Alles in en om onze tuin
Een wat grijzige 15 mei, grootste deel van de dag. Ook niet heel warm. Tegen het eind van de middag kwam de zon door, en was het aangenaam uitkijken vanaf het terras over de tuin. We kijken pal uit op een grote bol , een rozenstruik, net aan de overkant van het grasveld. En terwijl we zo eens aanschouwen wat er allemaal bloeit en groeit en beweegt, zien we dat er bouwwerkzaamheden zijn gestart. In de rozenstruik.
Wie zou daar komen wonen?
Wordt vervolgd.
Een zijpaadje van stapstenen in de tuin staat in de wintermaanden altijd onderwater, een soort kanaaltje. Tijd om die eens op te hogen. We hadden een paar weken geleden de stapstenen – stoeptegels er al uit gehaald. Dit weekend haalde de planten die tussen de stene groeiden eruit, vulde het pad wat op, laagje zand, tegels er weer in. En afgewerkt met houtsnippers.
Een mooie samenwerking van Tineke (werkvoorbereider en grondwerk), Sukkie (toezichthouder), en Eddy (statenmaker).
Hoeveel plantjes krijg je op een zomaar geschoten plaatje? Gister maakte ik onderstaande foto van de wit bloeiende daslook.
Op het computerscherm kun je zo mooi inzoomen op een digitale foto, en dan kun je op je gemakje kijken wat er nog meer op de foto staat. Het helpt natuurlijk dat dit een stukje van onze tuin is, dus ik weet ongeveer wat er zou kunnen staan. Met een paar details van bovenstaande foto neem ik je mee op een miniplantensafari.
Leuk puzzelen voor een regenachtige zondagmiddag in de lente, als alle planten de grond uitspuiten 🙂
Douwe uit Sterbroek kwam de regenpijp vervangen. Hij hangt er nu weer mooi glimmend bij. “Als je dat zo wilt houden moet je hem elke week poetsen. Ik heb een een klant gehad die er een potje Brasso bijwilde“, zegt Douwe met een grijns. We hebben laatst een regenton gekocht, en die kan nu met zo’n mooi tuimelklepje gevuld worden met regenwater. Dit is niet een automatische, dus je moet even opletten dat je hem niet open laat staat. Voordeel van deze handmatige is dat ie niet zo makkelijk verstopt.
Gisteravond konden we meteen even testen of het goed ging, met een forse bui. Op zich wel.Totdat bleek dat het kraantje onderaan de regenton nog open stond. Tja, dat schiet niet op.
Echt zomers vandaag, met wel af en toe een stevige bui. Als het dan zo heel grijs is komen de kleuren extra fel uit, ook tegen het nog verse lentegroen.
De nachtelijke kou lijkt nu van de baan (hoewel de ijsheiligen volgende week nog langs kunnen komen) . Mooi tijdstip om alle plantjes die ik binnen opgekweekt of opgepot heb buiten op het terras te zetten.
Twee soorten kleine trostomaatjes van Diana, de geranium tomentosa, die er hier nog wat geel uitziet. Beetje verhongerd denk ik, heeft nu verse potgrond. Een grote begonia die weer opkomt, en wat kruiden.
Links en rechts twee dahlia’s, die zijn van buurman Reint. Hij had er een heel stel vorig jaar van mij gehad en ze in de garage overwinterd. In het voorjaar weer opgepot, eerst in de garage met raam, daarna buiten op de picknicktafel. Ik had er twee meegenomen in het kader van risicospreiding. Mochten de buitendahlia’s het moeilijk krijgen als er nog nachtvorst kwam (zoals vorige week!) dan waren er nog twee reserve. Ik laat ze even onder het afdak van de serre buiten acclimatiseren. Dan kunnen ze weer naar hiernaast,.
De berberis is een prikkelstruik die je veel in plantsoentjes tegenkomt. Soms als hegje, kort gesnoeid. Wij hebben een flink uitgegroeid exemplaar, twee meter hoog. De berberis staat nu in bloei, met deze kleine bloempjes. Als de zon er in de namiddag op schijnt zoemt het van de insecten erom heen. Blijkbaar veel nectar voor de beestjes.
Neem eens een foto van je tuin of huis vanuit een andere hoek. Als ik iemand een foto van ons huis laat zoen is die meestal genimen van de overkant van de straat, met de voorkant van het huis in beeld. Deze is juist vanuit bijna achterin de tuin, kijkend naar de achterkant. Omdat je de straat er achter niet ziet, lijkt het een heel landelijk plaatje. Terwijl we toch echt zo goed als in het centrum van het dorp wonen.
Er zijn ongeveer 25 soorten Elfenbloem, of epimedium. Het zijn winterharde laagblijvende bodembedekkers, met hele stevige bladeren en stengels. Voor een diashow met heel veel plaatjes, klik hier.
In het voorjaar rond april tot in mei komen er bloempjes aan hele fijne stengeltjes tussen het blad op. Om de bloemen goed te kunnen zien knip ik altijd vlak voordat de bloemen gaan opkomen het oude blad helemaal weg. Bij hele zachte winters blijft het blad van sommige soorten groen, meestal verdort het tot bruin.
De plant staat bij voorkeur in halfschaduw of schaduw, en kan ook in droge schaduw als bodembedekking onder bomen een dichte mat vormen. Als ik dicht zeg, dan bedoel ik dicht. Je moet flink kracht zetten met een stevige spade als je een stuk van de pol wil afsteken. Tussen epimedium in krijgt onkruid geen kans. Epidium heeft de voorkeur voor humusrijke en licht vochtige waterdoorlatende grond.
Bij ons staat de eimedium in de voortuin, op het zuiden. Volgens een aantal websites is dat mogelijk als de grond voldoende vochtig is. Niks vochtig in de zomer, niks schaduw, doet het toch goed….
Als ik een beetje plaatjes kijk dan kunnen wij wel eens de Epimedium x versicolor Sulphureum hebben. Er zijn ook witte, oranje, zalmkleurige en roodgloeiende exemplaren. Ik was eens op bezoek bij Jan van Jan Wilde een Tuin: hij heeft een enorme collectie epimediums. Bij Tuingoed Foltz kun je er verschillende kopen. Er is zelfs een Elfjes-kijken-route uitgezet langs drie tuinen.
In april en mei verschijnen aan heel fijne bloemstengels zachtgele bloemen. Dan komt ook het nieuwe blad te voorschijn, bronsgroen, met fijne adertjes. Later in het jaar verdwijnt de bronskleur, en is het blad egaal groen.
Altijd weer een feest, de kievietsbloemen in bloei in de Hortus Haren. In de Laarmantuin. Een veld vol: het zachtgeel van de slanke sleutelbloem en daar tussen de witte of donker roodpaars geblokte klokjes van de kievietsbloemen.
Ook bij ons in de tuin worden het er langzaam meer. Afgelopen najaar heb ik weer wat extra bolletjes in het ‘bloemenweitje’ rondom de appelboom gezet. Afkomstig van een dikke pol kievitsbloembolletjes, wel 50, die al meer dan 25 jaar op 1 plek in de border stonden, heel dicht op elkaar gepropt. In het voorjaar een stikke bij de pol neergezet, in het najaar de hele pol opgenomen en ongeveer de helft, iets uit elkaar terug gezet. De andere helft leverde een heleboel losse bolletjes die ik achter in het grasveld plantte. In de tuin hebben we alleen de rode variant. In de Hortus op verschillende plekken juist veel witte.
