Alles in en om onze tuin
Wat een mooie naam, ragged robin, in het Engels. Zoiets als “rafelige robbie”.
Ik naam een exemplaar mee van de plantenruil paar weken terug, en zette hem in de grindborder. Van de week liep ik er langs en zag opeens de roze rafelige bloempjes. What a delight, zou Monty Don zeggen. De honingbijen zijn het met ons eens.
NB. de koekoeksbloem staat nu in de grindborder, terwijl zij eigenlijk van vochtige weilanden houdt. Mmm. Eens kijken of ik zaad kan verzamelen en dan elders uitstrooien…
Tegen onze achterbouw hangt een vogelhuisje , vlak bij de kliko’s die verstopt staan achter het stukje Frans schapenhek.
Van de week hoorde ik opeens frt, frt.
Koolmees vloog langs met frutsels in zijn snavel.
Klein gepiep uit het nestkastje. Bewoning!
Pa en ma koolmees hebben het er maar druk mee, ze vliegen aan (met voer) en af (met uitwerpselenzakjes).
Verspreiden kan ie zich als de beste.
Tot in de diepe schaduw onder de grote rozenstruik in de pruimenbomen. In het wild en op landgoederen als stinzenplant, rond half april een wit tapijt onder de bomen. Als de zon op de bloeme schijnt zoemt het van de bijen die langs komen. En na de bloei wordt het blad razendsnel opgeruimd door allerlei slakvolk.
De tuin ruikt wel een tijdje naar uien…
In het stukje bloemenwei achterin de tuin zijn de kievitbloemen al lang uitgebloeid en begint de ratelaar op te komen. De veldsla staat in bloei met mini witte bloempjes in twee naast elkaar staande schermpjes. Paardebloemen zijn uitgebloeid en verspreiden hun boodschap via het pluis. De hartblad-zonnebloemen staan al ruim een week te stralen met gele zonnetjes, ongeveer 1 meter hoog. Later vormen deze gele bloemen ook een soort pluis, maar niet zo mooi bolvormig als de paardenbloem.
Gister weer een panorama gemaakt, vier foto’s vanaf het tuinbankje: schuin naar rechts, recht vooruit, schuin naar links en helemaal naar links.
Vergelijk eens met het winterbeeld. Zie link naar blog van januari 2019.
Het zal mij benieuwen of onze geranium maderense in bloei gaat komen. Van horen zeggen had ik begrepen dat de maderense in het derde jaar bloeit. Ons exemplaar is van maart 2022. In de zomer van 2022 en 2023 ingegraven met pot en al in de tuin (tip van de verkoopster) en in najaar weer opgenomen. Inmiddels twee winters binnen laten overwinteren (met alle luizenaanvallen van dien) en de afgelopen weken eerst in serre en toen op overdekt terras. En nu (dare devil dat ik ben) gewoon direct in de volle grond gezet. Eens kijken of het dit jaar gaat lukken.
De foto’s zijn van twee weken geleden, van de geranium maderense in de Hortus, toen nog in de publiekskas. Inmiddels staat ze ook buiten, zag ik van de week, wel in pot.
Vrijdagmiddag vloog een hommelkoningin de serre in, en zoemde luidruchtig in de nok van het glazen dak van de serre. Ze kwam maar niet omlaag , dus we konden haar niet buiten zetten. Een hele tijd de serredeur open gelaten in de hoop dat ze zelf zou vertrekken. ’s Avonds bij het sluiten van de deur zag of hoorde ik haar niet meer. Naar buiten gegaan?
De volgende ochtend zei Eddy: “ze zit er nog”. En weer vliegen, vliegen, steeds tegen het glazen dak aan botsend. Is dat nou wat ze een glazen plafond noemen? Uiteindelijk ging ze moe boven aan een raam zitten. Met de borstel van de bezem kon ik net bij haar in de buurt komen, en ze stapte over op de bezemharen. Voorzichtig naar buiten en naar een papaver toe. Ik weet dat ze die lekker vinden. Met een klein zetje van mij belande ze in de bloem. Een paar rondjes door de bloem heen, drinkend van de nectar. En ZOEMMMM , met een zwierige bocht vloog ze hoog over de tuin van de buren weg.
Ineens liep ie in de achtertuin.
De wolf.
Niet zomaar een Wolf.
Een wolf met een rode halsband om.
Wolfje heette ie, nu langzamerhand Wolf.
Woont twee huizen verderop.
Was tot nu toe wat voorzichtig, maar kwam gister mouwend naar me toe.
En voor me op het pad over de grond rollen.
Zal niet lang duren voordat ie ook op het terras ons gezelschap komt houden.
Eens kijken wat Flock daarvan vind.
In ultra slow motion, in de tijd van een aantal dagen , rollen de bladeren van varens zich langzaam uit. Regelmatig blijven kijken, want voor je het weet is het uitrollen al weer voorbij.
Woeker en woeker naast elkaar. Daslook en gele dovenetel. het zijn echte ’thugs’ , zoals de Engelsen dit soort woekerplanten noemen, Maar wat bloeien ze mooi in deze tuin van het haar. Met Hommels hangend aan de gele lipbloemen, en tientallen honingbijen vanmorgen op een zonnig veldje daslook in de tuin. Zou de honing dan ook een beetje naar uien smaken?
De laatste twee foto’s zijn van de bloemknoppen van de meidoorn. Pas op het beeldscherm van computer zag ik het kevertje. Wat denk je. Hoe zou die heten? Het meidoornhaantje.