nemen. Ze zit er op haar gemakte minstens 5-10 minuten per dag. De derde dag (gister) is het wel gelukt. Het regende en haar vachtje was bezaaid met pareltjes van regendruppels. De pluimpjes aan de oren waren natte sliertjes geworden. Ze was er niet minder actief onder. Druk aan het knagen, over de pergola huppelen, omhoog, omlaag, op haar kop. En soms ging ze, zo leek het, gewoon zitten poseren. Een paar foto’s zelfs met haar voorpootje op het hart.
Ik kon niet kiezen, dus een hele serie foto’s. Klik op de galerij en bekijk de foto’s in groot vermaat. Zo leuk. Morgen weer kijken. Het verveelt niet.
Pimpel aan de pinda’s
Een, twee, drie
Hak, hak, stukje pinda
Een, twee, drie
Mjam, mjam, smul
Een, twee , drie
Fladder, frrrtt, twiet
Een, twee, drie.
Weg.
Koolmees mannetje.
Stropdas breder dan bij vrouwtjes en ook veel verder over de buik heen lopend, tussen de pootjes door. Prachtig gereedschap, de klauwtjes: met drie tenen aan de voorkant en 1 aan de achterkant zit ie stevig op allerlei takjes.
De foto heb ik vanuit de eetkamer genomen. Met een beetje geduld en niet te snel bewegen binnen, lukt het vaak om mooie foto’s te maken. Mooiste is als het licht, maar niet zonnig is. Als het zonnig is, weerspiegelen de witte kozijnen, en raamomlijstingen in het glas.
Zaterdagochtend begon ik tegen half 11 ’s morgens te tellen, en toen waren de vogels blijkbaar aan het uitrusten van hun ontbijt. Maar 5 soorten . Terwijl er diverse vetblokken en silo’s met pinda’s en zaden hangen. Zondagochtend om 9:00 een nieuwe telling gestart: dat was een stuk beter. De zon stond nog niet op de graansilo bij de beukenhaag, de favoriete verblijfplaats van foeragerende mussen, dus het aantal mussen dit jaar wel lager dan vorig jaar. 6 gezien, en wel een hoop geritsel in de haag. Wat later op de dag zeker weer 20, luid tjilpend.
Bij het invulformulier van de tuinvogeltelling zijn de meestvoorkomende tuinvogels al voorgeselecteerd, je hoeft alleen maar aan te geven hoeveel van elke soort. Extra soorten kun je zelf toevoege: bij ons was dat ook dit jaar weer de zwartkop. Twee mannetjes geteld. En ook dit jaar de mededeling dat dat een hoog aantal was voor deze soort. Kijk maar, helemaal links onder bij huisje Moldau zit een van de zwartkopjes.
Afgelopen woensdag was het opeens heel zacht en geen wind. Eind van de middag nog eventjes de tuin in. Onder de beukenhaag staan allemaal kluitjes sneeuwklokjes, die nogal verstopt zaten onder een dikke laag afgevallen blad. Dat blad haalde ik voorzichtig tussen de opkomende ‘neusjes’ weg, zodat de sneeuwklokken straks mooi afsteken tegen de donkere grond.
Ritsel, ritsel. Gezellig. Roodborstje komt langs om allemaal lekkere dingetjes uit de vers vrijgemaakte aarde te halen. Het loopt al tegen half vijf, het licht begint al een beetje af te nemen. Ik ga op het picknickbankje zitten, en geniet van het oranjebruine vogeltje.
Wat een mooi plaatje, eerder deze week. Vrijdagochtend werden we in deze kerstkaart wakker. De sneeuw was vers, en daarmee niet glad. Knoerpend onder onze schoenen. Prachtig zonnig. Windstil. Aan de sneeuw op een kant van de stammen van de bomen goed te zien dat het de nacht ervoor westenwind was.
Kijk daarom zijn de beplantings voorbeelden van Piet Oudolf zo mooi!
In hartje winter vormen de afgestorven plantenresten een verstild stilleven.
Deze keer zonder sneeuw.
Mooie voorbeelden, en achtergronden van zijn manier van werken in het boek Piet Oudolf aan het werk.
Verschillende (vaste) planten die wintergroen blijven, krimpen in de winter. Ze gaan in rust en een deel van de bladeren, vaak aan de buitenkant, sterft af. Een voorbeeld in de geranium maccrorhyzum. In de zomer een wolk van groen en geurig blad. In de winter kleine toefjes bladeren aan de groeipunt, met lange bruine kronkelende stengels. De plant maakt steeds aan de groeipunt nieuwe bladeren, en de oudere bladeren sterven langzaam af. De bruine stengels zijn soms wel een meter lang, en zijn in de zomer bijna niet te zien door het vele blad.
Een ander voorbeeld is de huislook. Hier in een paar bloempotjes op een muurtje in onze tuin. DE buiten randen zijn ingevroren, ingedroogd, afgestorven. En in het midden nog een klein rozetje van groene bladeren. Later in het jaar, in de zomer, is een van de ‘zen’-klusjes: de ingedroogde blaadjes er voorzichtig afpeuteren, zonder het rozetje uit de grond te trekken.
Elke ochtend gaat Eddy op ronde: nootjes voor de eekhoorns, zaadjes voor de vogels. Af en toe, vooral als het vriest en de vijver dicht zit, geven we de vogels ook wat appels (nog een voorraadje in de schuur van de oogst van afgelopen jaar). De laatste week doe ik mij ontbijt staande in de keuken, door het raam de achtertuin in kijkend. En zoals vrijwel elke dag, zag ik vanmorgen weer de eekhoorns door de boomtoppen buitelen en springen. Kijkertje erbij om ook de vogels wat beter te bekijken: specht, boomkruiper, spreeuwen (alvast in de wild in de buurt van de nestholen), allerlei mezen, en vinken.
Ook de reiger kwam overvliegen, als altijd met vorst. Maar de vijver is nog niet ijsvrij. En als ie dat wel is, dan wuiven we toch graag de reiger weer even de tuin uit…. om later in het jaar weer de kikkers te kunnen aanschouwen. Eddy zag trouwens gister de eerste kikker onder het ijs bewegen.